شفا آنلاین>سلامت>جامعه پزشکی-همایش ها> این واقعیت که کنگره بین‌المللی سرطان پستان، یازدهمین سال خود را طی می‌کند، می‌تواند به روشنی و وضوح نشان دهد تا چه اندازه این نوع از سرطان در کشور به توجه و رسیدگی و اقدامات جدی نیازمند است.
به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید طبق آمار جهانی و داخلی
همچنان سرطان پستان یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در همه جوامع است و در ایران
این آمار حتی از سطح عمومی هم فراتر رفته است و تعداد مبتلایان به این نوع
از سرطان در ایران بیشتر از سایر کشورهای منطقه و یا جهان است. شاید به همین علت بود که محوریت یازدهمین کنگره بین‌المللی سرطان با اطلاع‌رسانی عمومی، تشخیص زودهنگام، استفاده از روش‌های کم‌تهاجمی برای درمان قطعی و پیشگیری و به روز کردن تکنولوژی‌های روز دنیا بوده است. این کنگره هفته گذشته در تالار امام علی دانشگاه شهید بهشتی با حضور مدعوین خارجی و داخلی با حدود صد سخنرانی و 9 نشست تخصصی برگزار شد.
هر 50 دقیقه، یک مورد ابتلا به سرطان پستان
محمد هادی‌زاده، فلوشیب جراحی بیماری‌های پستان و دبیر اجرایی این کنگره در حاشیه برگزاری کنگره در رابطه با آماری که در داخل ایران اخیراً منتشر شده است، گفت: «آمار مبتلایان به سرطان پستان در جهان بسیار بالا است، اما در ایران این آمار حتی بیشتر است. در ایران هر 50 دقیقه یک زن به سرطان پستان مبتلا می‌شود.
در حال حاضر سالانه بیش از 10 هزار نفر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند و همکاری گروه های مختلف پزشکی از جمله متخصصان زنان، جراحان و ماماها با یکدیگر ضروری است.»
این جراح بیماری‌های پستان در زمینه عوامل موثر در ابتلا به این بیماری گفت: «سن، جنس، وراثت، وزن و میزان تجمع چربی در افراد و موارد بسیار دیگری از عوامل ابتلا به این نوع سرطان هستند.» هادی‌زاده در ادامه در رابطه با مناطقی از کشور که بیش از باقی کشور بیماران مبتلا به سرطان پستان دارند، گفت: «بروز سرطان در شهرهای بزرگ همچون تهران، اصفهان، شیراز و سایر مراکز استان ها بیش از استان‌های دیگر بوده است. ما همچنین پیش‌بینی می‌کنیم اگر این عوامل سرطان‌زای محیطی پیشگیری نشود و جامعه بدون رعایت به عوامل سرطان‌زا فعالیت داشته باشند، امکان دارد تا 10 سال آینده رشد سرطان به دو برابر افزایش پیدا کند.»
وی در رابطه با عواملی که می‌تواند منجر به پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان شود، گفت: «ازدواج، بارداری و شیردهی از جمله عواملی است که به میزان بسیاری خوبی می‌تواند ابتلا به سرطان پستان را به عقب بیندازد و از بروز آن جلوگیری کند. هرچند اینگونه نیست که افرادی که علاقه‌ای به بارداری و یا شیردهی ندارند نتوانند جلوی بروز سرطان را بگیرند.»
دبیر اجرایی این کنگره در رابطه با وضعیت تشخیص و درمان این بیماری در ایران گفت: «در ایران متاسفانه سرطان پستان 35 درصد دیرتر از سطح بین‌المللی تشخیص داده می‌شود. اما باید این نکته را در نظر داشت که 40 درصد از تمامی سرطان‌های پستان در کشور درمان قطعی و بی‌بازگشت دارند و آمار مرگ و میر بر اثر سرطان پستان در ایران بسیار پایین‌تر از سایر کشورها است.»
هادی زاده در انتها درباره وضعیت جهانی درمان سرطان گفت:
«از سوی دیگر هم اکنون در جهان 49 درصد جراحی‌ها و 11 درصد شیمی درمانی‌ها به سرطان پستان اختصاص دارد اما به نظر می‌رسد به علت نبود راهنمای ملی سلامت از این دو روش بیش از حد نیاز استفاده می‌شود و ضرورت دارد نظام نظارتی از سوی دولت و بیمه ها وارد این حوزه شوند.»
ارجحیت روش‌های کم‌تهاجمی به پرتهاجمی
محمد هادی‌زاده تنها فردی نبود که در زمینه روش‌های درمانی پرتهاجمی ابراز نگرانی کرده است. محمداسماعیل اکبری، رئیس مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید پزشکی و رئیس کنگره در پیام رسمی خود نوشته بود: «ما امروزه جراحی، شیمی‌درمانی و رادیوتراپی را به عنوان راه مناسب درمان سرطان پستان می‌شناسیم اما همه آنها در حد متفاوتی منجر به هیپوکسی می‌شوند. جراحی کمتر و شیمی درمانی بیشتر، وظیفه‌ای جز هیپوکسیک کردن و مرگ سلولی و آنچه به عنوان داروهای ضدرگ‌زایی می‌شناسیم هم، وظیفه‌ای جز هیپوکسی نسج ندارد.
