به گزارش شفا آنلاین،ويتيليگو (پيسي يا برص)  يك بيماري پوستي است كه در آن لك هاي سفيد رنگ به دليل از دست رفتن رنگدانه پوست بوجود مي آيند، در ویتیلیگو ملانوسیتها (سلولهایی كه رنگدانه تولید می كنند) در پوست، غشاهای مخاطی و شبكیه تخریب شده اند. در نتیجه لكه های سفید پوست درنواحی مختلف بدن ظاهر می شوند.

اين ضايعات در هر جايي از بدن ممكن است ديده شوند. معمولاٌ در هر دو طرف بدن بطور قرينه لك هاي متعدد سفيد و شيري رنگ ديده مي شود. شايع ترين مناطق درگيري پوستي عبارتند از: صورت، لب ها، دست ها، بازوها، پاها و نواحي تناسلي.همچنین مویی كه در نواحی مبتلا به ویتیلیگو رشد می كند معمولاً سفید می شود .

علت بیماری ویتیلیگو ناشناخته است ، اما پزشكان و محققان چندین تئوری متفاوت مطرح كرده اند . یك تئوری این است كه افراد آنتی بادی هایی تولید می كنند كه ملانوسیتهای بدن خودشان را تخریب می كند . تئوری دیگر این است كه ملانوسیتها خود به خود تخریب میشوند . درنهایت بعضی افراد گزارش كرده اند كه یك رخداد منفرد از قبیل آفتاب سوختگی یا فشار روحی باعث بروز ویتیلیگو شده است ولی مورد اخیر از نظر علمی ثابت نشده است .


چه كساني به ويتيليگو مبتلا مي شوند؟

 از هر صد نفر، يك يا دو نفر به اين بيماري مبتلا مي شوند. (حدود 1ـ2 درصد جمعیت دنیا یا 40-50 میلیون نفر ) حدود نيمي از افرادي كه به اين بيماري دچار مي شوند، قبل از بيست سالگي علايم آن را در خود خواهند يافت.(95% افراد قبل از 40 سالگی علائم را نشان داده اند .) حدود يك پنجم از مبتلايان نيز يكي از افراد خانواده شان به اين بيماري مبتلا بوده اند. بیماری تمام نژادها و هر دو جنس را یكسان تحت تاثیر قرار می دهد .بنظر می رسد ویتیلیگو در افراد مبتلا به بیماریهای اتوایمیون شایعتر است .

(بیماریهای اتوایمیون بیماریهایی هستند كه در آنها سیستم ایمنی شخص علیه ارگانها یا بافتهای بدن خودش واكنش نشا ن می دهد) این بیماریهای اتو ایمیون عبارتند از : پركاری غده تیروئید، نارسایی قشر غده فوق كلیه ، آلوپسی آره آتا و أنمی پرنسیوز . البته در کل بيشتر كساني كه پيسي دارند، از نظر سلامتي عمومي در وضعيت خوبي بسر مي برند.

ویتیلیگو می تواند بیماری ارثی باشد یعنی در بین افراد فامیل بروز كند اطفالی كه والدینشان مبتلا به این بیماری هستند بیشتر احتمال ابتلا به ویتیلیگو دارند . بااین حال یشتر اطفالی كه یكی از والدینشان مبتلا به ویتیلیگو باشند به بیماری مبتلا نمیشوند و بیشتر افراد مبتلا به ویتیلیگو سابقه ای از این بیماری را در فامیل ندارند. غالباً در پوست پشت دست ها، صورت و زير بغل ايجاد مي گردد. در اواخر دوران كودكي (12-9 سالگي ) تا ميانسالي شايع تر است .

رنگ پوست چطور بوجود مي آيد؟

ملانين، رنگدانه اي است كه عامل تعيين كننده رنگ پوست، مو و چشم هاي ما مي باشد و توسط سلول هايي به نام ملانوسيت (سلول هاي رنگدانه ساز) توليد مي شود. اگر اين سول ها از بين بروند و يا نتوانند رنگدانه ملانين را توليد كنند، رنگ پوست روشن تر شده و يا بطور كلي سفيد مي شود.

