هشدارهای صرعی

 خیلی از پزشکان و همکاران ما نیز، خود به این بیماری دچار هستند و با این حال زندگی طبیعی خود را طی می‌کنند. بنابراین از بیماری صرع نباید ترسید و تنها باید با آرامش با آن برخورد کرد.

       صرع به علت بروز تکانه‌های عصبی ناگهانی و گذرای مغزی ایجاد می‌شود و برخلاف تصور مردم، اینطور نیست که همیشه حمله عصبی کل بدن را درگیر کند و فرد زمین بیفتد. هرچند این شکل که تکانه عصبی مغز کل بدن را درگیر کند، از رایج‌ترین شکل حمله‌های عصبی است.

 در باقی موارد، گاهی تنها یک دست، یا یک پا است که دچار حمله عصبی می‌شود و همه بدن را درگیر نمی‌کند. گاهی هم به قدری خفیف است که فرد تنها چند پلک مختصر می‌زند و به حالت خلسه فرو می‌رود. در این حالت فرد ارتباط خود را با دنیای اطراف از دست می‌دهد و پس از گذشت یکی دو دقیقه به حالت عادی بازمی‌گردد.

 در تمامی این حالت‌ها نباید با فرد با ترس برخورد کرد و تنها در موادی که تشنج کل بدن را فراگرفته و از پنج دقیقه بیشتر طول کشیده است، با اورژانس تماس گرفت. از سوی دیگر، باید به خاطر داشت به هیچ عنوان نباید تلاش کرد فرد دندان‌های بهم قفل شده‌اش را باز کند. تنها بهتر است وی را به پهلو خواباند و اجازه داد کف از دهان وی خارج شود. این آموزش‌ها به تمام خانواده‌های بیماران مبتلا به صرع داده می‌شود و آنها با این مسائل به خوبی آشنایی دارند. مشکل اصلی ما، مردم عموم جامعه هستند که به خوبی نمی‌دانند با بیمار تشنجی که در خیابان افتاده‌است، چطور برخورد کنند.

       صرع همچنین تنها به دارو احتیاج ندارد و بیماران صرع باید موارد بسیار بیشتری را رعایت کنند. برای مثال، به هیچ عنوان نباید بیمار مبتلا به صرع را ناگهانی و با صدای زیاد از خواب بیدار کرد، چرا که امکان دارد وی را دچار تشنج کند. ورزش‌های سنگین و پرش‌های بلند و به طور کلی، فعالیت‌هایی که باعث نفس‌نفس زدن‌های شدید می‌شود برای بیمار مضر است.

از سوی دیگر خستگی، گرسنگی، کم‌خوابی و نور و صدای زیاد، همگی باعث تشدید علائم صرع و بروز تکانه‌های عصبی در فرد می‌شود. بنابراین به کسانی که با یک بیمار صرع در ارتباط هستند و یا کار می‌کنند، توصیه می‌شود در رعایت این موارد با بیمار صرعی همکاری داشته باشند.

طبیبه غباسیون عضو هیئت مدیره انجمن صرع ایران