لازم به ذکر است که دارچین‌های موجود در بازار، همه از گونه زیلانیکوم که بومی کشور هند است،نبوده و اثربخشی مناسب، تنها در این نوع دارچین است.
وی به نحوه جداسازی دارچین از درخت اشاره کرد و افزود: وقتی درخت دارچین، به پنج‌سالگی می‌رسد، پوست شاخه‌ها را زمانی که شیرابه گیاه جریان دارد، شکاف می‌دهند و چند روز دست نمی‌زنند تا بر اثر تابش آفتاب، خشک و پیچیده شده، از شاخه جدا شود.
متخصص طب سنتی، به خواص بی شمار دارچین در برابر بیماری‌ها اشاره کرد و گفت: طبیعت دارچین، گرم و خشک در حد متوسط است؛ همچنین دارچین نشاط‌آور، درمان‌کننده برخی عفونت‌ها و تریاق (پادزهر) سموم معدنی، حیوانی و نباتی است و موجب تقویت قلب، مغز، کبد و معده می‌شود.
رضایی‌پور ادامه داد: دارچین نیروی بینایی را می‌افزاید؛ همچنین این دوای مفید، نفخ را کاهش می‌دهد و رطوبت‌های مغزی که به صورت نزله (ترشحات پشت‌حلقی) دیده می‌شود و شکل مزمن‌شده آن، یعنی سینوزیت، از مشکلات بزرگ بهداشت و سلامت بشر امروز است را درمان می‌کند.
وی استفاده از این ماده پر خاصیت در صنایع دارویی کشور خبر داد و گفت: از دارچین در فراورده‌های دارویی مؤثر در بیماری‌های روحی- روانی چون تپش قلب، ترس، وسواس، جنون و همچنین برخی بیماری‌های ریوی و تنفسی چون سرفه‌های مرطوب و خلط‌دار، تنگی نفس و گرفتگی صدا نیز استفاده می‌شود.
همچنین دارچین آثار خوبی در تقویت کبد و رفع بیماری‌های آن، بهبود زخم‌های عفونی، کاهش رعشه، درمان سکسکه، سنگینی سر و برخی سردردها و دردهای رحمی دارد.
رضایی‌پور تصریح کرد: در پژوهش‌های نوین نیز آثار مفید دارچین در کاهش قند خون و درمان دیابت، کاهش وزن، کمک به گوارش غذا، سرماخوردگی، تقویت سیستم ایمنی بدن، تقویت حافظه، کاهش مشکلات قاعدگی، و درمان اضطراب ثابت شده است.
همچنین این گیاه دارویی، اثرات ضدقارچ دارد، در آفت دهان به صورت غرغره استفاده می‌شود و اثرات ضدتشنجی آن نیز مطالعه شده است.
وی افزود: ترکیبات دارچین، به شرط نگهداری مناسب، تا پانزده سال باقی می‌ماند.
متخصص طب سنتی کاربرد دارچین را در آشپزی ایرانی زیاد دانست و خاطرنشان کرد: در آشپزی ایرانی، در پخت مرغ و گوشت‌ها از دارچین، پیاز و زردچوبه استفاده می‌شود و در شله‌زرد، حلیم، قیمه، شیربرنج و... نیز به‌عنوان مُصلح، کاربردی هوشمندانه و حکیمانه دارد.
رضایی پور، افراط در مصرف دارچین را اشتباه دانست و اظهار کرد: استفاده از داروهای طبیعی، حتماً نسبت به داروهای شیمیایی و صناعی اولویت دارد اما لزوماً در همه موارد جایگزین آنها نمی‌شود و لازم است در امر بهداشت و درمان از هرگونه افراط و تفریط پرهیز کرد.
وی ادامه داد: مصرف خودسرانه همه گیاهان دارویی و داروهای گیاهی نیز مانند داروهای شیمیایی، موجب عوارضی می‌شود که گاه می‌تواند بسیار زیان‌بار و جدی باشد.
تدابیر طب ایرانی و مصرف داروهای طبیعی حتما باید زیر نظر پزشکی متخصص دانشگاهی این رشته باشد تا به لطف و اراده خداوند که طبیب اول و آخر و شافی یگانه و مطلق است، موجب شِفا و تندرستی شود.
