بررسی ژن های مرتبط در کودکان در معرض خطر اوتیسم

سطوح اولیه آغاز توجه مشترک با سطوح بعدی از اختلال اوتیسم در کودکان گروه اول مرتبط است. بنابراین ما به بررسی این نکته پرداختیم که آیا این ژن های دوپامین ممکن است تفاوت های ایجاد شده در سطوح اولیه توجه مشترک را توضیح دهند یا خیر

این محققان برای انجام این تحقیق دو گروه از نوزادان را تا سه سالگی مورد بررسی قرار دادند. گروه اول شامل نوزادانی بودند که خطر مشاهده اختلال اوتیسم در آنها بیش تر بود و گروه دوم نوزادانی بودند که خطر مشاهده اختلال اوتیسم در آنها جدی نبود. سپس محققان به بررسی رفتار توجه مشترک نوزادان پرداخته و ارقام دو ژن دوپامین DRD4 و DRD2را در آنها را جمع آوری کردند.

دکتر دوون گانگی (Devon Gangi) به عنوان یکی از محققان این تحقیق در این باره بیان کرد: «سطوح اولیه آغاز توجه مشترک با سطوح بعدی از اختلال اوتیسم در کودکان گروه اول مرتبط است. بنابراین ما به بررسی این نکته پرداختیم که آیا این ژن های دوپامین ممکن است تفاوت های ایجاد شده در سطوح اولیه توجه مشترک را توضیح دهند یا خیر.»

لازم به ذکر است که دلیل بررسی ژن های یاد شده توسط محققان این است که این ژن ها با میزان سطح توجه ارتباط بسیار زیادی دارند. دنیل مسینجر (Daniel Messinger)  به عنوان یکی از محققان این تحقیق در این باره بیان کرد: «علاقه ما به سمت دوپامین بود زیرا می دانیم که این ماده با توجه در تمامی کودکان مرتبط است و توجه در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم بسیار مهم است. توجه به دیگران به منزله ارتباط برقرار کردن با شخص دیگری است و همین امر می تواند برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بسیار سخت باشد.»

یافته های این تحقیق حاصل از این بود که در گروه اول (کودکانی که خطر مشاهده اختلال اوتیسم در آنها بیش تر بود) کودکانی که ژنوتیپ آنها با عملکرد کارآمد کم تر مرتبط بود توجه مشترک کم تری را خود نشان می دادند. eurekalert