دليل پيدايش ويتيليگو چيست؟

پيدايش پيسي نتيجه از بين رفتن سلول هاي رنگدانه ساز پوست است كه دليل آن ناشناخته است. ولي چهار تئوري اصلي دراين زمينه وجود دارد:

1- سلول هاي عصبي كه بطور غيرطبيعي فعال شده اند ممكن است با توليد مواد سمي به سلول هاي رنگدانه ساز آسيب برسانند.

2- سيستم ايمني بدن ممكن است در موقع دفاع از بدن در مقابل يك ماده خارجي، رنگدانة پوست را نيز از بين ببرد.

3- سلول هاي رنگدانه ساز ممكن است عامل از بين رفتن خودشان باشند. يعني زماني كه رنگدانه در حال ساخته شدن است، مواد زايدي نيز در كنار آن توليد مي شوند كه سمي بوده و قادر به از بين بردن خود سلول ها است.

4- وجود يك نقص ارثي موجب حساس شدن سلول هاي رنگدانه ساز به آسيب و در نتيجه از بين رفتن ها مي شود.

مشخصات ویتیلیگو:

ویتیلیگو در هر سنی ممکن است ظاهر شود. در هر دو جنس زن و مرد دیده می شود. آغاز بروز ویتیلیگو ممکن است از دوران شیرخوارگی باشد، اما تا اوایل دهه دوم عمر فرصت ظهور و بروز دارد. ویتیلیگو شروع ناگهانی دارد. ضایعات آن به صورت لکه‌های سفید در نواحی دستها، پاها، صورت و تنه ممکن است به وجود آید. این لکه‌های سفید فوق العاده به آفتاب حساسیت نشان می دهند. شکل و اندازه لکه‌ها متغیر است. سیر عارضه ویتیلیگو از ماهها تا سالها ممکن است ادامه داشته باشد. پیشرفت و پسرفت لکه‌های سفید تابع قانون خاصی نیست و در هر حال ممکن است بهبودی خودبه‌خودی وجود داشته باشد.

نشانه های ویتیلیگو چه هستند ؟

معمولاً افراد مبتلا به ویتیلیگواول از همه به لكه های سفید (پیگمانتاسیون) روی پوستشان توجه می كنند . این لكه ها بیشتر از همه در مناطق در معرض نور از قبیل دستها پاها بازوها ، صورت و لبها شایع هستند . دیگر نقاط شایع لكه های سفید عبارتند از زیر بغل و كشاله ران ، اطراف دهان و چشم ، پره های بینی ، ناف و نواحی تناسلی .

ویتیلیگو معمولاً به یكی از سه الگوی زیر ظاهر می شود : در یك الگو (الگوی كانونی) ناحیه بدون رنگدانه به یك یا تعداد معدودی ناحیه محدود می شود . بعضی افراد نواحی بدون رنگدانه را در یك سمت بدن خود دارند (الگوی سگمنتال). اما در بیشتر افراد مبتلا به ویتیلیگو نواحی فاقد رنگدانه در قسمتهای مختلف بدن بوجود می آید (الگوی ژنرالیزه). علاوه بر لكه های سفید روی پوست، ممكنست افراد مبتلا به ویتیلیگو سفید شدن زودرس موهای سر، ابروها و ریش را داشته باشند. افراد با پوست تیره ممكنست متوجه فقدان رنگ در ناحیه ای در داخل دهانشان بشوند.


علايم شايع

ماكول ها (نواحي كوچكي بارنگ متفاوت از پوست ) يا لكه هايي با مشخصات زير:

- صاف ، سفيد و غيرقابل لمس با انگشتان هستند.

