شفا آنلاین>سلامت>محققان احتمال می دهند آفت کش های مورد استفاده برای نابودی پشه ناقل زیکا عامل شیوع میکروسفالی هستند و این بیماری نادر به ویروس زیکا مربوط نیست.
به گزارش شفا آنلاین، آفت کش
مورد بحث در این تحقیق، پیریپروکسیفن نام دارد که پشه ناقل ویروس زیکا را
مورد هدف قرار می دهد.
محققان با بررسی موارد ابتلا به زیکا در برزیل و
کلمبیا که به ترتیب بیشترین موارد ابتلا را گزارش کرده اند، دریافتند که
ویروس زیکا در برزیل با میکروسفالی همراه است، در حالی که در کلمبیا، ویروس
زیکا منجر به میکروسفالی نمی شود؛ بنابراین احتمال دادند که میکروسفالی
نتیجه استفاده از آفت کشی است که در برزیل استفاده می شود.
ادامه تحقیقات نشان داد تمام موارد ابتلا به میکروسفالی در برزیل، به ویروس زیکا مرتبط نیست؛ از طرفی بیشتر افرادی که گزارش شده است میکروسفالی دارند، میکروسفالی نداشته اند و به اختلالات عصبی دیگر مبتلا بوده اند. در پاسخ به این مطالعه، مقامات برزیل استفاده از آفت کش پیریپروکسیفن را تا اطلاع ثانوی به حالت تعلیق درآورده اند.
قسمت اعظم این حشره کش از طریق آب آشامیدنی برزیل وارد بدن ساکنین می شود؛ این درحالیست که سازمان جهانی بهداشت بر اضافه کردن این آفت کش به آب آشامیدنی برای کاهش شیوع زیکا اصرار دارد.
اخبار منتشر شده مبنی بر ارتباط آفت کش ها و شیوع میکروسفالی و نظر سازمان جهانی بر بی خطر بودن این آفت کش، سبب بروز ترس و سردرگمی در برزیل شده است. محققان در حال بررسی بیشتر برای روشن شدن مطلب هستند، زیرا هنوز ارتباط میکروسفالی با زیکا یا آفت کش به طور قطعی تایید یا تکذیب نشده است.
ویروس زیکا در سال 1952 در اوگاندا و تانزانیا برای اولین بار در انسان مشاهده شد. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، شیوع اصلی بیماری در آفریقا بود ولی پس از آن به طور پراکنده در آسیا دیده شد، تا اینکه در سال 2007 در جزیره ای به نام 'یاپ' Yap در میکرونزی واقع در اقیانوس آرام غربی شیوع گسترده ای یافت و نزدیک به 75 درصد ساکنین این منطقه را آلوده کرد.
به دنبال شیوع گسترده این عفونت در پلینزی (منطقه ای در اقیانوس آرام مرکزی) و بزریل به ترتیب در سال های 2013 و 2015 میلادی، متخصصان بهداشت، اطلاعات مربوط به عوارض عصبی و خودایمنی ناشی از بیماری را منتشر کردند.
در حال حاضر، برزیل میزبان اصلی این ویروس است و سازمان جهانی بهداشت به تازگی در مورد شیوع این ویروس هشدار داده است و پیش بینی می کند که در سال جاری میلادی، سه تا چهار میلیون نفر در سراسر آمریکا به زیکا مبتلا خواهند شد.
در سال 2014 میلادی، شیلی اولین مورد انتقال ویروس در جزیره ایستر را تایید کرد و در ماه مه سال 2015، اولین مورد انتقال در ناحیه شمال شرق برزیل تایید شد. همراه با شیلی و برزیل، ویروس در کشورهای دیگر آمریکا از جمله باربادوس، بولیوی، کلمبیا، اکوادور، السالوادور، گوادلوپ، گواتمالا، گویان، هائیتی، هندوراس، مارتینیک، مکزیک، پاناما، پاراگوئه، پورتوریکو، سنت مارتین، سورینام و ونزوئلا گزارش شد.
زیکا از طریق یک پشه به نام Aedes که عامل انتقال تب دانگ و تب زرد نیز به شمار می آید، منتقل می شود. تب خفیف، خارش پوست و ورم ملتحمه، اولین علایم بیماری هستند که معمولا دو تا هفت روز طول می کشند.
درحال حاضر هیچ درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد و بهترین شکل پیشگیری، محافظت در برابر نیش حشره است.
