به گزارش شفا آنلاین، گرچه هنوز فاصله زیادی تا رشد یک قلب کامل انسان باقی مانده است، اما دانشمندان می گویند که رشد بافت قلبی از سلول های خود بیمار روی داربست پروتیینی یک قلب اهدایی غیرکاربردی، می تواند به ایجاد وصله هایی برای جایگزینی بافت قلبی آسیب دیده بر اثر حملات قلبی منجر شود.
محققان دانشگاه هاروارد چند سال قبل کار روی فرآیندی را آغاز کردند تا سلول های زنده را با محلول شوینده از یک ارگان اهدا کننده تخلیه کنند. آنها همچنین موفق شده اند که بافت جدیدی را از طریق کاشت انواع سلول های مناسب ارگان در داربست های ماتریکس به جا مانده ی فاقد سلول رشد دهند.
دکتر هارولد اوت، استادیار جراحی دانشکده پزشکی هاروارد، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: تولید میوکارد کاربردی شخصی از سلول های گرفته شده از خود بیمار، یک گام مهم رو به جلو به سمت راهکارهای جدید مهندسی دستگاه (ارگان) است و الگوبرداری از بیماری خاص بیمار و کشف روش درمانی را بالقوه میسر می سازد.
برای این مطالعه که در نشریه Circulation Research منتشر شد، محققان از 73 قلب انسان که دیگر امکان استفاده از آنها برای پیوند نبود، استفاده کردند.
این قلب ها فاقد سلول شده و صرفا از داربست هایی با پروتیین های ماتریکس، عروق کرونر و ساختارهای مویرگی برخوردار بودند، اما سلول های قلبی و یا ایمنی شخص اهدا کننده را که باعث پس زدن و یا مانع رشد بافت می شوند، نداشتند.
محققان با استفاده از سلول های پوستی به آنها دوباره برنامه دادند تا به سلول های بنیادی پلوری پوتنت که به سلول های عضله قلبی مشتق می شوند، تبدیل شوند.
سپس این سلول ها برای 120 روز در قلب های فاقد سلول بارگذاری شد و بافت های در حال رشد در معرض شرایطی مشابه با یک قلب زنده قرار گرفتند.
به نظر رسید که بافت همزمان با رشد، در حال افزایش توانایی تولید نیرو است که برای بافت قلبی هنگام تحریک با جریان های الکتریکی مورد نیاز است.
محققان در گام بعدی به دنبال کشف روش هایی برای بهینه سازی روش های کاشت برای تولید شمار بسیاری بیشتری از سلول ها هستند-- سلول گذاری یک قلب کامل به ده ها میلیون سلول نیاز دارد.