شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت>«جراحیهای زیبایی» که در جامعه ما با عمل زیبایی بینی شهرت دارد، میزان قابل توجهی از جراحیهای کشور طی یکسال را به خود اختصاص میدهد.
به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید برای درک حجم این
جراحی فقط نیاز است در خیابانهای کلانشهرها با سطح زندگی مختلف کمی توقف
داشتهباشید و تعداد عابرانی که چنین تغییری را برگزیدهاند، بشمرید. حال
همین آمار سرانگشتی را بگذارید کنار اظهارات ابوالحسن امامی، فوقتخصص
جراحی پلاستیک و ترمیمی میگوید: «بینی 30 درصد
ایرانیان بدفرم است.»
نتیجهاش در کنار اعمال زیبایی دیگر که کمو بیش در
کشور رایج است، میشود همان مطلبی که در ابتدای بحث به آن اشاره کردیم. در
این بین اگرچه انتقادات بسیاری به این رفتار مردم از سوی نهادهای فرهنگی و
مسئولان حوزه سلامت شدهاست، اما آیا امکان آن وجود ندارد که این تهدیدها
را به فرصت تبدیل کنیم؟
اگر
در این بین به سراغ خود جراحان زیبایی برویم معمولا آنها نگاهی همچون
ابوالحسن قیصری متخصص گوش و حلق و بینی و جراح پلاستیک بینی و صورت دارند
که معمولا با اظهار نارضایتی از تعیین تعرفههای دولتی برای اعمال جراحی
زیبایی، تاکید میکنند:«جراحیهای زیبایی، مانند واردات کالایی لوکس است که
فرد با پرداخت هزینههای آن امکان استفاده را برای خود فراهم میکند.
صحبتهای ما با وزارتخانه نیز در همین راستاست که وقتی شرکتهای بیمهای
تعهدی در پرداخت هزینه جراحیهای زیبایی ندارند، چرا پزشکان زیبایی باید
این نحوه پرداخت را بپذیرند؟» به عبارتی منتقد رفتار وزارت بهداشت در محدود
سازی پرداختها میشوند، و چندان توجهی به بهرهوری کلان از این تقاضاها
برای حوزه سلامت ندارند، اما شاید یکی از پیشنهاداتی که برای دستیابی به
فرصتها و حتی کاهش چنین تقاضاهایی در میان اقشار گوناگون جامعه قابل تامل
است، موضوع مالیات بر این نوع جراحیها است.
پیشتر بحث مالیات بر درآمد و
پیشنهاداتی در راستای پلکانی شدن آن بر مبنای درآمد، در همین روزنامه مورد
ارزیابی قرار گرفت و افرادی همچون حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و
درمان مجلس و عبدالرحمن رستمیان، نایبرئیس این کمیسیون با تاکید بر لزوم
تعرفهگذاری بر اعمال جراحی مخالفت خود را با مالیات بستن بر خود جراحی
اعلام کردند، با این استدلال که مالیات در کشور ما «کیلویی» است و «نظارتی»
بر آن وجود «ندارد» و «گریز» از پرداخت مالیات نیز همواره وجود داشتهاست.
در
چنین شرایطی که تقاضا زیاد است و گویا توان پرداخت هزینهها برای متقاضیان
دشوار نیست، راه دیگری نیز برای بهرهوری از این شرایط وجود دارد و آن هم
مالیاتی است که برای این جراحیها میتوان از مردم دریافت کرد، با این هدف
که آن را صرف درمان سوختگی که در کشور ما مورد بیمهری قرار گرفتهاست،
کنند. برای ارزیابی امکان تحقق یا عدم تحقق این پیشنهاد، به سراغ برخی
نمایندگان مجلس رفتیم و نظر آنها را جویا شدیم.
قوانین خود ساخته، ما را به جایی نمیبرد مسعود
پزشکیان، عضو کمیسیون بهداشت مجلس که در گذشته سکاندار وزارتبهداشت و
درمان نیز بودهاست و به عبارتی در حوزه اجرا هم نقش داشتهاست، در این
زمینه گفت:« من تاکنون با چنین پیشنهادی، از سوی کارشناسان مواجه
نشدهام. در همه کشورها مالیات را مبتنی بر درآمد میکنند. به عبارتی اگر
فردی از لحاظ مالی توان بالایی دارد و درآمد بالایی دارد، از او مالیات
میگیرند.»
وی
در ادامه افزود:«اگر بحث درآمدهای بالای جراحان باشد، فرقی نمیکند جراح
زیبایی انجام دهد یا جراحیهای دیگر، با درآمدی که دارند باید مالیات
متناسب با آن را پرداخت کنند. اگر هم مردمی که متقاضی هستند، ثروتمندند
آنها هم متناسب با درآمدشان باید مالیات بدهند.»
