مرگ هر بیمار یک فاجعه است

  وقتی آدم یک جاده را ۱۰۰ بار با ماشین برود برای بار صد و یکم با چشم بسته می‌رود. جراحی برای من زندگی است و اینگونه نیست که بگویم باز هم کار، باز هم عمل. جراحی برای من زندگی روزمره است، آنقدر که وقتی جراحی انجام نمی‌دهم بیمار می‌شوم.

       اگر به سنی برسم که نتوانم جراحی کنم حتما غصه خواهم خورد اما فکر کنم اگر روزی جراحی انجام ندهم، می‌نویسم.

       به لطف خدا تا الان مریض فوتی نداشتم، البته هر جراحی می‌تواند خطر داشته باشد اما امروزه جراحی بینی جزء کم خطر‌ترین عمل هاست چون این عمل روی افراد سالم انجام می‌شود و همه آزمایش‌ها را پیش از جراحی بر روی فرد انجام می‌دهیم. فردی را انتخاب می‌کنیم که سالم باشد. متاسفانه بیشتر عوارض این جراحی و مشکلات بعد از عمل به دلیل انتخاب نامناسب بیمار، انتخاب نامناسب روش‌های جراحی و جراحی به دست فردی که تخصص ندارد، اتفاق می‌افتد.

       هرگز یک پزشک در زمان جراحی به مرگ بیمار فکر نمی‌کند این اتفاق یک فاجعه است.حتی بیمار سرطانی را نمی‌توانم ببینم که می‌میرد، اصلا بحث ترس نیست خدا نکند برای کسی پیش بیاید لکه پررنگی است که برای، همیشه روی قلب دکتر می‌ماند. من برای جراحی‌های خاص خود نیز صدقه می‌گذارم و دعا می‌کنم. زیراکه به قول مولانا «ما برای وصل کردن آمدیم نی برای فصل کردن آمدیم»سپید

عبدالجلیل کلانتر هرمزی