شفا آنلاین>سلامت>چند روز پیش وزیر بهداشت در دیدار با «فلیپوگرندی» کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از وضعیت مهاجران افغان گفته و روی اهمیت حمایت سازمانهای بین المللی از سیستم بهداشت و درمان ایران برای مدیریت این مشکل تاکید کرده بود.
به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید هاشمیدر حالی از مشکلات بیمه ای مهاجران افغان گفته که
مرداد ماه سال گذشته حرف از بیمه افغانها زده و گفته بود: «با توافقی که
بین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و
وزارت کشور صورت گرفت 300هزار نفر از مهاجران آسیبپذیر افغان از خدمات
درمانی با فرانشیز 15 درصد برخوردار میشوند و باقیمانده مهاجران افغان که
حدود 550 هزار نفر هستند از خدمات درمانی با فرانشیز 50 درصد بهره مند
میشوند.»
حالا
رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت هم از این موج حضور
مهاجران افغان در ایران ابراز نارضایتی میکند و میگوید: «ما از سال گذشته
شاهد موج جدید مهاجرت به کشور هستیم. قبلا بیشتر کسانی که به ایران مهاجرت
میکردند جویای کار، جوان و جزو افراد سالم جامعه بودند. اما امروز بخش
قابل توجهی از جمعیت مهاجر، زنان و کودکان هستند که نیاز به خدمات و
مراقبتهای ویژهای دارند و برنامه واکسیناسیون آنها باید کنترل شود.»
محمد
مهدی گویا با بیان اینکه در کشورهای مبدا جمعیت مهاجر و پناهنده برنامه
واکسیناسیون به قوتی که در ایران وجود دارد، نیست، میگوید: «ما مجبورهستیم
این خلاها را در یک فرصت زمانی بسیار کوتاه پرکنیم که انرژی و وقت زیادی
میبرد و احتیاج به نیروی انسانی بیشتری دارد. موج جدید مهاجرت بیشتر از
کشورهای پاکستان و افغانستان است. در مقاطع زمانی مختلف بار بیماری که این
جمعیت تحمیل میکند، متفاوت است. گاهی اوقات این بیماریها با واکسن قابل
پیشگیری هستند که برای ما اهمیت زیادی دارند. به خصوص فلج اطفال و سرخک که
در مرحله ریشه کنی و حذف آن در کشور قرار داریم. در بعضی موارد بیماریهایی
که از طریق آب و غذا منتقل میشوند نیاز به پیشگیری و درمان دارند. برخی
بیماریها نیز مزمن هستند، به خصوص در جمعیتی که ساکن میشوند، مثل بیماری
سل و سلهای مقاوم به درمان. در نتیجه باید با یک برنامهریزی ویژه با آنها
برخورد کنیم.»
او
همچنین به هزینه بالای ایران برای ارائه خدمات بهداشتی به مهاجران و
پناهندگان اشاره میکند و میگوید: «سالانه حدود ۱۰ میلیارد تومان برای
خدمات بهداشتی این جمعیت هزینه میشود. وزارت بهداشت حدود چهار برابر آنچه
کمیساریای عالی پناهندگان برای ارائه خدمات بهداشتی در اختیار وزارت بهداشت
قرار دادهاست، هزینه میکند و ما انتظار داریم کمیساریای عالی پناهندگان
این موضوع را مورد ملاحظه و در دستور کار خود قرار دهد چرا که خدمات
بهداشتی که در جمهوری اسلامیایران به جمعیت مهاجر و پناهنده ارائه میشود
با کشورهایی که این جمعیت به صورت دائم یا موقت در آنجا زندگی میکنند،
یکسان نیست وبه مراتب از آنها بالاتر است.»
رنج تحقیر و تبعیض با
وجود حرفهایی که گویا میزند برخی از افغانها که امکان و جرات گفت و گو
با رسانهها را دارند همچنین کسانی که در زمینه حقوق آنها فعالیت میکنند،
حرفهای دیگری میزنند. معصومه متقی که یکی از فعالان حقوق مهاجران محسوب
میشود در این باره میگوید: «واقعا شرایط مهاجران با آنچه روی کاغذ وجود
دارد متفاوت است. مثلا بسیاری از مسئولان میگویند مراکز درمانی تفاوتی بین
مهاجران و ایرانیها قائل نیستند اما اینطور نیست.»
