ثروتمندان همه جا طول عمر بیشتری دارند

به گزارش شفا آنلاین،اما در برخی مناطق دیگر آمریکا افراد با پایین‌ترین میزان دستمزد به همان اندازه مردمی عمر می‌کنند که در کشورهای بسیار فقیری مانند رواندا زندگی می‌کنند و طول عمرشان درحال کوتاه‌تر شدن است.

نکته امیدبخش چیست؟
       در بین این تفاوت‌ها که در تحقیقی جدید ثبت شده‌اند، یک نکته امیدبخش به‌چشم می‌خورد: «برداشتن قدم‌های درست برای بهبود عادات و سلامت عمومی می‌تواند به مردم کمک کند عمر طولانی‌تری داشته باشند، صرفنظر از آنکه درآمدشان چقدر است.» یکی از نتیجه‌گیری‌های این تحقیق که در نشریه انجمن پزشکی آمریکا (جاما) منتشر شده دال بر این است که فاصله طول عمر بین مردم ثروتمند و نیازمند در فاصله سال‌های 2001- 2014 بیشتر شده است.

آمریکایی‌های بسیار ثروتمندی که 1 درصد بالایی جامعه را تشکیل می‌دهند، طول عمرشان 15 سال بیشتر از 1 درصد نیازمندترین اقشار جامعه آمریکا است. برای زنان در شرایط مشابه، این تفاوت 10 سال است. طول عمر این آمریکایی‌های ثروتمند در تمام مناطق جغرافیایی کشور طی قرن فعلی 3 سال بیشتر شده است. این امر در بین طبقه نیازمند به‌طورکلی بسیار ناچیز بوده و تفاوت‌های چشمگیری را در مناطق مختلف جغرافیایی از نظر طول عمر نیازمندان شاهدیم.

حل مشکلات اقتصادی چاره نیست
       افزایش طول عمر افراد بسیار نیازمند در برخی نقاط این باور را تقویت می‌کند که برای بهبود سلامت عمومی حتماً لازم نیست که مشکلات گسترده ریشه‌دار چند دهه گذشته برای افزایش درآمد را حل کنیم. اقدامات کم‌دامنه، اعمال سیاست‌های بومی برای کمک به پذیرش نیازمندان در جامعه و حفظ عادات سالم‌تر بی‌آنکه تغییری در درآمد افراد ایجاد کند، می‌تواند طول زندگی را افزایش دهد.

       راج چتی، اقتصاددان دانشگاه استنفورد و سرپرست تیم تحقیق می‌گوید، «ما نمی‌خواهیم بدانیم چرا به مردم نیازمند آمریکا بد می‌گذرد، بلکه می‌خواهیم به‌طور خاص بدانیم چرا زندگی مردم در شهرهایی مانند تولسا و دیترویت [دو شهر با پایین‌ترین میزان امید به زندگی در بین افراد کم‌درآمد] اینقدر فقیرانه است.

باورهای قدیمی تغییرکرده‌اند
       این تحقیق که با استفاده از گنجینه اطلاعات باارزش درباره میزان دریافت مالی و ارتباط آن با مرگ انجام شده 3 سال به درازا کشیده است، دقیق‌ترین تحلیل بر اساس داده‌ها و باورهایی است که دست‌کم در 2 قرن اخیر مورد اجماع بسیاری از کارشناسان بوده و آن اینکه پول بیشتر به معنای طول عمر بیشتر است.

       در نگاهی ساده می‌توان گفت که ثروتمندان می‌توانند پول برای خدمات بهتر پزشکی بپردازند و به همین دلیل بیشتر عمر می‌کنند، اما شواهد سالیان سال ازجمله همین تحقیق اخیر می‌گویند این رابطه به این شکل که قبلاً تصور شده بود، نیست. به‌نظر می‌رسد، ثروتمندان سالم‌تر زندگی می‌کنند. آن‌ها بیشتر ورزش می‌کنند، کمتر سیگار می‌کشند، اضطراب کمتری احساس می‌کنند و احتمال آنکه چاق شوند کمتر است.

