این گروه از محققان توضیح می دهند روغن ماهی موجب فعالسازی گیرنده هایی در دستگاه گوارش می شود، محرک سیستم عصبی سمپاتیک است و موجب متابولیز چربی در سلول های ذخیره ساز چربی می شود.
همه بافت های چربی در ذخیره چربی نقش ندارند. سلول های موسوم به سفید، چربی را به منظور حفظ منبع انرژی ذخیره می کنند، در حالیکه سلول های قهوه ایی، چربی را برای حفظ دمای ثابت بدن متابولیز می کنند.
سلول های قهوه ایی در کودکان بسیار زیاد هستند اما با رسیدن به سن بلوغ و آغاز دوره بزرگسالی از تعداد آنها کاسته می شود.
سومین گروه سلول های چربی معروف به سلول های «بژ» است که اخیرا در انسان ها و موش ها یافت شده است و اثبات شده که بسیار شبیه به سلول های قهوه ایی عمل می کند.
سلول های بژ هم با رسیدن به دوره میانسالی کاهش می یابند؛ بدون وجود این سلول های متابولیزکننده، چربی بدون مصرف شدن سالها انباشته می شود.
دانشمندان در این تحقیقات به بررسی این موضوع پرداختند که مصرف کدامیک از مواد غذایی در افزایش تعداد سلول های بژ نقش دارند. بدین منظور محققان به گروهی از موش ها، غذای پرچرب و به گروه دیگر غذای پرچرب همراه با روغن ماهی خوراندند.
آنها دریافتند موش هایی که غذا همراه با روغن ماهی خورده بودند در مقایسه با گروهی که روغن ماهی مصرف نکرده بودند 10-5 درصد کمتر اضافه وزن و 25-15 درصد چربی کمتر داشتند.
آنها همچنین دریافتند با فعال شدن سیستم اعصاب سمپاتیک، سلول های بژ از سلول های چربی سفید تشکیل شدند، واین موضوع بدین معناست که برخی سلول های معین ذخیره چربی دارای توانایی متابولیزم هستند.