- گسترش يافته ، نواحي بسيار بزرگ ، با شكل نامنظم و بدون رنگي را تشكيل مي دهند.

- معمولاً در هر دو طرف بدن و تقريباً در جاي مشابهي قرار دارند.

- قطر آنها از 3-2 ميلي متر تا چند سانتي متر متفاوت است .

- باعث آزار و خارش نمي شوند.

- اختلال باعث خاكستري شدن زود هنگام مو مي گردد.

چگونه ویتیلیگو تشخیص داده می شود ؟

اگر پزشك به بیماری ویتیلیگو در شخص مشكوك شد ، از او در مورد تاریخچه بیماری اش سوال می كند . نكات مهم در یك تاریخچه پزشكی، سابقه خانوادگی ویتیلیگو ، بثورات ، آفتاب سوختگی یا ضربه های پوست در محل ضایعه فعلی حدود 3-2 ماه قبل از شروع فقدان رنگدانه ، استرس یا بیماری جسمی و سفید شدن زودرس موها (قبل از 35 سالگی) می باشند . علاوه بر اینها لازمست پزشك بداند كه آیا بیمار یا فردی از خانواده اش مبتلا به بیماری اتوایمون بوده اند یا حساسیت شدید نسبت به آفتاب داشته اند یا نه .

پزشك بیمار را برای رد كردن بیماری های دیگر معاینه می كند .ممكن است پزشك از محل پوست گرفتار نمونه برداری كند و یا برای بررسی شمارش سلولهای خونی و عملكرد تیروئید، از خون نمونه گیری كند. در برخی بیماران ممكنست معاینه چشم از نظر التهاب برخی قسمتها (Uvitis) توصیه شود . یك تست خون از لحاظ وجود ANA (یك نوع آنتی بادی علیه سلولهای خودی) ممكنست انجام شود كه به تشخیص وجود دیگر بیماری های اتو ایمون كمك كند.

ويتيليگو چگونه پيشرفت مي كند؟

وسعت، دوره و شدت از دست رفتن رنگدانه در اشخاص مختلف متفاوت است. افرادي كه پوست روشني دارند معمولاٌ در تابستان متوجه تفاوت رنگ مابين نواحي مبتلا و ساير نقاط سالم پوست كه برنزه شده اند، مي شوند. پيسي در افراد با پوست تيره بسيار واضح تر از روشن پوستان است در موارد شديد ممكن است رنگدانه در همه جاي پوست از بين برود و پوست يكسره سفيد شود.هيچ راهي براي پيش گويي اين كه هر فرد چقدر رنگدانه از دست خواهد داد و يا اينكه بيماري وي چقدر طول خواهد كشيد وجود ندارد.
يك لك ويتيليگو به صورت ناحيه اي به رنگ سفيد شيري رنگ ديده مي شود. با اين حال ميزان تخريب رنگدانه در هر لك مي تواند با ساير لك ها متفاوت باشد. در يك لك ممكن است سايه هاي مختلفي وجود داشته باشد و نيز يك ناحيه تيره تر، نواحي سفيد شده را احاطه كرده باشد.

پيسي اغلب با از دست رفتن ناگهاني رنگدانه در يك نقطه از پوست شروع مي شود. اين فرآيند مي تواند ادامه يابد و يا به دلايل ناشناخته، خود به خود متوقف شود. دوره هاي از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لك و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تكرار مي شوند.

بازگشت خودبه خودي رنگ به لك هاي سفيد شده خيلي به ندرت اتفاق مي افتد. بعضي از بيماران كه تصور مي كنند بيماريشان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوستشان يك دست سفيد شده است. گرچه رنگ پوست اين افراد يك دست سفيد شده ولي آنها باز هم به پيسي مبتلا هستند.

آیا لكه های بدون رنگ گسترش می یابند ؟

راهی برای پیش بینی احتمال انتشار لكه های ویتیلیگو وجود ندارد .

