شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت>یک بررسی جدید نشان می‌دهد که عود بیماری در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد (ای‌ال‌ال)، شایع‌ترین سرطان کودکان که در مناطق محروم زندگی می‌کنند زودتر از کودکانی است که این میزان از فقر را تجربه نکرده باشند، حتی اگر درمان دریافت کرده باشند.
به گزارش شفا آنلاین، تحقیقی
که در مجله Pediatrics Blood and Cancer منتشر شد با این جمله آغاز شده
است: «تحقیقات کمی درباره تاثیر فقر بر نتایج لوسمی کودکان انجام گرفته
است». این نتایج پزشکی حاصل مطالعه وضعیت 575 مورد کودک مبتلا است که از
سال 2000- 2010 در مراکز بزرگ پزشکی ایالات‌متحده درمان شده‌اند. تشخیص
درباره این کودکان همه به‌تازگی انجام شده و بین 18-1 سال سن داشته‌اند.این بیماران با استفاده از معیارهای اداره آمار آمریکا به 2 گروه کودکان ساکن مناطق با فقر بالا و کودکان ساکن در مناطق با فقر کمتر طبقه‌بندی شده‌اند. منظور از کودکان ساکن در مناطق با فقر بالا، جاهایی است که درآمد 20 درصد یا بیشتر از ساکنان آنجا پایین خط فقر اعلام‌شده دولت باشد.
گروه محققان درباره زمان عود دوباره بیماری یا جان‌به‌دربردگان بررسی کرده و درنهایت به این نتیجه رسیده است که عود بیماری در 92 درصد از کودکان ساکن این مناطق بسیار زود، حدود 36 ماه، صورت می‌گیرد، اما در سایر کودکان فقط در ۴۸ درصدشان علائم عود بیماری در آنها ظاهر می‌شود. مطالعات می‌گویند درمان لوسمی درصورت عود دوباره دشوارتر است. علاوه بر درصدهای بالا، مطالعات در ضمن نشان می‌دهند که 85 درصد از کودکان مبتلا در مناطق با فقر بالا و 92 درصد از سایر کودکان مبتلا 5 سال یا بیشتر زنده می‌مانند. به‌این‌ترتیب می‌توان تفاوت را مشاهده کرد.
این مطالعه البته به دلایل مشخص دراین‌باره که می‌تواند شامل چندین عامل باشد نپرداخته است، اما برخی نظریه‌ها مانند «سطح نازل وضعیت سلامت» در کودکان خانواده‌های کم‌درآمد ناظر بر این است که این کودکان احتمالا سلامت متوسط یا پایینی دارند، در بیمارستان‌های با سطح متوسط یا پایین بستری می‌شوند، رشد کمی دارند کیفیت زندگی آنان مرتبط با موضوعات سلامت کیفیت مطلوبی نیست.
دکتر کیرا بونا، سرطان‌شناس کودکان و سرپرست گروه تحقیق، می‌گوید: «کودکان ساکن مناطق فقیر بیش از سایر کودکان بیماری وضعیتی از عوارض جانبی را تجربه می‌کند که کار آنها را به بیمارستان یا واحد مراقبت‌های ویژه می‌کشاند. وقتی کار بیمار به بیمارستان یا واحد مراقبت‌های ویژه می‌کشد، ما به‌عنوان پزشک معالج باید شیمی‌درمانی را به تعویق بیندازیم یا دوز درمان را کاهش دهیم. همین مساله ممکن است احتمال عود بیماری را افزایش دهد یا زمان آن را کوتاه‌تر کند.»
دلیل دیگر درباره این کودکان احتمالا پشتیبانی نامطلوب در شیمی‌درمانی خوراکی است. بونا عقیده دارد، «درمان لوسمی کودکان کار طاقت‌فرسا و درازمدتی است. دوره دوساله درمان غالبا در خارج از بیمارستان طی می‌شود و بار اصلی شیمی‌درمانی به دوش والدین است و تردیدی نیست که از خانواده انتظارات زیادی می‌رود.»
این مطالعه محدودیت‌هایی هم داشته است. ازجمله آنکه گذشته‌نگر است و از داده‌هایی استفاده شده است که در گذشته جمع‌آوری شده‌اند. بونا می‌گوید که آنها نتوانسته‌اند همه متغیرهایی را که می‌خواسته‌اند، کنترل کنند. به‌عنوان‌مثال، ازآنجاکه محققان نمی‌توانسته‌اند درباره زمینه‌های اقتصادی اجتماعی بیماران اطلاعاتی داشته باشند، اساس طبقه‌بندی خود را بر میانه درآمد خانوار بر مبنای کد پستی گذاشته‌اند. به این معنی که مطالعه درواقع «ارتباط بین فقر جامعه با عود مجدد» را بررسی کرده‌اند و نه «ارتباط بین سطح فقر خانوار با عود مجدد» را.
عوامل حمایت‌کننده مهم هستند
متصدیان مسائل اجتماعی درباره نتایج منتشرشده می‌گویند که این نتایج غیرقابل‌انتظار نبوده‌اند. به نظر آنها این یک میدان عادلانه نیست، چون بسیاری از کودکان فقیر آنچه را که باید آنها را در این میدان زنده نگه دارد، دارا نیستند. آنها به مواردی اشاره می‌کنند که حتی باوجود دریافت درمان یکسان در کودکان مناطق فقیر و کمتر فقیر می‌تواند نتایج درمان را تحت تاثیر قرار دهد. ازجمله، رژیم غذایی نامناسب و طبیعت غیرسالم وسایل نقلیه عمومی که می‌تواند سلامت این کودکان را در زمان افت سیستم ایمنی در هنگام درمان با مشکل جدی مواجه کند. کارلا تاردیف که رئیس خیریه‌ای است که از خانواده‌های کودکان سرطانی حمایت می‌کند می‌گوید: «این خانواده‌ها صورت‌حساب‌ها را با هزار ترفند می‌پردازند، درعین‌حال باید مطمئن باشند که ماشینشان همیشه آماده است تا در صورت لزوم بتوانند بچه را به بیمارستان برسانند و میز غذا هم همیشه باید با غذاهای خوب آماده باشد. یک ماشین آماده کودک تب‌دار انتقال به بیمارستان در نیمه‌های شب، میز غذای آماده و چیزهایی مانند آنکه همیشه باید در خانه کودکان بیمار دم دست باشد، فقط چیزهای مفید و خوب نیستند و اینها در خانه یک کودک سرطانی بخشی از درمان به حساب می‌آید.»
تحقیقات جدید در راهند
هرچند برخی یافته‌های تحقیق را «غم‌انگیز» می‌دانند، اما بونا و بسیاری از فعالان این بخش عقیده دارند، این مطالعه فرصتی بوده است تا درآمد کودکان خانواده‌های کم‌درآمد را ارتقا داد. بونا و همکارانش تصمیم دارند مطالعه‌ای را با عنوان «بررسی مکانیسم‌های احتمالی ارتباط بین وضعیت اجتماعی اقتصادی و عود زودهنگام بیماری» مانند غذا، وضعیت سکونت و عدم امنیت انرژی را آغاز کنند.
این مطالعه قرار است در زمینه‌های کیفی هم انجام شود، مانند مصاحبه با خانواده‌هایی که سختی‌هایی را طی درمان کودک سرطانی‌شان متحمل شده‌اند. این رویکرد به محققان امکان می‌دهد که از دیدگاه‌های والدین درباره اینکه فقر چگونه می‌تواند بر روند درمان اثر بگذارد درک واقعی پیدا کنند.»سپید
Guardian
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار