پشه چه بیماری هایی را منتقل می کند؟

اکنون مواردی از ابتلا به این ویروس در ایالت متحده و اروپا هم مشاهده شده است. شواهد حاکی از آن است که ویروس زیکا علت افزایش موارد ابتلا به نارسایی‌های مادرزادی در بین نوزادان کشورهای این دو منطقه از جمله برزیل است.

از آنجا که چنین حشراتی در محل زندگی ساکنان مناطقی با وضعیت آب و هوایی خاص، تهدیدی دائمی به حساب می‌آیند و بیشتر بیماری‌های منتقله از پشه نیز غیرقابل درمان هستند، این نوع بیماری‌ها در گروه امراض نگران‌کننده در نظر گرفته می‌شوند.

سایت تخصصی مدیکال دیلی در مطلبی تازه به معرفی برخی از بیماری‌های منتقله از پشه به غیر از زیکا پرداخته که ابتلا به هر یک از آن‌ها می‌تواند پیامدهای جدی برای بیمار به دنبال داشته باشد:

مالاریا: مالاریا بیماری کشنده‌ای است که معمولا از طریق پشه‌گزیدگی منتقل می‌شود. تب، لرز و علائمی شبیه به آنفلوآنزا از نشانه‌های آن هستند. هر سال در آمریکا حدود 1500 مورد ابتلا به مالاریا تشخیص داده می‌شود که بیشتر آنان از میان مسافران و مهاجرانی هستند که از جنوب آسیا و آفریقای سیاه به این کشور سفر کرده‌اند.

تب زرد: بیماری دیگری که از طریق گزیدگی پشه منتقل می‌شود تب زرد است. این ویروس بیشتر در مناطق استوایی و نیمه استوایی همچون آفریقا و آمریکای جنوبی پیدا می‌شود. برخلاف بیشتر بیماری‌های عفونی، تب زرد با هیچ نشانه قابل توجهی همراه نیست و شدت آن می‌تواند متفاوت باشد.

تب دنگی: تب دنگی که اخیرا در هاوایی شیوع یافته به طور خاص نگران کننده است زیرا یک سوم جمعیت جهان در مناطقی سکونت دارند که این آلودگی در این مناطق یک تهدید جدی محسوب می شود. در حقیقت حدود 400 میلیون انسان هر سال به تب دنگی مبتلا می‌شوند که در نتیجه این عفونت ویروسی به عامل اصلی بیماری و مرگ در مناطق اقلیمی استوایی و نیمه استوایی تبدیل شده است. در بیمارانی که به سرعت تحت درمان قرار می‌گیرند دوره بیماری و احتمال مرگ ناشی از آن کاهش می‌یابد.

چیکونگونیا: چیکونگونیا که یک بیماری دیگر منتقله از پشه است با علائم دردناکی از جمله تب، درد مفاصل، سردرد، درد ماهیچه و ورم مفاصل همراه است. این بیماری اولین بار در اواخر سال 2013 در آمریکا شناسایی شد. هرچند شیوع آن در آفریقا، آسیا، اروپا و نواحی اقیانوس هند و آرام بیشتر است.

ویروس نیل غربی‌: این بیماری اگرچه شایعترین بیماری منتقل از پشه بوده اما به طور خاص خطرناک نیست و کمتر از یک درصد بیماران آلوده به این ویروس دچار مرگ یا آسیب‌های عصب شناختی می‌شوند. همچنین از میان پنج بیمار آلوده به این ویروس یک نفر دچار تب و علائم دیگر می‌شود.

ویروس آنسفالیت اسبی شرقی: این بیماری به منطقه آتلانتیک و نواحی جنوبی آمریکا اختصاص دارد اما موارد اندکی از ابتلا به آن هر سال در ایالات متحده نیز گزارش می‌شود. عفونت ناشی از ویروس آنسفالیت اسبی شرقی جدی‌ترین بیماری منتقله از پشه محسوب می شود و 33 درصد این بیماران، دچار آسیب مغزی یا حتی مرگ می‌شوند. درمان این بیماری براساس علائم آن از جمله سردرد، تب بالا، لرز و استفراغ صورت می‌گیرد.

ویروس آنسفالیت اسبی غربی: این بیماری که بیشتر در مناطقرغربی آمریکا مشاهده می‌شود و می‌تواند در میان انسان‌ و اسب شیوع پیدا کند، به اندازه ویروس قبلی‌ (ویروس آنسفالیت اسبی شرقی) که از یک خانواده محسوب می‌شوند، خطرناک نیست. اکثریت افراد مبتلا به این بیماری دچار علائم خفیف شده یا هیچ نشانه‌ای از بیماری در بدنشان مشاهده نمی شود.

آنسفالیت لاکراس؛ در این بیماری نیز در اکثر افراد علائم خاصی مشاهده نمی‌شود اما برخی بیماران دچار تب، سردرد، حالت تهوع و استفراغ می‌شوند. پیشرفت این بیماری می‌تواند به سیستم عصبی آسیب وارد کند و در نتیجه فرد به تشنج، کما و معلولیت دچار شود.

آنسفالیت ژاپنی: این بیماری منتقله از پشه عمدتا در آسیا و غرب اقیانوس آرام شایع است و در طول فصل تابستان و پاییز به اوج خود می‌رسد. این بیماری نیز علائم خاصی ندارد اما برخی مبتلایان به آن به تب، سردرد، خستگی، حالت تهوع و استفراغ دچار می‌شوند. در موارد شدید و پیشرفته، این بیماری می تواند به التهاب مغز و در نتیجه تشنج منجر شود.