در برخی افراد لكه های فاقد رنگ گسترش نمی یابد ولی این اختلال معمولاً پیشرونده است و به مرور زمان این لكه های سفید به دیگر نواحی بدن گسترش می یابند .

در بعضی افراد ویتیلیگو به آهستگی طی چند سال گسترش می یابد و در برخی دیگر انتشار سریعاً رخ می دهد . برخی افراد گزارش كرده اند كه متعاقب دوره هایی از استرس فیزیكی یا روحی لكه های فاقد رنگدانه اضافه شده است.

آيا درمان قطعي براي ويتيليگو وجود دارد؟

 تحقيقات فراواني در مورد اين بيماري و روشهاي درماني آن در حال انجام است و اين اميد وجود دارد كه درمانهاي جديدي كشف و ابداع شوند. در حال حاضر دليل اصلي پيدايش پيسي ناشناخته است و اگرچه راههاي مختلف درماني براي آن وجود دارد، ولي روش درماني مؤثري كه باعث بهبود همة بيماران شود، هنوز شناسايي نشده است.

روشهای درمانی موجود كدامند ؟

هدف از درمان ویتیلیگو بازگرداندن عملكرد پوست و بهبود بخشیدن به ظاهر بیمار می باشد . درمان ویتیلیگو زمان طولانی می طلبد (6 الی 18 ماه) . درمان انتخابی بستگی به تعداد لكه های سفید و نحوه توزیع آنها روی بدن و نیز انتخاب بیمار دارد . بیماران به اشكال مختلف به درمان پاسخ می دهند و یک درمان معین برای تمامی بیماران توصیه نمی شود . انتخابهای درمانی متداول ویتیلیگو شامل درمان طبی، جراحی و درمانهای کمکی می باشند .

البته گاهي بهترين درمان براي پيسي اين است كه اصلاٌ هيچ درماني انجام نشود. در افرادي كه پوست روشني دارند اجتناب از برنزه شدن پوست طبيعي بدن، مانع از پيدايش تضاد رنگ و در نتيجه مخفي ماندن لك هاي پيسي خواهد شد. پوست سفيد مناطق مبتلا به اين بيماري هيچگونه دفاعي در برابر نور خورشيد ندارند. اين نواحي خيلي به راحتي دچار آفتاب سوختگي مي شوند. روي تمام نواحي مبتلا به ويتيليگو كه توسط لباس پوشانيده نمي شوند بايد يك ضد آفتاب مناسب با SPF حداقل برابر 15 ماليده شود و براي جلوگيري از آفتاب سوختگي، از قرار گرفتن در معرض خورشيد در ساعات حداكثر تابش (10 صبح تا 4 عصر) خودداري شود.

پنهان كردن لك هاي پيسي توسط كرم پودر، فرآورده هاي برنزه كننده (كه بدون نياز به نور آفتاب پوست را برنزه مي كنند) يا ساير رنگ ها، كاري آسان و بي خطر است كه سبب مي شود اين بيماري كمتر به چشم بيايد. امروزه مواد آرايشي مقاوم در برابر شستشو (واترپروف) كه تقريباٌ با تمام انواع رنگ پوست قابل انطباق هستند، در فروشگاه هاي عرضه محصولات بهداشتي آرايشي وجود دارند.

مهارت در استفاده از اين مواد به تدريج به دست مي آيد و افراد به خوبي قادر خواهند بود پوست ناحيه مبتلا را به رنگ اطراف درآورند. اين رنگها به تدريج از روي پوست محو مي شوند و بنابراين نياز به تدريج كاربرد دارند. شيرها و كرم هاي برنزه كننده محتوي يك مادة شيميايي به نام «دي هيدروكسي استون» كه براي رنگين كردن پوست نيازي به وجود ملانوسيت ها ندارند. رنگ ناشي از اين فرآورده ها هم به تدريج محو مي شوند، زيرا با هر بار ريزش سلول هاي مرده از روي پوست، بخشي از اين رنگ نيز با آنها از پوست جدا مي شود.


