دکتر
جان بوکنر، سرپرست تحقیق و مدیر بخش انکولوژی کلینیک مایو در روچستر،
میگوید: «تاکنون هیچ درمان شناختهشدهای برای بهبود شانس بقای این
بیماران وجود نداشت.»
براساس
آمار اعلام شده از سوی انستیتو ملی سرطان آمریکا، در سال 2015 میلادی تنها
در کشور آمریکا نزدیک به 23 هزار بزرگسال با تشخیص بدخیمی مغزی روبرو
شدهاند. اشکال مختلفی از بدخیمیهای مغزی مطرح هستند. گلیومای درجه2 نسبتا
شایع بوده و 5 تا 10 درصد از تمام موارد تومورهای مغزی بزرگسالان را شامل
میشود. درجه تعیینشده برای هر تومور، به قدرت تهاجم آن برمیگردد و
تومورهای درجه 3 و 4 معمولا به سرعت پیشرفت کرده و به سایر بافتها هم
دستاندازی میکنند. گلیوماهای درجه2، اغلب بزرگسالان جوان را درگیر
میکنند.
مطالعه اخیر که در شماره 7 آوریل نشریه پزشکی نیوانگلند به چاپ رسیده، بین سالهای 1998 و 2002 میلادی روی 251 بیمار انجام شد. نیمی از این بیماران بهطور کاملا تصادفی برای مدت 6 هفته تحت درمان با رادیوتراپی تنها قرار گرفتند؛ در شرایطی که نیمی دیگر از آنان پس از رادیوتراپی، شیمیدرمانی با گروهی از داروها شامل پروکاربازین، CCNU و وینکریستین را دریافت کردند. در صورت امکان، بخشی از توده و بافتهای سرطانی قبل از اشعه درمانی توسط جراحی برداشته شد. متوسط سن بیماران شرکتکننده در این مطالعه، 40 سال بود. در پایان دوره مطالعه، 55 درصد از بیماران تحت مطالعه جان خود را از دست داده بودند؛ اما بیمارانی که علاوه بر رادیوتراپی، شیمیدرمانی را نیز دریافت کرده بودند، طولانیتر زیستند. شانس بقا در گروه دریافتکننده شیمیدرمانی و رادیوتراپی، 13 سال و در گروهی که فقط رادیوتراپی دریافت کرده بودند، 8 سال بود.سپید
PRNewswire