به گزارش شفا آنلاین،پژوهشگران دانشگاه میشیگان اعلام کردند که روشی جدید را برای رشد سلول های سرطانی در آزمایشگاه در  محیطی شبیه به محیط داخل بدن ایجاد کردند. ایجاد این روش جدید برداشت و پرورش خاص سلولی موجب شده است تا از طریق آن بتوان سلول های تومور ‌را به تعداد مورد نیاز به شرایط قابل مصرف و آزمایش رساند، حتی اگر این سلول ها از تومور بیمارانی برداشت شده باشند که در نخستین مراحل بیماری خود قرار دارند. 

سونیتا ناگرات  به همراه نیتیا رامنات  استاد یار انکولوژی پزشکی، یک تراشه را روی یک اسلاید شیشه ای، مورد استفاده قرار دادند. آن ها تراشه را با پست های میکروسکوپی که سلول های کند و به دام افتاده هستند، پوشاندند، سپس روکشی از پادتن ها که سلول های سرطانی را محصور و گرفتار می کنند، بر روی آن ها قرار دادند. پس از این که سلول های سرطانی در تراشه برداشت شدند ، آن را در مخلوطی از کلاژن، ماتریژل و مخلوط پروتئین های پیچیده  پمپ کردند. این پژوهشگران همچنین سلول های فیبروبلاست مرتبط با سرطان را که در آزمایشگاه دانشگاه میشیگان رشد داده شده بودند را به این موارد اضافه کردند.

سونیتا ناگرات از استاد یاران رشته مهندسی شیمی در دانشگاه میشیگان امریکا در این رابطه اعلام کرد که این روش کشت و پرورش راهی نوین برای تحقیق در حوزه بیماری سرطان پیش روی پزشکان قرار می دهد. او در ادامه متذکر می شود که ما می توانیم برای مقاومت به درمان و آزمایش داروهای بالقوه ، بررسی های لازم را انجام دهیم. این فعالیت ها به ما کمک می کنند که بتوانیم پیش بینی های لازم را نسبت به گسترش سرطان اعمال کنیم . فرآیند پرورش و برداشت با یک دستگاه تراشه میکروفلوئیدی (microfluidic) که برداشت سلول های سرطانی از یک نمونه خونی که در سراسر آن پمپ می شود، آغاز شود.

سونیتا ناگرات  به همراه نیتیا رامنات  استاد یار انکولوژی پزشکی، یک تراشه را روی یک اسلاید شیشه ای، مورد استفاده قرار دادند. آن ها تراشه را با پست های میکروسکوپی که سلول های کند و به دام افتاده هستند، پوشاندند، سپس روکشی از پادتن ها که سلول های سرطانی را محصور و گرفتار می کنند، بر روی آن ها قرار دادند. پس از این که سلول های سرطانی در تراشه برداشت شدند ، آن را در مخلوطی از کلاژن، ماتریژل و مخلوط پروتئین های پیچیده  پمپ کردند. این پژوهشگران همچنین سلول های فیبروبلاست مرتبط با سرطان را که در آزمایشگاه دانشگاه میشیگان رشد داده شده بودند را به این موارد اضافه کردند.

تحقیقات انجام شده نشان می دهند که این محیط ایجاد شده، در حقیقت یک محیط سه بعدی است که از نزدیک بسیار به شرایط داخلی بدن یک بیمار مبتلا به سرطان شباهت دارد. ناگرات در این رابطه تاکید کرد که سلول های سرطانی اولیه روی سطح صاف به خوبی رشد نمی کنند. در واقع این سلول ها همانند انسان ها نیازمند همسایه هایی هستند که به آن ها یاری کند تا در کار خود موفق باشند.

کلاژن و ماتریژل یک محیط سه بعدی برای رشد سلول ارائه می دهد در حالی که سلول های فیبروبلاست مرتبط با سرطان، سلول های مجاور را برای آن ها مهیا می کنند. پژوهشگران معتقد هستند که با به دست اوردن این روش جدید می توانند به درمان بیماران سرطانی کمک کنند.