هيچ يك از اين روش هايي كه نام برده شد بيماري را درمان نمي كنند ولي مي توانند موجب بهبود ظاهر شخص شوند. خالكوبي پوست در نواحي كوچك ممكن است مفيد باشد.

اگر از ضد آفتاب ها و رنگدانه هاي پوشاننده كاري بر نيايد، پزشك شما ممكن است درمان ديگري را به شما پيشنهاد كند. اين درمان مي تواند شامل بازگرداندن طبيعي و يا از بين بردن باقي ماندة رنگدانه باشد. هيچيك از روش هاي بازگرداندن رنگدانه درمان كامل و دايمي محسوب نمي شود.

اقدامات درمانی در چهار گروه زیر خلاصه می شود:

1. روان درمانی و بهبود بخشیدن به وضعیت روحی مبتلا به ویتیلیگو.

2. استفاده از عوامل پیگمانته کننده نظیر 8ـ متوکسی پسورالن (متوکسالن و دیگر نامهای تجارتی) از راه خوراکی و سپس قرار گرفتن در معرض اشعه اولتراویوله و سایر روشهای درمانی مانند آن.

3. استعمال عوامل محرک پیگمانتاسیون نظیر استروئیدهای قوی.

4. روشهای طب سنتی (مکمل): مبتنی بر تشخیص و موافقت پزشک معالج شما و تکمیل اقدامات درمانی از طریق بهره‌گیری از خواص گیاهان دارویی و شفابخش و روشهای سنتی و علمی گیاه درمانی.

درمانهای طبی :

1) درمان با استروئید موضعی :

استروئید موضعی می تواند در برگرداندن رنگ به لکه های سفید کمک کند ، بخصوص اگر در مراحل اولیه بیماری شروع شود . درمان باید دست کم تا سه ماه ادامه یابد تا نتیجه دیده شود .

این روش ساده ترین و کم عارضه ترین شیوه درمانی می باشد ، اما اثر بخشی آن به اندازه روشهای طبی دیگر نمی باشد .

2) پسورالن فتوکموتراپی :

احتمالاٌ سودمندترین روش درمانی ویتیلیگو می باشد . اما وقت گیر است و باید مراقبت کافی برای جلوگیری از ایجاد عوارض که گاهی شدید هم هست ، به عمل آید .

پسورالن یا بصورت موضعی روی پوست قرار می گیرد یا از طریق خوراکی مصرف می گردد و سپس بیمار در مدت زمان معینی در معرض اشعه UV-A قرار می گیرد . درمان موضعی برای افرادی که تعداد لکه های سفیدشان کم است (کمتر از 20% سطح بدن) ، همچنین افراد زیر 2 سال و افرادی که لکه های محدود و مشخص دارند به کار می رود . درمان خوراکی برای مواردی که بیش از 20% سطح بدن درگیر باشد یا افرادی که به درمان موضعی پسورالن پاسخ نمی دهند ، بکار می رود .

3) دپیگمنیشن :

عبارت است از بی رنگ کردن باقیمانده پوست بدن تا تا با لکه های سفید همرنگ شود . این روش برای افرادی که بیش از 50% سطح بدنشان درگیر باشد بهترین انتخاب است ، اما شخصی که به این روش درمان می شود برای همیشه بطور غیر طبیعی نسبت به نور حساس خواهد بود .

البته روشهای درمانی طبی را به شکل زیر نیز می توان تقسیم بندی کرد:

بازگرداندن رنگدانه

 كورتون موضعي: داروهاي موضعي حاوي كورتون ممكن است در بازگرداندن رنگدانه به نواحي كوچك مبتلا به پيسي مؤثر باشند. اين داروها بايد همزمان با ساير درمان ها به كار برده شوند مصرف طولاني اين داروها مي تواند موجب نازك شدن پوست و حتي پيدايش ترك هاي پوستي در بعضي نواحي شوند. بنابراين استفاده از آنها بايد حتماٌ تحت نظارت متخصص پوست باشد.