پزشکیان
در پایان گفت:«اگر ما راه علمی را بپیماییم و مسیر درست را در پیش گیریم،
لزومی ندارد که ما از خود راه جدیدی پیشنهاد دهیم. در نتیجه برای حل مشکلات
نباید از خودمان قانون وضع کنیم. تعدیل ثروت با اخذ مالیات بر مبنای توان
پرداخت و درآمد است. یا چون چنین تمایلی وجود دارد از آن متقاضی هم مالیات
بگیریم، این رویکرد درست نیست.»
بابت بدفرمی بینی فرد که نمیتوانیم مالیات اخذ کنیم در
این بین، علیرضا محجوب، عضو کیسیون اجتماعی مجلس و دبیرکل خانه کارگر با
شنیدن این پیشنهاد به انتقاد تند از آن پرداخت و گفت: «در منابع تاریخی
میخواندم که آقا محمدخان در چالوس دچار کمبود منابع شد و برای همین مسئله
مالیات ریش بر مردم بست. چون مردم این منطقه همه ریش داشتند و مجبور بودند
مردم همه مالیات بدهند. حالا این موضوع هم همین است.»
وی در ادامه افزود:
«البته مردم آن زمان شایع کردند که آقامحمدخان به خاطر شرایط خاص خودش چنین
کردهاست. اما واقعیت نیاز مالی بود. باید گفت که این امور با رفع نیاز
مالی ارتباط برقرار نمیکند. افرادی که چنین ثروتهایی را دستو پا کردند
یا میتوانند تهیه کنند، این اقدامات نمیتواند کارگشا باشد.» محجوب با
بیان اینکه اگر این درآمدها زیاد است، باید جلوی کسب آن گرفتهشود، تاکید
کرد:«ما باید از پزشکان مالیات از درآمد بگیریم به گونهای که این جراحی
برایش به صرفه نباشد و خودش مروج و عامل کاهش تقاضا شود.»
وی در پایان
گفت:«ما برای مقابله با فرهنگ امیال، از جمله همین جراحی برای کوچککردن
بینی، یا روشن کردن پوست یا حتی داشتن حیوانات خانگی مانند سگ همه فرهنگ
امیال است، که باید روی آن کار فرهنگی کرد و با مالیات به جایی نخواهیم
رسید. اگر مردم پول اضافی دارند باید به خانه او روند پول بگیرند.
نمیتوانیم بابت بدفرمی بینی فردی که به دنبال جراحی آن است، از او مالیات
بگیریم. »
نیاز به کار کارشناسانه دارد در
این بین تنها احمد آریایینژاد با چنین پیشنهادی چندان مخالف نبود. وی به
سپید گفت:«چنین پیشنهادی جای تامل و بحث دارد و باید به صورت کارشناسانه
زوایای گوناگون و اهداف آن مشخص شود.» وی در ادامه تاکید کرد:« البته این
رویکرد به این تبدیل نشود که از این به بعد از هر کس که خوشتیپ بود مالیات
بگیرند. به عبارتی ما باید اول تعریف درستی از اعمال جراحی زیبایی
داشتهباشیم و آن را از اعمال جراحی ضروری تفکیک کنیم، سپس به چنین
برنامههایی روی آوریم.»
آریایینژاد در پایان تصریح کرد:«با بررسی
استدلالهایی که منجر به چنین پیشنهادی شدهاست، میتوان ضرورت و عدم
ضرورت آن را تبیین کرد. البته اگر این تصور وجود دارد که هر کسی که چنین
جراحی انجام میدهد پولدار است، نگاهی اشتباه است، چون چنین جراحیهایی در
اقشار با درآمد پایین هم رواج دارد. پس این مسئله را تبدیل به دستکردن در
جیب مردم نکنید.»
مبنای قانونی ندارد البته
برخی از نمایندگان از جمله عبدالرضا مصری، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس و
وزیر رفاه دولت نهم،حاضر به اظهارنظر در این زمینه نشدند و گفتند:« زمانی
پاسخ این مطلب را میدهیم که چنین پیشنهادی به شکل طرح یا لایحه به مجلس
بیاید، در غیر این صورت با یک موضوع خام روبرو هستیم که نمیتوان درباره آن
اظهارنظر دقیق کرد. در این زمینه قانونی وجود ندارد، پس فعلا قابل پیگیری
نیست. هر وقت از حد نظر خارج شد، ما هم نظرمان را درباره آن میدهیم. همین
بس که این موضوع مبنای قانونی ندارد.»
با
توجه به این اظهارات که به شکلی بیانگر مخالفت با چنین رویکردی است، بعید
به نظر میآید که اگر لایحه یا طرحی با این مضمون به مجلس کنونی وارد شود،
مورد استقبال قرار گیرد.