دانشمندان در این تحقیق بر روی چشم موش‌های دیابتی کار کردند. این موش‌ها از طریق مهندسی ژنتیکی، مصرف دارو و یا رژیم پرچرب به این بیماری مبتلا شده بودند تا انواع مخنلف بیماری در آن‌ها آزمایش شود. در همه موارد، بخش‌های کوچکی از شبکیه چشم موش‌ها برداشته شد.
محققان با استفاده از تجهیزات بسیار حساس در آزمایشگاه الکتریسیته زیستی، جریان‌های برق را در لبه زخمها اندازه‌گیری کرده و دریافتند که این جریانات در موش‌های دیابتی نسبت به موجودات سالم بسیار ضعیفتر است. این مساله با زمان ترمیم آهسته در این بیماری مرتبط شناخته شد.
چنین کشفی می‌تواند به دانشمندان در تولید یک فرآیند ترمیمی محرک الکتریکی کمک کند که بیماران دیابتی بتوانند از آن در درمان سریعتر زخم‌هایشان بهره ببرند.
به گفته محققان، با دو رویکرد می‌توان به این مساله کمک کرد. در رویکرد اول، با افزودن عناصر دارویی به ارتقای انتقال یون‌هایی پرداخته خواهد شد که سیگنال‌های الکتریکی آندوژن را منحرف می‌کنند و در رویکرد دوم، می‌توان با اعمال خارجی جریان‌های الکتریکی با استفاده از لنز تماسی الکتریکی با چند الکترود به این نتیجه دست یافت.