 پووا PUVA: در اين روش درمان، دارويي به نام پسورالن به بيمار داده مي شود، اين ماده شيميايي پوست را نسبت به نور خورشيد بسيار حساس مي كند. سپس پوست، تحت تابش نوع خاصي از نور ماوراء بنفش به نام UVA قرار مي گيرد. دستگاه هاي درماني ويژه اي براي اين نوع درمان لازم هستند كه همه جا در دسترس نمي باشند. در صورت عدم دسترسي به اين دستگاه ها، مي توان از نور آفتاب كه داراي UVA مي باشد استفاده كرد. البته امكان تنظيم دقيق مقدار اشعة تابيده شده در صورت استفاده از نور آفتاب وجود ندارد و لذا خطر سوختگي پوست در اين روش بيشتر است. وقتي پيسي خيلي محدود است، پسورالن را مي توان بر روي پوست مبتلا ماليده و سپس بيمار را در معرض تابش UVA قرار داد.

 با اين حال معمولاٌ پسورالن را به صورت قرص خوراكي به بيمار مي دهند در اين روش درماني بين 50 تا 70 درصد شانس برگشتن رنگدانه به پوست صورت، بدن، بازوها، ران و ساق پاها وجود دارد. دست ها و پاها خيلي كم به اين نوع درمان پاسخ مي دهند. معمولاٌ حداقل يك دوره درمان يك ساله به صورت 1 تا 3 بار در هفته لازم است. پووا فقط بايد توسط متخصص پوست و تحت شرايط كنترل شده صورت گيرد.

عوارض جانبي پووا شامل واكنش هاي مشابه آفتاب سوختگي هستند. در صورت استفاده طولاني مدت، بر روي پوست كك مك بوجود آمده و پوست مستعد ابتلا به سرطان مي شود.

از آنجا كه انواع پسورالن موجب افزايش حساسيت چشم نسبت به نور خورشيد مي شوند، استفاده از عينك هاي آفتابي محافظ در برابر UVA از شروع درمان تا غروب آفتاب در همان روز ضرورت تام دارد. دليل محافظت از چشم ها، پيشگيري از ابتلاء زودرس به آب مرواريد است معمولاٌ ازPUVA   براي بچه هاي زير دوازده سال، زنان باردار يا شيرده و يا افراد مبتلا به بعضي از بيماري هاي خاص استفاده نمي شود.


اشعة ماوراءبنفش: طيف بسيار محدودي از اشعة ماوراءبنفش B قدرت تحريك سلول هاي رنگدانه ساز را داشته و در درمان پيسي مفيد مي باشد. اين طيف اشعه تنها توسط لامپ هاي مخصوص و يا سيستم ليزر توليد مي گردد. عوارض اين روش بسيار كم بوده و در بچه ها نيز قابل استفاده است.

پيوند پوست: انتقال پوست از نواحي طبيعي به نواحي سفيد شده فقط در مورد تعداد محدودي از بيماران مبتلا به پيسي امكان پذير مي باشد. معمولاٌ اين روش موجب بازگشت كامل رنگ به نواحي مبتلا نمي شود.

 از بين بردن رنگدانة باقي مانده

 در بعضي از بيماران كه بيماري پيسي وسعت زيادي پيدا كرده است، عملي ترين روش درمان، رنگ زدايي از نواحي طبيعي پوست و يكدست كردن رنگ آن است. در اين روش از يك مادة شيميايي به نام”roquinone Monobenzylether Of Hy” يا از اشعة ليز استفاده مي شود. اين روش درمان حدود يك سال به طول مي انجامد. معمولاٌ از بين رفتن رنگ پوست در اين روش دايمي و برگشت ناپذير است.لذا بيماران بايد اكيداٌ از تماس با نور آفتاب اجتناب نمايند.

