یارانه بهداشتی کشورهای فقیر باید مثل یارانه نقدی مشروط باشد

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید   به ازای هر دلاری که در کشورهای پردرآمد جهان صرف امور بهداشتی می‌شود، به‌طور متوسط 03/0 دلار در کشورهای کم‌درآمد در این زمینه هزینه می‌شود. در یک تحقیق جدید پیش‌بینی شده که این تفاوت تا سال 2040 ادامه پیدا می‌کند و میلیون‌ها نفر در کشورهای فقیر جهان همچنان تقاضای خدمات بهداشتی اولیه را خواهند داشت.

       جوزف دیلمان از موسسه سنجش و ارزیابی بهداشت (IHME) و همکارانش در گزارشی که به‌تازگی در ژورنال لنست منتشر شده است، برآورد کرده‌اند که فقط نیمی از دولت‌های کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط به هدف صرف 86 دلار (میزان پیشنهادی اندیشگاه چتم هاوس) برای هر فرد برای دسترسی به مراقبت‌های اولیه بهداشتی دست خواهند یافت. چتم هاوس همچنین هدف‌گذاری دیگری را برای دولتمردان در نظر گرفته است. در این طرح دولت‌ها 5 درصد از تولید ناخالص داخلی را برای جلوگیری از فشار هزینه‌های بهداشتی و بردن افراد زیر خط فقر به کار می‌گیرند. محققان پیش‌بینی کرده‌اند که فقط یک کشور کم‌درآمد (روآندا) و یک‌سوم کشورهایی با درآمد متوسط (36 کشور از مجموع 98 کشور) می‌توانند به این هدف دست یابند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد تا سال 2040 کشورهای کم‌درآمد می‌توانند همان مبلغی را صرف مسائل بهداشتی‌شان کنند که 50 سال پیش کشورهای پردرآمد هزینه می‌کردند.

       چتم هاوس با نام کامل موسسه سلطنتی روابط بین‌المللی (Roya- Institute of Internationa- Affairs) یک سازمان غیردولتی و مرکز پژوهشی در شهر لندن است که به تحلیل چالش‌های استراتژیک می‌پردازد.

       این یافته‌ها اهمیت تامین مالی از سوی کشورهای اهداکننده را که هم‌اکنون در وضعیت ثابتی قرار دارد، یادآور می‌شوند. آخرین گزارش‌های سرمایه‌گذاری در بهداشت جهانیِ «موسسه سنجش و ارزیابی بهداشت» (IHME) نشان می‌دهد که کمک‌هایی به منظور توسعه بهداشت به‌سختی پس از سال‌های 2014 و 2015 افزایش پیدا کرده است، درحالی‌که این میزان در فاصله سال‌های 2000 تا 2010 سه برابر شده بود.

       دیلمان می‌گوید: «برای رسیدن کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط به اهداف بین‌المللی و کم کردن فاصله‌ها، لازم است که بودجه بهداشت داخلی و بین‌المللی این کشورها فراسوی میزان‌های پیشین میزان رشد پیشین‌شان افزایش یابد. در کشورهای کم‌درآمد در برابر هر یک دلار بودجه دولتی به‌طور متوسط 71/0دلار کمک بین‌المللی داده می‌شود که در نتیجه آن را به منبعی حیاتی تبدیل می‌کند.»

       تامین مالی از سوی کشورهای اهداکننده، بخش مهمی از بودجه بسیاری از کشورهای جنوب صحرای آفریقا را به‌طور خاص تشکیل می‌دهد. تجمیع بیشتر حمایت اهداکنندگان برای پر کردن شکاف‌های مالی مربوط به بخش بهداشت در کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند از منابع محدود بهترین و بیشترین مزایای بهداشتی را حاصل کند.

       یکی از روش‌های کارآمد و درعین‌حال نوظهوری که در بسیاری از کشورهای جهان به‌ویژه کشورهای درحال‌توسعه موردتوجه قرار گرفته و به اجرا در آمده، پرداخت یارانه‌های نقدی مشروط است. پرداخت‌های نقدی مشروط، از نسل جدید برنامه‌های توسعه اقتصادی است که در دو دهه اخیر با هدف ارتقای سطح «سرمایه انسانی» به‌ویژه در بین نوجوانان و جوانان و حرکت به سمت شکست چرخه ارثی فقر شکل گرفته است.

       در روش پرداخت یارانه نقدی مشروط، یارانه نقدی با این شرط در اختیار خانواده‌های فقیر قرار می‌گیرد که آن‌ها مبالغ دریافتی را در زمینه‌های منتج به رشد «سرمایه انسانی» از قبیل فرستادن فرزندانشان به مدرسه یا بردن آنها به مراکز بهداشتی در فواصل زمانی منظم، سرمایه‌گذاری کنند. به‌این‌ترتیب خانواده‌هایی که تعهدات مذکور را انجام ندهند، از دریافت تمام یا بخشی از یارانه نقدی خود محروم می‌شوند.

       تام اونز از بانک جهانی و آریل پائولو مندز از آژانس توسعه بین‌المللی در شرحی بر این مطالعه یادآور می‌شوند که یارانه‌هایی که برای ارتقا بهداشت کشورهای فقیر در نظر گرفته می‌شود همچون پرداخت‌های نقدی مشروط باید تشویق شوند درحالی‌که یارانه‌های غیر موثری همچون (یارانه برای سوخت‌های فسیلی) که می‌تواند هزینه‌های بهداشتی کشور را افزایش دهد، باید محدود شوند...علاوه بر این نیازی فوری برای راه‌های نوآورانه‌ای وجود دارد که بتواند پرداخت‌های خصوصی مستقیم را به سوی تسهیلات از پیش پرداخت‌شده هدایت کند، برای مثال گسترش بیمه تامین اجتماعی به کارگران بخش غیررسمی اقتصاد و خانواده‌هایشان.»سپید
Humanosphere