شفا آنلاین>سلامت>دانشمندان می گویند که موفق به تولید اجزای زنده و منحصر به فرد بدن با کمک چاپگر ویژه سه بعدی شده اند که پیشرفتی عمده در پزشکی ترمیمی است.
به گزارش شفا آنلاین، بخش هایی از استخوان، ماهیچه و
غضروف پس از تولید با این شیوه و پیوند خوردن به بدن حیوانات به طور طبیعی
شروع به کار کرد.
این پیشرفت، که نتایج آن در نشریه 'بیوتکنولوژی نیچر' چاپ شد، نویدبخش استفاده از بافت های زنده برای ترمیم بدن است.
ایده استقرار سلول های منفرد با آرایشی که جایگزین یک آرواره مصدوم، گوش کنده شده یا ماهیچه آسیب دیده قلب شود، برای پزشکی بسیار نویدبخش است.
اما این رشته با چالش بزرگی برای زنده نگه داشتن سلول ها روبرو بوده است، این سلول ها در بافت هایی به قطر بیش از 0.2 میلیمتر از اکسیژن و مغذی ها محروم می شوند و از بین می روند.
**اسفنج
تیم محققان در مرکز پزشکی ویک فارست آمریکا موفق به توسعه یک تکنیک تازه شد تا بافتی با حفره های ذره بینی، مثل اسفنج، را چاپ سه بعدی کند؛ به طوری که اکسیژن و مواد غذایی به همه بخش های بافت نفوذ می کند.
'سیستم چاپ بافت و ارگان فشرده'(آیتاپ) یک پلاستیک قابل تجزیه و یک ژل را ترکیب می کند. پلاستیک، ساختار بافت را فراهم می کند و ژل که حاوی سلول هاست زمینه رشد سلول های تازه را فراهم می کند.
پس از کارگذاری این ساختمان در بدن حیوان، پلاستیک تجزیه شد و 'ماتریسی' طبیعی از پروتئین های تولید شده توسط سلول ها، جای آن را گرفت و در همین حال، رگ های خونی و عصب ها شروع به رشد در آن کردند.
پروفسور آنتونی آتالا، سرپرست تحقیقات گفت که اکنون می توان بافت ها را در اندازه های انسانی چاپ کرد.
بافت های تازه به اندازه بافت های بدن انسان محکم هستند، و دانشمندان اکنون منتظرند تا میزان دوام آنها را بسنجند.
آتالا افزود: فرض کنید که یک بیمار از ناحیه استخوان فک آسیب دیده و یک تکه آن از بین رفته است، ما از فک تصویربرداری می کنیم و بعد داده های تصویری را به نرم افزار چاپگر منتقل می کنیم تا قطعه ای که دقیقا جای خالی فک را پر می کند، تولید کنیم.
آتالا ادامه داد: هم اکنون تکنیک های مشابه که در آن ابتدا داربستی قابل تجزیه ساخته و بعد در سلول خیسانده می شود، برای بیماران استفاده می شود.
وی گفت: در این مطالعه ما بافت هایی با سفتی های مختلف از عضله گرفته تا غضروف و استخوان تولید کردیم تا امکان تولید طیف مختلفی از آن را نشان دهیم.
پروفسور مارتین برچال، جراح در دانشگاه کالج لندن،گفت: چشم انداز چاپ بافت و ارگان انسان برای پیوند زدن مدتی است واقعیت پیدا کرده، اما اعتراف می کنم که انتظار پیشرفتی به این سرعت را نداشتم .
او گفت که هنوز تحقیقات بیشتری برای استفاده از این بافت ها در بیماران لازم است با این حال پیش بینی کرد که جراحانی مثل او ظرف کمتر از یک دهه بتوانند از محصول این فناوری استفاده کنند.
این پیشرفت، که نتایج آن در نشریه 'بیوتکنولوژی نیچر' چاپ شد، نویدبخش استفاده از بافت های زنده برای ترمیم بدن است.
ایده استقرار سلول های منفرد با آرایشی که جایگزین یک آرواره مصدوم، گوش کنده شده یا ماهیچه آسیب دیده قلب شود، برای پزشکی بسیار نویدبخش است.
اما این رشته با چالش بزرگی برای زنده نگه داشتن سلول ها روبرو بوده است، این سلول ها در بافت هایی به قطر بیش از 0.2 میلیمتر از اکسیژن و مغذی ها محروم می شوند و از بین می روند.
**اسفنج
تیم محققان در مرکز پزشکی ویک فارست آمریکا موفق به توسعه یک تکنیک تازه شد تا بافتی با حفره های ذره بینی، مثل اسفنج، را چاپ سه بعدی کند؛ به طوری که اکسیژن و مواد غذایی به همه بخش های بافت نفوذ می کند.
'سیستم چاپ بافت و ارگان فشرده'(آیتاپ) یک پلاستیک قابل تجزیه و یک ژل را ترکیب می کند. پلاستیک، ساختار بافت را فراهم می کند و ژل که حاوی سلول هاست زمینه رشد سلول های تازه را فراهم می کند.
پس از کارگذاری این ساختمان در بدن حیوان، پلاستیک تجزیه شد و 'ماتریسی' طبیعی از پروتئین های تولید شده توسط سلول ها، جای آن را گرفت و در همین حال، رگ های خونی و عصب ها شروع به رشد در آن کردند.
پروفسور آنتونی آتالا، سرپرست تحقیقات گفت که اکنون می توان بافت ها را در اندازه های انسانی چاپ کرد.
بافت های تازه به اندازه بافت های بدن انسان محکم هستند، و دانشمندان اکنون منتظرند تا میزان دوام آنها را بسنجند.
آتالا افزود: فرض کنید که یک بیمار از ناحیه استخوان فک آسیب دیده و یک تکه آن از بین رفته است، ما از فک تصویربرداری می کنیم و بعد داده های تصویری را به نرم افزار چاپگر منتقل می کنیم تا قطعه ای که دقیقا جای خالی فک را پر می کند، تولید کنیم.
آتالا ادامه داد: هم اکنون تکنیک های مشابه که در آن ابتدا داربستی قابل تجزیه ساخته و بعد در سلول خیسانده می شود، برای بیماران استفاده می شود.
وی گفت: در این مطالعه ما بافت هایی با سفتی های مختلف از عضله گرفته تا غضروف و استخوان تولید کردیم تا امکان تولید طیف مختلفی از آن را نشان دهیم.
پروفسور مارتین برچال، جراح در دانشگاه کالج لندن،گفت: چشم انداز چاپ بافت و ارگان انسان برای پیوند زدن مدتی است واقعیت پیدا کرده، اما اعتراف می کنم که انتظار پیشرفتی به این سرعت را نداشتم .
او گفت که هنوز تحقیقات بیشتری برای استفاده از این بافت ها در بیماران لازم است با این حال پیش بینی کرد که جراحانی مثل او ظرف کمتر از یک دهه بتوانند از محصول این فناوری استفاده کنند.
نظرشما
آخرین اخبار