       حتی نمی‌توان هیچ رابطه علت و معلولی سرراستی را بین درآمد بیشتر و سلامت بهتر تعریف کرد. از بعضی جهات ممکن است این روند معکوس باشد، یعنی افراد سالم‌تر بتوانند شغل مناسب‌تر و درنتیجه درآمد بهتر داشته باشند.

       تحقیق حاضردرواقع نتوانسته است بین میزان هزینه‌های مربوط به مدیکر (بیمه سالمندان) یا میزان پوشش بیمه سلامت برای جمعیت منطقه و طول عمر شهروندان نیازمند ساکن در همان مناطق ارتباط زیادی پیدا کند.

رفتارهای سالم بیش از مداخلات درمانی
       کارشناسان سلامت عمومی که این تحقیق را بررسی کرده‌اند، عقیده دارند ارتباط ضعیف بین دو مقوله چگونگی گسترش پوشش بیمه و طول عمر مردم نیازمند آن مناطق به معنای بی‌ارزش بودن بیمه‌های سلامت نیست. تحقیقات متعدد ثابت کرده‌اند که تاثیر مداخله مراقبت‌های درمانی بر طول عمر افراد بسیار کمتر عوامل رفتاری مانند نکشیدن سیگار و ورزش کردن است. مراقبت‌های درمانی به مردم بالفعل بیمار کمک می‌کند تا زندگی سالم‌تری داشته باشند و همین امر امنیت اقتصادی و آرامش خاطری را به دنبال می‌آورد که از جهاتی دیگر زندگی مردم نیازمند را بهبود می‌بخشد.

ارتباط کم عوامل اقتصادی و طول عمر
       عوامل اقتصادی مانند میزان بیکاری یا نابرابری در کسب درآمد ارتباط کمی با طول عمر مردم کم‌درآمد دارد. از سوی دیگر ارتباط چاقی و میزان کشیدن سیگار ارتباط قوی‌تر عجیبی با طول عمر افراد دارد. برخی مناطقی که شهروندان فقیر در آنجا عمر درازتری دارند، همان مناطقی هستند که فارغ‌التحصیلان کالج یا دبیرستان‌های دولتی تراکم پررنگ‌تری دارند. امید به زندگی در نیازمندان ساکن باریکه‌ای که در مرکز ایالات‌متحده کشیده شده، مانند نوادا در پایین‌ترین حد است. دکتر دیوید کالتر، اقتصاددان دانشگاه هاروارد، این باریکه را «کمربند مصرف بالای مواد مخدر» می‌خواند، الگوی باریکه کمترین طول عمر با الگوی مناطقی که دچار اپیدمی مواد مخدر هستند، همپوشانی دارد.

       یافته‌های تحقیق فعلی را تحقیقات دیگری که از سوی آن کیس و آنگوس دیتون سال گذشته منتشر شده است تایید می‌کند، بر این مبنا که میزان مرگ‌ومیر در بین سفیدپوستان طبقه متوسط آمریکا به‌خصوص آن‌هایی که تحصیلات کمتری دارند، در حال افزایش است. این افزایش با افزایش چشمگیر مسمومیت مواد مخدر و الکل، خودکشی و تصادفات در سال‌های ابتدایی قرن فعلی همراه بوده است. تحقیقی که موسسه برکینگ در فوریه امسال منتشر کرده، افزایش فاصله سال‌های عمر بین ثروتمندان و افراد نیازمند را تایید می‌کند. برخی کارشناسان عقیده دارند که اتفاقاتی نگران‌کننده در بین طبقه متوسط سفیدپوست آمریکا در حال وقوع است و اگر وضع به همین منوال پیش برود طول عمر مردم فرودست حتی از آنچه تصور می‌شود هم کوتاه‌تر می‌شود.سپید