روشهای جراحی :

تمام روشهای جراحی روشهای تجربی هستند ، چون اثربخشی و عوارض جانبی آنها بطور کامل مشخص نشده است.

1) پیوند پوست بدن خود فرد .

2) پیوند پوست با استفاده از ایجاد تاول .

3) میکروپیگمانتاسیون (خالکوبی _ Tattoing) : کاشتن رنگدانه در پوست .

4) پیوند ملانوسیتهای کشت داده شده خود فرد .

درمانهای کمکی :

1) ضد آفتاب ها : افراد مبتلا به ویتیلیگو خصوصا آنهایی که پوست روشن دارند باید از یک ضد آفتاب مناسب استفاده کنند تا آنها را از اشعه ماوراء بنفش خورشید محافظت کند . بعلاوه ضد آفتاب پوست را از آفتاب سوختگی محافظت می کند و باعث کمتر شدن اختلاف رنگ بین پوست سالم و لکه سفید می گردد .

2) مواد آرایشی : برای افرادی که لکه های ویتیلیگو محدود به نواحی باز بدن باشد ، مفید است .

3) مشاوره و حمایت : بسیاری از افراد مبتلا به ویتیلیگو از مشاوره با طک مرکز تخصصی سلامت روانی سود می برند. در آنجا میتوانند در مورد مسائلی که برای آنها پیش آمده صحبت کنند و فرد مشاور می تواند راه حل مناسب ارائه دهد.
 
ويتيليگو در كودكان چگونه درمان مي شود؟

 معمولاٌ در كودكان از روش هاي درمان شديد و تهاجمي استفاده نمي شود. در بيماران خردسال استفاده از ضدآفتاب و پوشانيدن لك ها با مواد رنگ كننده بهترين درمان است. كورتون هاي موضعي را هم با احتياط زياد مي توان بكار برد. از «پووا» معمولاٌ تا سن 12 سالگي استفاده نمي شود، اما در اين دورة سني نوعي از اشعة ماوراءبنفش به نام ماوراءبنفش B با طيف باريك نتايج قابل قبولي در درمان پيسي داشته است.

چگونه بیماران می توانند بر جنبه های روحی و روانی ویتیلیگو فائق آیند ؟

تغییراتی كه ویتیلیگو در ظاهر افراد بوجود می آورد می تواند سلامت روحی و روانی آنها را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند مشكلاتی در زمینه پیدا كردن شغل و یا ادامه كار ایجاد كند . افراد مبتلا ، استرس های روحی را تجربه خواهند كرد مخصوصاً اگر ویتیلیگو در نواحی قابل رویت بدن از قبیل صورت ، دستها ، بازوها ، پاها و یا در نواحی تناسلی باشد .

نوجوانانی كه بطور مشخص نگران ظاهر خود هستند ممكنست با ویتیلیگوی منتشر شدیداً تحت تأثیر روحی قرار گیرند. بعضی افراد مبتلا به ویتیلیگو احساس پریشانی، شرمندگی، افسردگی یا نگرانی در مورد واكنش دیگر افراد می كنند.

چند راهكار می تواند به شخص كمك كند تا بر ویتیلیگو فائق آید . نكته مهم اینست كه در مرحله اول یك پزشك آشنا به ویتیلیگو پیدا كند كه بیماری را جدی بگیرد . پزشك باید شنونده خوبی باشد و حمایت عاطفی خوبی بكند . بیمار اگر احساس افسردگی می كند باید با پزشك درمیان بگذارد ، چون پزشك ها و دیگر كاركنان بخش سلامت روانی می توانند در زمینه رفع افسردگی كمك كنند . بیماران همچنین در حد امكان باید در زمینه بیماریشان و راههای درمان آن آگاهی پیدا كنند و در تصمیم گیری در مورد اقدامات درمانی سهیم باشند . صحبت كردن با بیماران دیگر مبتلا به ویتیلیگو می تواند به بیمار كمك كند، خانواده و دیگر دوستان نیز دیگر حامیان بیمار هستند .

