به گزارش شفا آنلاین، هپاتیتC، یک بیماری ویروسی است که
به‌دلیل التهاب کبد ایجاد می‌شود و ممکن است به اختلال عملکرد کبدی و
نارسایی کبد منتهی شود. اغلب افرادی که به ویروس هپاتیتC آلوده هستند، تا
زمانی که تخریب کبدی رخ نداده، هیچ علامت بالینی از بیماری ندارند. این
دوره بدون علامت بیماری، ممکن است سال‌ها طول بکشد.برخی از مبتلایان به عفونت مزمن هپاتیتC، در طول زمان به سیروز گرفتار می‌شوند که می‌تواند به عوارضی نظیر خونریزی، زردی، آسیت، عفونت یا بدخیمی کبد بینجامند. طبق آمار اعلام شده از سوی مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، در حدود 3 میلیون نفر آمریکایی به ویروس هپاتیتC آلوده‌اند که در این میان، ژنوتایپ 1 بیشترین و ژنوتایپ 4 کمترین شیوع را دارد.
دکتر ادوارد کوکس، سرپرست اداره فرآورده‌های آنتی‌بیوتیکی سازمان غذا و داروی آمریکا می‌گوید: «تاییدیه امروز، گزینه درمانی دیگری برای مبتلایان به ژنوتایپ‌های 1 و 4 عفونت ویروسی هپاتیتC در اختیار بیماران قرار می‌دهد.»
ایمنی
و اثربخشی زپاتیر همراه با ریباویرین یا بدون ریباویرین، در مطالعات
بالینی متعددی با شرکت 1373 بیمار مبتلا به ژنوتایپ های 1 و 4 ویروس
هپاتیتC، که فقط برخی از آنها به سیروز کبدی مبتلا بودند بررسی شد.
شرکت‌کنندگان در این مطالعه زپاتیر را با الگوی مصرف یکبار در روز همراه با
ریباویرین یا به تنهایی برای مدت 12 تا 16 هفته دریافت کردند. مطالعات
برای بررسی اینکه آیا ویروس هپاتیتC پس از گذشت 12 هفته از درمان، هنوز در
خون بیماران یافت می‌شود یا خیر طراحی شدند (بررسی پاسخ ویرولوژیک پایدار).
پاسخ ویرولوژیک پایدار، به معنای درمان عفونت در شرکت‌کنندگان است. میزان
کلی پاسخ ویرولوژیک پایدار در مبتلایان به عفونت ژنوتایپ1 ویروس، 94 تا 97
درصد و در افراد آلوده به ژنوتایپ4 ویروس، 97 تا 100 درصد محاسبه شد.
شایع‌ترین عوارض مشاهده شده در بیماران تحت درمان با زپاتیر بدون ریباویرین
عبارت بودند از ضعف، سردرد و تهوع. در گروهی از بیماران که زپاتیر را با
ریباویرین دریافت کردند، کم‌خونی و سردرد شایع‌ترین عوارض گزارش شده بودند.
پیش از شروع درمان با زپاتیر و در طول درمان، آزمون‌های کبدی برای فرد تحت
درمان باید مرتبا درخواست شوند. سپید