تب، سردرد، قرمزی چشم ها، خارش و درد مفاصل و عضلات، مهمترین نشانه های ویروس زیکا به شمار می آیند و معمولا این نشانه ها از هر چهار بیمار، در یک تن ظاهر می شود. بسیاری از افرادی که به این ویروس آلوده هستند، به دلیل عدم مشاهده علایم اولیه، از بروز عفونت آگاهی ندارند.
ادامه تحقیقات نشان داد تمام موارد ابتلا به میکروسفالی در برزیل، به ویروس زیکا مرتبط نیست؛ از طرفی بیشتر افرادی که گزارش شده است میکروسفالی دارند، میکروسفالی نداشته اند و به اختلالات عصبی دیگر مبتلا بوده اند. در پاسخ به این مطالعه، مقامات برزیل استفاده از آفت کش پیریپروکسیفن را تا اطلاع ثانوی به حالت تعلیق درآورده اند.
قسمت اعظم این حشره کش از طریق آب آشامیدنی برزیل وارد بدن ساکنین می شود؛ این درحالیست که سازمان جهانی بهداشت بر اضافه کردن این آفت کش به آب آشامیدنی برای کاهش شیوع زیکا اصرار دارد.
اخبار منتشر شده مبنی بر ارتباط آفت کش ها و شیوع میکروسفالی و نظر سازمان جهانی بر بی خطر بودن این آفت کش، سبب بروز ترس و سردرگمی در برزیل شده است. محققان در حال بررسی بیشتر برای روشن شدن مطلب هستند، زیرا هنوز ارتباط میکروسفالی با زیکا یا آفت کش به طور قطعی تایید یا تکذیب نشده است.
ویروس زیکا در سال 1952 در اوگاندا و تانزانیا برای اولین بار در انسان مشاهده شد. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، شیوع اصلی بیماری در آفریقا بود ولی پس از آن به طور پراکنده در آسیا دیده شد، تا اینکه در سال 2007 در جزیره ای به نام 'یاپ' Yap در میکرونزی واقع در اقیانوس آرام غربی شیوع گسترده ای یافت و نزدیک به 75 درصد ساکنین این منطقه را آلوده کرد.
به دنبال شیوع گسترده این عفونت در پلینزی (منطقه ای در اقیانوس آرام مرکزی) و بزریل به ترتیب در سال های 2013 و 2015 میلادی، متخصصان بهداشت، اطلاعات مربوط به عوارض عصبی و خودایمنی ناشی از بیماری را منتشر کردند.
در حال حاضر، برزیل میزبان اصلی این ویروس است و سازمان جهانی بهداشت به تازگی در مورد شیوع این ویروس هشدار داده است و پیش بینی می کند که در سال جاری میلادی، سه تا چهار میلیون نفر در سراسر آمریکا به زیکا مبتلا خواهند شد.
در سال 2014 میلادی، شیلی اولین مورد انتقال ویروس در جزیره ایستر را تایید کرد و در ماه مه سال 2015، اولین مورد انتقال در ناحیه شمال شرق برزیل تایید شد. همراه با شیلی و برزیل، ویروس در کشورهای دیگر آمریکا از جمله باربادوس، بولیوی، کلمبیا، اکوادور، السالوادور، گوادلوپ، گواتمالا، گویان، هائیتی، هندوراس، مارتینیک، مکزیک، پاناما، پاراگوئه، پورتوریکو، سنت مارتین، سورینام و ونزوئلا گزارش شد.
زیکا از طریق یک پشه به نام Aedes که عامل انتقال تب دانگ و تب زرد نیز به شمار می آید، منتقل می شود. تب خفیف، خارش پوست و ورم ملتحمه، اولین علایم بیماری هستند که معمولا دو تا هفت روز طول می کشند.
درحال حاضر هیچ درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد و بهترین شکل پیشگیری، محافظت در برابر نیش حشره است.
تب، سردرد، قرمزی چشم ها، خارش و درد مفاصل و عضلات، مهمترین نشانه های ویروس زیکا به شمار می آیند و معمولا این نشانه ها از هر چهار بیمار، در یک تن ظاهر می شود. بسیاری از افرادی که به این ویروس آلوده هستند، به دلیل عدم مشاهده علایم اولیه، از بروز عفونت آگاهی ندارند.
نظرشما
آخرین اخبار