چگونه در اورژانس شلوغ درمان باکیفیت ارائه دهیم

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید  با راه‌اندازی رشته طب اورژانس در کشور ما از سال ۱۳۸۰ و فارغ‌التحصیل شدن اولین متخصصین این رشته سه سال پس از آن، بسیاری از بخش‌های اورژانس تلاش کردند با جذب متخصصین این رشته در قالب هیات علمی در بخش‌های دولتی و متخصص در بخش‌های غیردولتی به حل مشکلات‌شان بپردازند.

 هرچند مطالعه جامعی در مورد اثرات متخصصین اورژانس بر بخش‌های اورژانس یافت نمی‌شود، مطالعات کوچک نشان می‌دهد وجود متخصص اورژانس به‌طور شبانه‌روزی در بخش اورژانس، باعث افزایش ورودی بیماران، افزایش نسبی رضایت‌مندی بیماران، کاهش نسبی خطاهای پزشکی و در کنار اینها افزایش

بار کاری و شلوغی
       اورژانس شده است. البته زمان ماندگاری به‌دلیل درخواست‌های تخصصی متخصص اورژانس ممکن است طولانی‌تر شود.

       شلوغی اورژانس‌ها باعث افزایش نارضایتی بیماران و پرسنل درمانی می‌شود، که هر کدام دلایل جداگانه‌ای دارد. بیماران به علت طولانی شدن زمان انتظار برای اقداماتی که انجام می‌شود که مهم‌ترین آنها انتقال به بخش است، ناراضی می‌شوند و پرسنل درمانی مانند پزشکان و پرستاران به علت احساس فشار کاری بیش از حد، مواجه شدن با بیماران و همراهان ناراضی از شلوغی و افزایش احتمالی اشتباه‌ها، ممکن است ناراضی شوند که درصورت ادامه می‌تواند منجر به فرسودگی شغلی شود.

عوارض شلوغی اورژانس
       یکی از مهم‌ترین عوارض شلوغی، افت سطح مراقبت از بیمار است. مراقبت از بیمار پدیده‌ای چندوجهی است که تعاریف متعددی دارد ولی سرویس‌دهی به بیماران چند اصل اساسی دارد: ایمن باشد، موثر و مفید باشد، براساس شرایط بیمار باشد (وضعیت عمومی، خواسته‌ها، باورها و غیره)، در زمان مناسب انجام شود، کارآمد باشد و فارغ از جنس، نژاد و وضعیت اجتماعی اقتصادی بیمار به وی ارائه شود.

 طبیعی است اغلب آیتم‌های فوق می‌توانند تحت تاثیر شلوغی قرار گیرند و مراقبت از بیماران به شدت تهدید شود. می‌توان گفت اغلب بخش‌های اورژانس شلوغی را به عنوان یک پدیده همیشگی قبول کرده‌اند و به‌دنبال یافتن راهکارهایی برای کاهش اثرات آن هستند.

       به جز مراقبت از بیمار، اغلب بخش‌های اورژانس مسئولیت‌های دیگری نیز دارند. آموزش دانشجویان رده‌های مختلف پزشکی و پرستاری، پژوهش، کمک به رفع بحران‌ها و حوادث غیرمترقبه و همکاری در اجرای دستورالعمل‌های بهداشتی درمانی از دیگر وظایف بخش‌های اورژانس است.

آیا راهی برای کاهش اثرات شلوغی وجود دارد؟
       اغلب پژوهشگران برجسته دنیا در پی یافتن پاسخ پرسش فوق هستند و بیشتر آنها معتقدند می‌توان با اقداماتی سبب کاهش تاثیر شلوغی بر عملکرد بخش اورژانس شد و افراد مختلفی که با بخش اورژانس سروکار دارند، هرکدام باید به نوعی در این زمینه همکاری کنند. باید توجه داشت بدون همکاری همه افراد حاضر در اورژانس ممکن است مقابله با آثار شلوغی موفقیت‌آمیز نباشد.

بیماران و همراهان در موقع حضور در یک بخش اورژانس شلوغ، چه باید بکنند؟
       انسان وقتی بیمار است، معمولا کم‌حوصله می‌شود و دوست دارد در سریع‌ترین زمان ممکن حالش خوب شود. ورود بیمار به بخش اورژانس شلوغ در موقع بیماری ممکن است بسیار ناامیدکننده باشد ولی اگر خدای ناکرده به عنوان بیمار وارد یک بخش اورژانس شلوغ شدید، باید به نکات زیر توجه داشته باشید:
        بخش‌های اورژانس معمولا بیماران را با روشی به نام تریاژ رده‌بندی می‌کنند تا بیماران بدحال را سریع‌تر شناسایی کنند. اگر شما در وضعیت تهدیدکننده حیات یا اندام به سر ببرید، بلافاصله به وضعیت شما رسیدگی خواهد شد. ولی اگر به شما گفته شده منتظر بمانید، این به معنای بی‌اهمیتی مشکلات گاه آزاردهنده شما نیست، بلکه به معنای آن است که فعلا خطری جدی شما را تهدید نمی‌کند و باید صبر کنید تا در شرایط مناسب توسط پزشک ویزیت شوید.

