مردم ایران در چه وضعیتی از سلامت روان هستند؟

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید در سال 78 تحقیق جامعی صورت گرفت که بتواند شاخصی برای سلامت روان مردم به دست بیاورد. این تحقیق قرار بود هر 5 سال یک بار انجام شود که متاسفانه با تغییر دولت این کار متوقف شد و تنها یکی، دوبار دیگر تکرار شد.

       در سال 78 با مطالعه روی 35 هزار و 400 نفر و بررسی اختلالات و بیماری‌های روانی مشخص شد 29 درصد کل این جمعیت به این اختلالات دچار هستند. از این میزان 25/9 درصد آنها زن و 14/9 درصد آنها مرد هستند. در سال 80 با مطالعه روی 25 هزار و 80 نفر مشخص شد 1/81 درصد کل جمعیت آماری به صورت کامل، سلامت روانی ندارند و از این میان 23/4 درصد آنها زن و 10/86 درصد آنها مرد بوده‌اند.

 در سال 90 آمار به دست آمده از 7 هزار و 786 نفر تغییر ناچیزی صورت گرفت و شاخص اختلالات روانی افراد 23/6 درصد اعلام شد که از این میزان 26/5 درصد آنها زن و 20/8 درصد آنها مرد بوده‌اند. در نهایت، سال گذشته نیز تحقیقی با همین ابزار و روش پژوهش روی حدود 36 هزار نفر انجام شد که از این بین شاخص اختلالات روانی 23/44 درصد تعیین شد که 27/5 درصد آن را زنان و 10/38 آن را مردان تشکیل می‌دادند.

       این سه تحقیق افراد 16 تا 64 سال انجام شد و بیماری‌ها و اختلالاتی مانند اضطراب اجتماعی، افسردگی، کنترل خشم و خشونت را بررسی می‌کردند. کاملاً مشخص است که وضعیت سلامت زنان در کشور در خطر قرار دارد و مردان جز در سال 90 در مرز خطر قرار نگرفته بودند. با در نظر گرفتن این نکته که شاخص 21 درصد مرز خطر سلامت روان در جامعه است، می‌توان گفت سلامت روانی مردان هیچ‌گاه در خطر قرار نگرفته است ولی زنان در بهترین حالت خود یعنی در سال 78 هم بالای خط مرز بودند که می‌تواند زنگ خطری قدیمی برای مسئولین کشوری باشد. این نکته را نیز باید در نظر داشت که تربیت اصلی کودکان و سرمایه انسانی آینده کشور در دست زنان است و میزان بالای اختلالات روانی در این جنس می‌تواند صدمات بسیاری را به کشور وارد کند. بنابراین اقدامی جدی در این زمینه لازم است. این ارقام در شهرها و روستاها نسبت به هم متفاوت است. شاخص بیماری‌ها و اختلالات روانی در روستاها 10/2 درصد و در شهرها 14/45 درصد بوده است. این نشان می‌دهد جمعیت ساکن در روستاها چه زن و چه مرد از سلامت روانی بهتری نسبت به شهرها برخوردار هستند. هرچند باید در نظر داشت، جمعیت ساکن در روستا را بیشتر سالمندان تشکیل می‌دهند و در شهرها جوانان بیشتری زندگی می‌کنند.

       در این بین وضعیت تاهل و تجرد نیز در سلامت روانی آنها تاثیر مستقیم دارد. با مطالعه روی افرادی که ازدواج کرده، طلاق گرفته و یا همسر آنها فوت کرده است، مشخص شد افراد مجرد و ازدواج نکرده از سلامت روانی بیشتری نسبت به باقی افراد برخوردار هستند. کمترین میزان سلامت روانی نیز مربوط به افرادی بود که از همسر خود طلاق گرفته‌اند و با فرزندان خود به تنهایی زندگی می‌کنند. در استان‌های کشور هم شاهد تغییرات زیادی بودیم که باعث شد به مدیریت مردم این استان‌ها توجه بیشتری شود. برای مثال وضعیت سلامت روان در استان گلستان در سال 78 بسیار بهتر از سال 90 بوده و وضعیت در لرستان که در سال 78 یکی از بهترین استان‌ها در زمینه سلامت روان بوده است در سال 90 به وضعیت قرمز رسیده است. هر چند هر دو استان در سال 93 با تغییر دولت روند رو‌به‌رشد بهتری در زمینه سلامت روان داشته‌اند و از وضیعت قرمز به آبی و سبز رسیدند.