خطـرات داروهـای ضـد اسـید!

 به گزارش شفا آنلاین، لطفا آگاه باشید که برای اغلب افراد، خطرات این دسته از داروها بر منافع آنها برتری یافته و باید بدانیم تعداد بی‌شماری استراتژی‌های درمانی موثر جایگزین وجود دارند که می‌توانند سوزش سردل را بدون آنکه عوارض جانبی جدی داشته باشند، از بین ببرند.

       تحقیقات قبلی هم به وضوح نشان داده بودند داروهای مهارکننده پمپ پروتون یا PPIs مانند نکسیوم، پریلوزک و پرواسید، به شدت بیش از اندازه تجویز شده و از آنها استفاده نامناسب می‌شود. علاوه براین، داروهای مهارکننده پمپ پروتون در حال حاضر بیشترین دسته دارویی هستند که تجویز می‌شوند. فروش سالیانه آنها در آمریکا به 14 میلیارد دلار می‌رسد، علیرغم این حقیقت که آنها هیچگاه به عنوان خط اول درمان در نظر گرفته نشده‌اند.

       داروهای مهارکننده پمپ پروتون، قوی‌ترین کلاس داروهای آنتی‌اسید، درواقع برای درمان طیف بسیار محدودی از مشکلات پیچیده طراحی و ابداع شده‌اند، مانند زخم‌های خونریزی دهنده، سندرم زولینگر ـ الیسون و رفلاکس شدید اسید (زمانی که ارزیابی‌های آندوسکوپی تائید کرده باشند مری آسیب دیده است.) داروهای مهارکننده پمپ پروتون هیچگاه برای بیماران مبتلا به سوزش سردل تائید نشده‌اند. در حدود 60 تا 70 درصد افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند، سوزش سردل مختصر داشته و نباید با این داروها درمان شوند.

       اگر فردی داروهای مهارکننده پمپ پروتون را برای درمان سوزش سردل استفاده می‌کند، بدانید که فقط یک علامت را درمان می‌کند و علت زمینه‌ای به حال خود رها می‌شود. به این ترتیب، فرد بیمار خود را در معرض دیگر مشکلات خطرناک سلامت قرار می‌دهد، به جای آنکه از منفعت دارو سود ببرد. دستورالعمل‌های کنونی توصیه به استفاده از داروهای مهارکننده پمپ پروتون حداکثر به مدت 2 هفته در یک زمان دارند.این داروها برای نخستین‌بار در طول سال‌های پایانی دهه 80 میلادی وارد بازار شدند. نکته مهم آن است که در آن زمان، این داروها فقط با تجویز پزشک در دسترس قرار می‌گرفتند و برای بیش از 1 هفته نیز توصیه نمی‌شدند. اما امروزه، آنها بدون نسخه پزشک هم فروخته شده و مکررا بوسیله بیماران تهیه و مصرف می‌شوند.

       در حال حاضر، گایدلاین‌ها بیان می‌دارند که در یک زمان بیش از 2 هفته استفاده نشوند و بیش از 3 بار در سال هم تجویز نشوند، اما بسیاری این توصیه‌ها را نادیده گرفته و مدت زمان زیادی و گاهی تا سال‌ها از آنها استفاده می‌کنند، اما این مساله پیامدهای جدی دارد. به طور مثال، عوارض جانبی گزارش شده از داروهای مهارکننده پمپ پروتون شامل موارد زیر می‌شوند:

       پنومونی، پوکی استخوان، شکستگی‌های لگنی، عفونت با کلستریدیوم دیفیسیل.

       همچنین مهم است بدانیم، داروهای مهارکننده پمپ پروتون تولید اسید معده را ساپرس می‌کنند که البته در بعضی بیماران لازم است این کار برای مدت کوتاهی انجام شود، اما در قسمت عمده‌ای از بیماران (حدود 95 درصد) مبتلا به سوزش سردل، این تولید زیاد اسید معده نیست که باعث بروز علامت سوزش سردل می‌شود، بلکه به جای آن، شاید کمبود زیاد اسید معده است که چنین علامتی را ایجاد می‌کند. بنابراین، مصرف این داروها فقط شرایط بیمار را در طول زمان بدتر می‌کند.

       کاهش اسید معده همچنین سد اولیه دفاعی را در برابر پاتوژن‌های منتقله از راه غذا حذف می‌کند و همین امر، خطر مسمومیت‌های غذایی را بیشتر می‌کند. شاید به‌طور ساده باید گفت، داروهای مهارکننده پمپ پروتون کاری برای درمان علت زمینه‌ای دردهای پپتیک اولسر انجام نمی‌دهند.

افزایش خطر حمله قلبی با داروهای مهارکننده پمپ پروتون
       اغلب تحقیقاتی که اخیرا انجام شده‌اند، ارتباط میان داروهای مهارکننده پمپ پروتون و افزایش خطر حمله قلبی را نشان می‌دهند، حتی اگر بیمار قبلا سابقه بیماری قلبی‌عروقی را نداشته باشد. البته محققان معتقدند با توجه به بیولوژی زمینه‌ای و اثرات این داروها در کاهش نیتریک‌اکسید در دیواره عروق خونی، مشاهده این ارتباط‌ها چندان تعجب‌برانگیز هم نیستند. هرچند این نتایج قانع‌کننده هستند، این مطالعه ثابت نمی‌کند که داروهای مهارکننده پمپ پروتون باعث ایجاد انفارکتوس میوکارد می‌شوند. فقط می‌توان گفت با کاهش سطح نیتریک اکسید در دیواره عروق خونی، داروهای مهارکننده پمپ پروتون می‌توانند خطر حمله قلبی را زیاد کنند.

       به منظور ارزیابی استفاده از داروهای مهارکننده پمپ پروتون و افزایش خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی در میان جمعیت عمومی، تیم تحقیقاتی مذکور داده‌های بالینی را از 16 میلیون پرونده پزشکی مربوط به 9/2 میلیون بیمار استخراج کرد. در آنالیزهای نهایی داده‌ها مشخص شد، افرادی که مبتلا به بیماری رفلاکس گاستروازوفاژیال هستند و داروهای مهارکننده پمپ پروتون مصرف می‌کنند، با افزایش خطر 16 درصدی در حمله قلبی مواجه هستند. همچنین در گزارش‌های بیشتر مشخص شد، افزایش خطر مورتالیتی قلبی‌عروقی در مصرف کنندگان داروهای مهارکننده پمپ پروتون، 2 برابر بیشتر از افرادی است که این داروها را مصرف نمی‌کنند. نکته مهم آنکه، این افزایش خطر با داروهای بلوک کننده گیرنده H2 هیستامین، مانند فاموتیدین و رانیتیدین دیده نمی‌شود.

       بنابراین، محققان در نهایت اینطور نتیجه‌گیری می‌کنند که همسو با یافته‌های پره‌کلینیکال که داروهای مهارکننده پمپ پروتون اثر معکوس روی عملکرد عروقی دارند، داده‌های به دست آمده نیز از ارتباط میان مصرف داروهای مهارکننده پمپ پروتون و خطر MI در جمعیت عمومی حمایت می‌کنند. سپید

The epoch times