او
ادامه میدهد: «نمیخواهم زحمات کادرهای درمانی را زیر سوال ببرم اما
متاسفانه فرهنگ غالب بر فضاهای درمانی ما به نحوی است که بیماران افغان
برخوردهای بد را طبیعی میدانند البته به هیچ وجه عادت نمیکنند و هر بار
به خاطر حجم تحقیر در هم میشکنند.»
متقی
به روند طولانی کارهای اداری مربوط به درمان افغانها اشاره میکند و
میگوید: «بسیاری از مددجوهای ما که به طور قانونی هم در ایران حضور دارند
با مشکلات بیمه ای دست و پنجه نرم میکنند و به دلیل فرآیند طولانی اداری و
کم بودن ظرفیتها بسیاری از آنها اصلا رنگ دفترچه بیمه را نمیبینند.»
انسان دوستی لازمه برخورد با مهاجران
محمد
حسین قربانی که از اعضای قدیمیکمیسیون بهداشت و درمان محسوب میشود و در
این دوره از مجلس هم به سمت نایب رئیس آن انتخاب شده درباره وضعیت درمانی
مهاجران افغان در ایران میگوید: «دولت با درنظر گرفتن منابع موردنیاز باید
لایحه حمایت درمانی و بیمهای از پناهندگان افغان و مهاجران را به مجلس
ارائه کند.»
او
درباره طرح حمایت بیمهای وزارت بهداشت از مهاجران افغان، میگوید: «لازمه
اجرای این طرح داشتن آمار دقیق از تعداد مهاجران است که در این زمینه
وزارت کشور باید آمار مهاجران را با تعیین مشخصات شناسنامهای اعلام کند.
مهاجران قانونی نباید برای مراجعه به بیمارستانها و درمان با مشکل مواجه
باشند یا از درمان آنها امتناع شود، بعد انسانی و اخلاقی ایجاب میکند که
پناهندگان افغان که تعداد آنها در کشور هم بسیار است تحت پوشش بیمه و درمان
قرار گیرند.»
قربانی
میگوید: «بیتوجهی به بیماریها و درمان مهاجران و پناهندگان برای کشور و
حوزه سلامت هزینه بسیاری را ایجاد کرده بنابراین باید با برنامهریزی دقیق
و ساماندهی، این افراد از خدمات بیمه ای و درمان حوزه سلامت برخوردار
باشند.»
او
به اهمیت پوشش بیمهای افغانها در ایران برای حفظ سلامتی همه مردم هم
اشاره میکند و میگوید: «پروسه درمان و جلوگیری از شیوع بیماریهایی را که
این افراد ناقل آن هستند باید نظاممند کرد. مهاجران و پناهندگان قانونی
افغان میتوانند پس از پرداخت هزینه جزئی تحت پوشش بیمه درمان قرار گیرند
تا از خدمات حوزه سلامت بهرهمند شوند اما نبود برنامه مدون و بی توجهی به
این مسئله هزینههای زیادی را بر دوش حوزه بهداشت و درمان گذاشته است. در
این خصوص دولت با درنظر گرفتن منابع موردنیاز باید لایحه حمایت درمانی و
بیمهای از پناهندگان افغان و مهاجران قانونی را به مجلس ارائه کند، در این
زمینه کمیسیون بهداشت و درمان مجلس آمادگی لازم جهت همکاری با دولت را
دارد. برای مهاجران و پناهندگان افغان نه تنها باید شناسنامه قانونی صادر
شود بلکه این افراد میتوانند از شناسنامه بهداشتی هم برخوردار باشند، در
واقع نمیتوان برای همه پناهندگان بیمه پایه سلامت صادر شود لذا با
برخورداری از شناسنامه بهداشتی میتوانند از خدمات بیمه درمان برخوردار
باشند.»
به
گفته قربانی مسئولان باید باور کنند که حمایت از درمان مهاجران به نفع
نظام درمان خودمان است و پناهندگان هزینههای زیادی به نظام سلامت کشور
تحمیل میکنند چراکه این افراد از هیچ پوشش بیمهای برخوردار نیستند.