به گزارش شفا آنلاین، نتیجه بررسی جدید متخصصان در برزیل نشان می دهد پشه هایی که در آزمایشگاه به باکتری «ولباخیا» (Wolbachia) آلوده شده اند ویروس زیکا را منتقل نمی کنند. این باکتری مانع از رشد و تکثیر ویروس در بدن پشه ناقل می شود.
یکی از دانشمندان این پروژه (Oswaldo Cruz Foundation) می گوید: هدف ما رها کردن پشه های آلوده به باکتری است تا جایگزین پشه های یک منطقه یا حتی یک شهر بشوند و در نتیجه جلوی انتقال بیماری را بگیریم. پیش‌تر روشن شده بود که باکتری «ولباخیا» می تواند جلوی انتقال ویروس تب دانگ، تب زرد و چیکونگونیا توسط پشه های ناقل آن (پشه آدس جیتی و پشه ببری) را بگیرد. اکنون مشخص شده که در جلوگیری از ویروس زیکا نیز موثر است.
باکتری «ولباخیا»، اولین بار در یک برنامه ریشه کنی بیماری تب دانگ در استرالیا کشف شد. دانشمندان برزیلی پشه ها را در معرض خون آلوده بیماران مبتلا به ویروس زیکا قرار دادند. پس از دو هفته در بزاق و بدن پشه های دارای باکتری «ولباخیا»، ذرات ویروسی کمتری کشف شد.
«اسکات او نیل» استاد دانشگاه موناش در استرالیا و مسئول پروژه ریشه کنی تب دانگ می گوید: برای تولید پشه های اصلاح شده ای که در محیط طبیعی رها می شوند، لازم نیست هر بار تخم آنها را تولید کنیم. یکبار کافی بود، کاری سخت و پرهزینه بود. ولی حال که ذخیره کافی از لارو پشه اصلاح شده داریم، کشت و رها کردن آنها ساده و کم هزینه است.
در برزیل، یکی از کشورهای آسیب دیده از ویروس زیکا، آمار نوزادان مبتلا به میکروسفالی از مادران مبتلا به ویروس زیکا رو به افزایش است. سازمان جهانی بهداشت می گوید که بین ویروس زیکا و یک عارضه ژنتیکی مادرزاد نادر که موجب فلج موقت می شود ارتباط وجود دارد. بنا به آمار این سازمان، 500 میلیون نفر در معرض خطر ابتلا به ویروس زیکا هستند.
«آنتونیو فائوچی» مدیر انستیتوی آلرژی و بیماری های عفونی می گوید: مسلما تولد نوزادان میکروسفالی یا با عارضه های مادرزادی و ژنتیک مشکل بزرگی برای بهداشت عمومی و اقتصادی هر کشوری است. هزینه تخمینی مراقبت از چنین کودکانی در تمام عمر آنها، بین یک تا چندین میلیون دلار است.
اما اثبات کارایی و یا عدم کارایی واکسن به دو عامل بستگی دارد: اول موثر بودن آن و دوم میزان ابتلای یک جمعیت به یک ویروس. دانشمندان برزیل، آمریکا، هند، فرانسه و اتریش در حال حاضر مشغول مطالعه و تولید 23 نوع واکسن هستند. کشف واکسن و پیدا کردن روش های تکنیکی مناسب آن، دست کم سه سال طول می کشد.
فائوچی می افزاید: اگر در نیمه اول سال 2017 شاهد شیوع گسترده بیماری در آمریکای جنوبی و منطقه کارائیب باشیم، می توانیم طی یک سال کارایی یا عدم کارایی واکسن را اثبات کنیم. اگر آلودگی کاهش یابد، مثلا آنطور که هنگام آزمایش واکسن، شاهد کاهش شیوع ابولا در غرب آفریقا بودیم در آن صورت ممکن است سه سال طول بکشد.
برگزاری بازی های المپیک در ریو دو ژانیرو نیز یکی از نگرانی ها است. سازمان بهداشت پان امریکن پیش بینی می کند با شروع این بازی ها در پنجم اوت امسال، نزدیک به 14 میلیون نفر از جنوب قاره آمریکا به شمال آن سفر کنند.