در رادیوتراپی اکسترنال نیز همین اتفاق می‌افتد. یعنی نسج سرطانی در هر بار با دوز پایین اشعه، هیپوکسیک می‌شود. به این امید که در تکرار این اشعه درمانی مرگ سلول اتفاق بیفتد. اما واقعیت‌هایی که امروز روشن شده است، اصرار بر تغییر این دیدگاه دارد.» وی در رابطه با این روش‌های کم‌تهاجمی گفت: «جراحی می‌تواند تاثیر بسیار بیشتر و بهتری نسبت به باقی روش‌ها داشته باشد. هرچند این موضوع به زمان تشخیص سرطان در بدن بازمی‌گردد. هرچه سرطان در زنان و بعضاٌ مردان زودتر تشخیص داده شود، جراحی بهتر می‌تواند درمان مناسبی برای بیماران باشد و نیاز به شیمی‌درمانی و رادیوتراپی نیست که بسیار بیش از جراحی به بدن آسیب می‌رساند.»
آمار دقیقی از دستگاه‌های ماموگرافی نداریم
ناهید نفیسی، فلوشیپ تخصصی جراحی پستان گفت: «استفاده از روش‌های کم‌تهاجمی یا تهاجمی به دو بخش تشخیص و درمان بازمی‌گردد. در زمینه تشخیص، ماموگرافی یکی از بهترین روش‌هایی است که می‌تواند به تشخیص زودهنگام کمک کند.» نفیسی در رابطه با تاثیر اشعه ماموگرافی گفت: «این روش تشخیصی نسبت به سایر روش‌ها آسیب بسیار کمتری به بدن می‌زند. برای مثال هر 20 ماموگرافی برابر است با یک سی‌تی‌اسکن تزریقی و هر 15 تا 18 ماموگرافی با یک عکس رنگی از کلیه برابری می‌کند. بنابراین مردم می‌توانند از این بابت نگرانی کمتری داشته باشند.»
اما دستگاه‌های ماموگرافی تا چه اندازه در سرتاسر کشور قابل دسترسی است؟ نفیسی در پاسخ به این پرسش گفت: «آمار دقیقی از تعداد این دستگاه‌ها در دست من نیست. اما می‌توانم بگویم در بسیاری از شهرهای کشور این دستگاه وجود دارد و شاید تنها در روستاها و شهرهای کوچک در دسترس نباشد. در واقع هرجا که یک متخصص رادیولوژی هست یک دستگاه ماموگرافی هم باید وجود داشته باشد و کارهای مربوط به ماموگرافی هم انجام می‌شود.» نفیسی همچنین در مورد سنین لازم برای انجام ماموگرافی گفت: «از 30 سالگی به بعد زنان بهتر است هر دو سال یک بار، ماموگرافی را انجام دهند و از 40 سالگی به بعد سالی دو بار به پزشک برای ماموگرافی مراجعه کنند. تنها اگر بیماری مشکوک به وجود غده بود، بهتر است بیش از این تعداد به پزشک مراجعه کند.»
بیماران سرطان پستان دیر به پزشک مراجعه می‌کنند
این جراح بیماری‌های پستان، در رابطه با درمان سرطان پستان با استفاده از روش‌های کم‌تهاجمی گفت: «درمان سرطان پستان با روش جراحی، بسیار کم‌تهاجمی‌تر از روش‌هایی مانند شیمی‌درمانی و رادیوتراپی است. البته اینکه تا چه حد می‌توان تنها به جراحی بسنده کرد به مرحله سرطان بیمار برمی‌گردد.
بسیاری از بیماران در ایران دیر به پزشک مراجعه می‌کنند و نمی‌خواهند تحت درمان قرار بگیرند. برخی از آنها زمانی به پزشک مراجعه می‌کنند که غده سرطانی بسیار بزرگ شده، به دنده‌ها، استخوان ترقوه و یا قفسه پستان فشار وارد می‌کند، ماهیچه‌های بیمار از بین رفته و روزانه چرک و خون زیادی از پستان خارج می‌شود و بوی بسیار بدی دارد. متاسفانه خیلی از این بیماران پیش از اینکه به پزشک هم مراجعه کنند از وجود غده و تومور در پستان خود اطلاع داشتند و با این حال، باز هم ازاینکه اقدامی کنند، واهمه دارند. این بیماران زمانی به پزشکان مراجعه می‌کنند که روش‌های کم‌تهاجمی به کار نمی‌آید و شاید حتی شیمی‌درمانی و رادیوتراپی هم فایده‌ای نداشته باشد.»
نفیسی در مورد انگیزه و علت چنین رفتاری توضیح داد: «ترس می‌تواند یک عامل و انگیزه مهم برای عدم مراجعه آنها باشد. گاهی بیماران مراجعه می‌کنند و می‌گویند نمی‌خواستند ننگ بیماری سرطان پستان روی آنها باشد و چون در شرایطی بودند که فرزند آنها می‌خواست ازدواج کند، برای آبروداری به پزشک مراجعه نکردند. این بیماران با درد شدید مراجعه می‌کنند و گاه حتی پس از آنکه متوجه وخامت بیماری خود می‌شوند به همین دلایل از درمان و انجام آن سرباز می‌زنند.»
اینکه یک بخش از جمعیت جامعه تنها به این خاطر که ننگ سرطان روی آنها نباشد به سمت درمان نمی‌روند و حتی خطر مرگ را به جان می‌خرند، می‌تواند هشداری برای مسئولین باشد تا در نظر داشته باشند خطر تاثیر و فشاری که اجتماع بر روی این دسته از بیماران می‌گذارد می‌تواند بسیار بیشتر از آن چیزی باشد که پیش‌بینی می‌شود. بنابراین باید در نظر داشت که اطلاع‌رسانی درست و به موقع در زمینه تشخیص زودهنگام و مقابله با ترس از درمان می‌تواند به صورت مستقیم روی ارتقای سلامت جامعه تاثیرگذار باشد.
نظرشما
آخرین اخبار