شفا آنلاین>سلامت>محققان آمریکایی براساس نتیجه یک مطالعه عنوان کردند که پیش از اجرای اقدامات شریرانه عمدی، بخش متمایزی از مغز به ناگاه فعال می شود.
به گزارش شفا آنلاین پژوهشگران دانشگاه
نیویورک تحقیقی را آغاز کرده بودند تا دریابند آیا می توان متوجه شکل گیری
نیات بد و شریرانه در مغز پیش از وقوع هر گونه خشونت و یا تهاجم شد یا خیر.
آنها در نهایت دریافتند که بخشی متمایز در هیپوتالاموس اندکی پیش از هر
گونه اقدام به حمله، فعال می شود.
هیپوتالاموس منطقه ای در مغز است که دمای بدن، گرسنگی و خواب را کنترل می کند.
نویسندگان این تحقیق می گویند امکان دارد بتوان علائم هشدار اولیه دال بر خشونت تعمدی، مزاحمت، ارعابگری و حتی تهاجم جنسی را شناسایی کرد و چه بسا مانع از وقوع آنها شد.
دکتر دایو لین از محققین این مطالعه گفت: پژوهش ما روی حیوانات، مدارهای مغزی را که برای انگیزه های تهاجمی پیش از آماده شدن برای حمله ضرورت دارند، مشخص می کند.
بخش مورد نظر به نام VMHvl که پیش از رفتار پرخاشگرایانه فعال می شود، در مرکز مغز و زیر هیپوتالاموس قرار دارد.
محققان می گویند که یافته های آنها می تواند به تولید داروهایی منجر شود که به افراد در کنترل رفتارهای خشونت امیز بدون نیاز به خویشتن داری و یا استفاده از داروهای آرام بخش کمک می کند. همچنین امکان دارد بتوان فعالیت مغز را به طور مستمر کنترل کرد و کارشناسان سلامتی و یا ماموران امنیتی را پیش از هر گونه حمله آگاه کرد. با این حال، چنین کاربردی می تواند جنجال برانگیز باشد، زیرا استفاده از دارو برای جلوگیری از خشونت و یا تحت کنترل داشتن فرد می تواند مانع از آزادی اراده و برانگیخته شدن نگرانی های اخلاقی شود.
با این همه، دکتر لین گفت که حتی در صورت حل و فصل موضوعات اخلاقی و قانونی مرتبط، هدف قرار دادن این بخش از مغز به منظور مقابله با تهاجمات، هنوز یک امکان دور از دسترس است و به عبارت دیگر، نتایج تحقیق ما می گوید که در راستای تلاش های بیشتر برای اصلاح رفتارهایی همچون ارعاب و یا خشونت های جنسی، لازم است مطالعه و بررسی بیشتری درباره این بخش از مغز صورت بگیرد.
در این مطالعه، موش های نر برای حمله به موش های نر ضعیف تربیت شدند و سپس برای رصد برخورد پرخاشگرایانه آنها با موش های دیگر، تحت نظر قرار گرفتند.
یکی از تدابیر اتخاذ شده در این زمینه، شمارش دفعات تلاش موش های مهاجم برای عبور از منافذی کوچک بود که به آنها امکان دسترسی و حمله به سایر موش ها را می داد.
فعالیت مغزی موش ها پیش از برنامه ریزی آنها برای حمله، در طی برنامه ریزی و پس از آن، بررسی و اندازه گیری شد.
محققین متوجه شدند که پیش از عبور موش ها از منافذ و حتی قبل از آن که موش پرخاشگر هدف خود را بو بکشد و یا آن را ببیند، فعالیت سلول عصبی در بخش متمایز زیر هیپوتالاموس یعنی VMHvl افزایش یافت و میزان این افزایش فعالیت در نخستین لحظات پس از مشاهده موش ضعیف مورد هدف، تا 10 برابر بود. با این حال، جلوگیری از فعالیت بخش یاد شده از طریق ژنتیکی، مانع از رفتار تهاجمی موش و حمله به موش ضعیف تر شد.
به گفته پژوهشگران، امکان دارد منطقه VMHvl به مراکز پاداش دهی مغز ارتباط داشته باشد، به طوری که مبادرت به حمله را مطلوب و موجب ترشح هورمون اندروفین می سازد.