        توجه داشته باشید نوبت‌دهی در بخش اورژانس به معنی ویزیت در یک زمان دقیق و از پیش تعیین شده نیست و هر لحظه ممکن‌است با ورود یک بیمار بدحال نوبت شما به تاخیر بیفتد و مجبور باشید بیشتر منتظر بمانید.

      سعی کنید در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پرسش‌های پرستار تریاژ پاسخ دهید. مشکل اصلی فعلی و حواشی آن‌را به طور خلاصه بازگو کنید. در زمان دیگری پزشک از شما شرح حال کامل‌تری خواهد گرفت و پرسش‌های بیشتری خواهد پرسید. البته در آن زمان نیز به مشکلات قدیمی خود نپردازید، مگر آنکه مطمئن باشید به مشکل فعلی شما ربط دارد یا پزشک از شما بخواهد توضیح بیشتری بدهید. معمولا در بخش اورژانس سوابق جراحی‌های پیشین، ابتلا به بیماری‌های خاص (سرطان، نقص ایمنی...)، دیابت، فشارخون، سکته‌های قلبی و مغزی و بستری قبلی اهمیت دارند. داروهایی را که مصرف می‌کنید بازگو کنید.

        در صورت ابتلا به بیماری اخیر و بیماری مزمن یا مهم همیشه مدارک و مستندات مربوط به آنها را همراه داشته باشید ولی به پزشک خود اصرار نکنید که همه آنها را مطالعه یا بررسی کند، زیرا معمولا پزشکان به موارد مهم، تعیین کننده و مرتبط با بیماری فعلی شما توجه دارند، مانند نوارقلب، عکس‌های قفسه سینه و سایر نقاط بدن، سونوگرافی‌ها، آزمایش‌های اخیر، سی‌تی اسکن و ام. آر. آی.

 در صورت ابتلا به بیماری‌های قابل انتقال از طریق تنفسی، ترشحات یا خون، بلافاصله پرسنل بیمارستان را آگاه سازید. توجه داشته باشید پنهان کردن بیماری‌های قابل انتقال از پزشک و پرستار نه تنها سبب افزایش احتمال انتقال بیماری به سایر بیماران و پرسنل درمانی می‌شود، بلکه ممکن است شما را از مراقبت‌هایی که لازم دارید محروم سازد یا با تجویز داروهای نامناسب و انجام اقدامات غیرضروری شما را در خطر آسیب‌های جدی قرار دهد.

        به جز شما بیماران بسیار دیگری نیز وجود دارند که گاهی از شما بدحال‌تر هستند و نیاز است به آنها رسیدگی فوری شود. توجه داشته باشید تا زمان رسیدن نوبت شما، عجله کردن و بی‌قراری فقط به وخیم‌تر شدن حال شما می‌انجامد و در صورتی که بخواهید به کار شما خارج از نوبت پرداخته شود، به معنی رها کردن رسیدگی به بیمار یا بیماران بدحال‌تر از شما می باشد که ممکن است منجر به آسیب جدی به ایشان شود.

        در صورتی که بیماری جدی‌ای ندارید، بهتر است به اورژانس‌های تخصصی مراجعه نکنید، چون ممکن است بیش از حد انتظارتان معطل شوید. در صورتی که به اورژانس‌های تخصصی مراجعه کردید، بهتر است بدانید که زمانی طولانی‌تر از معمول باید منتظر ویزیت پزشک بمانید و سعی کنید تا حد امکان صبور باشید.

        سعی کنید حتی‌الامکان برای موارد زیر به بخش اورژانس شلوغ یا تخصصی مراجعه نکنید یا در صورت مراجعه برای مشکل اورژانسی، درخواست‌های زیر را مطرح نکنید: تمدید نسخه‌های قبلی، انجام آزمایش‌های روتین و چک‌آپ، نشان دادن پاسخ آزمایش‌هایی که در مرکز دیگری به‌طور سرپایی انجام داده‌اید، کنترل روتین فشار خون و اقدامات مشابه دیگری که ممکن است بتوانید در یک وقت مناسب یا در یک درمانگاه خلوت‌تر انجام دهید.