بعضی افراد مبتلا به ویتیلیگو دریافته اند كه مواد آرایشی كه روی لكه های سفید را می پو شانند ، ظاهر آنها را بهتر كرده و به آنها كمك میكند در مورد خودشان احساس بهتری داشته باشند . ممكنست نیاز باشد بیمار چندین نوع ماده آرایشی را امتحان كند تا بهترین محصول را پیدا كند .

 براي پيشگيري از گسترش يا عود پيسي چه مي توان كرد؟

 از آنجايي كه علت اين بيماري شناخته نشده است، راه مؤثري براي پيشگيري از آن وجود ندارد. نقش استرس هاي روحي در ايجا يا تشديد بيماري قطعاٌ مشخص نشده است. اگر چه بعضي از بيماران دوره هاي شدت بيماري را به اين استرس ها ارتباط مي دهند. در برخي بيماران هرگونه آسيب پوست (سوختگي، زخم، خراشيدگي، ضربه هاي مكرر) موجب پيدايش لك هاي پيسي در محل آسيب مي شود. اين دسته از بيمارن بايد در مراقبت از پوست خود دقت بيشتري نمايند. نقش غذا در بروز بيماري مشخص نيست و در حال حاضر هيچ محدوديت غذايي خاصي به بيماران توصيه نمي شود.


توجه و رعایت نکات زیر توصیه می شود:

1- مناطق هیپوپیگمانته نسبت به اثرات نور خورشید حساس هستند.. لذا تمامی بیماران بایستی در هوای آفتابی( و حتی هوای ابری) از داروهای ضد آفتاب با قدرت بالا(spf شماره 15 یا بالاتر) استفاده کنند.

2- پاسخ به درمان معمولا چند ماه تا چند سال زمان میبرد لذا جهت جلب اطمینان بیمار و همراهی او در درمان بهتر است عکسهای بیمارانی که تحت درمان موفقیت آمیز قرار گرفته را به شخص نشان داد و قبل و در طول درمان.. عکس های کنترل جهت تقویت روحی بیمار و بررسی پاسخ به درمان گرفته و نشان داد.

3- پوست نواحی مجاور رویش موهای سر.. مخاط( از جمله لب و…) موهای سفید در حال ابتلا و مقابل برجستگی های استخوانی (پشت دست و پاها.. پاشنه.. نرمی کف دست آرنج و..) نسبت به درمان مقاوم هستند ولی ممکن است پاسخ مطلوب نیز مشاهده شود.

4- برای درمان با PUVA مواردی ممنوع است که فعلا به اونها اشاره نمکنیم..

5- روش های درمانی بر حسب سن و شدت ضایعه متفاوت میباشد.آيا امکان دارد لک‌هاي حاصل از ويتيليگو را با تاتو کردن محو کنم. اشکالي ندارد؟ پس از درمان ويتيليگو با داروها حدود 20 تا 30 درصد از لکه‌هاي سفيد روي پوست از بين مي‌رود. اگر لک‌ها کوچک باشد مي‌توان با ليزر حدود 20 تا 30 درصد آنها را محو کرد. ويتيليگو جزو بيماري‌هاي خودايمني بدن است و هيچ‌ وقت کاملا خوب نمي‌شود و از بین نمي‌رود.

از همه مهم‌تر اينکه تاتوي هم‌رنگ پوست پيدا نمي‌کنيد و اين دورنگه شدن بدتر آزارتان خواهد داد. در ثاني امکان عفونت و برجسته شدن پوست در آن ناحيه هست. به هر حال اگر تصميم گرفتيد تاتو کنيد و مطمئن هستيد هم‌رنگ پوست درخواهد آمد، مانعي ندارد. احتمال عفونت و غيره را نيز از یاد نبرید. تصميم با شماست.وب سایت پزشکان بدون مرز