مطالعات قبلی نشان داده اند که پس از یک مبارزه، سطح هورمون دوپامین در مغز افزایش می یابد و سطح آن پس از پایان مبارزه هم بالا می ماند که همین ویژگی موجب کاهش درد و افزایش آدرنالین می شود.
هیپوتالاموس منطقه ای در مغز است که دمای بدن، گرسنگی و خواب را کنترل می کند.
نویسندگان این تحقیق می گویند امکان دارد بتوان علائم هشدار اولیه دال بر خشونت تعمدی، مزاحمت، ارعابگری و حتی تهاجم جنسی را شناسایی کرد و چه بسا مانع از وقوع آنها شد.
دکتر دایو لین از محققین این مطالعه گفت: پژوهش ما روی حیوانات، مدارهای مغزی را که برای انگیزه های تهاجمی پیش از آماده شدن برای حمله ضرورت دارند، مشخص می کند.
بخش مورد نظر به نام VMHvl که پیش از رفتار پرخاشگرایانه فعال می شود، در مرکز مغز و زیر هیپوتالاموس قرار دارد.
محققان می گویند که یافته های آنها می تواند به تولید داروهایی منجر شود که به افراد در کنترل رفتارهای خشونت امیز بدون نیاز به خویشتن داری و یا استفاده از داروهای آرام بخش کمک می کند. همچنین امکان دارد بتوان فعالیت مغز را به طور مستمر کنترل کرد و کارشناسان سلامتی و یا ماموران امنیتی را پیش از هر گونه حمله آگاه کرد. با این حال، چنین کاربردی می تواند جنجال برانگیز باشد، زیرا استفاده از دارو برای جلوگیری از خشونت و یا تحت کنترل داشتن فرد می تواند مانع از آزادی اراده و برانگیخته شدن نگرانی های اخلاقی شود.
با این همه، دکتر لین گفت که حتی در صورت حل و فصل موضوعات اخلاقی و قانونی مرتبط، هدف قرار دادن این بخش از مغز به منظور مقابله با تهاجمات، هنوز یک امکان دور از دسترس است و به عبارت دیگر، نتایج تحقیق ما می گوید که در راستای تلاش های بیشتر برای اصلاح رفتارهایی همچون ارعاب و یا خشونت های جنسی، لازم است مطالعه و بررسی بیشتری درباره این بخش از مغز صورت بگیرد.
در این مطالعه، موش های نر برای حمله به موش های نر ضعیف تربیت شدند و سپس برای رصد برخورد پرخاشگرایانه آنها با موش های دیگر، تحت نظر قرار گرفتند.
یکی از تدابیر اتخاذ شده در این زمینه، شمارش دفعات تلاش موش های مهاجم برای عبور از منافذی کوچک بود که به آنها امکان دسترسی و حمله به سایر موش ها را می داد.
فعالیت مغزی موش ها پیش از برنامه ریزی آنها برای حمله، در طی برنامه ریزی و پس از آن، بررسی و اندازه گیری شد.
محققین متوجه شدند که پیش از عبور موش ها از منافذ و حتی قبل از آن که موش پرخاشگر هدف خود را بو بکشد و یا آن را ببیند، فعالیت سلول عصبی در بخش متمایز زیر هیپوتالاموس یعنی VMHvl افزایش یافت و میزان این افزایش فعالیت در نخستین لحظات پس از مشاهده موش ضعیف مورد هدف، تا 10 برابر بود. با این حال، جلوگیری از فعالیت بخش یاد شده از طریق ژنتیکی، مانع از رفتار تهاجمی موش و حمله به موش ضعیف تر شد.
به گفته پژوهشگران، امکان دارد منطقه VMHvl به مراکز پاداش دهی مغز ارتباط داشته باشد، به طوری که مبادرت به حمله را مطلوب و موجب ترشح هورمون اندروفین می سازد.
مطالعات قبلی نشان داده اند که پس از یک مبارزه، سطح هورمون دوپامین در مغز افزایش می یابد و سطح آن پس از پایان مبارزه هم بالا می ماند که همین ویژگی موجب کاهش درد و افزایش آدرنالین می شود.
نظرشما
آخرین اخبار