رابطـه سیـاست و قیـمت دارو

گفت‌وگوها آهنگ رشد قیمت‌ها را کاهش می‌دهد
    به گزارش شفا آنلاین،   اکنون، تنها تهدید دولت برای کنترل قیمت دارو ممکن است سبب برخی تلاش‌ها برای تعدیل قیمت‌ها شود. حتی در اوایل دهه 1990 که طرح سلامت بیل‌کلینتون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، شکست سختی خورد، باز هم زمزمه کنترل دولتی توانست تاثیر خود را در تعدیل رشد قیمت دارو نشان دهد. این روزها با توجه به قیمت گران دارو و پیشنهادهایی که برای رویارویی با این مسئله مهم در خبرها مطرح می‌شود، باز هم به نظر می‌رسد که به میان آمدن کنترل دولتی نشانه‌های خود را بروز داده است.

       سارا فیشر، اقتصاددان از دانشگاه (ام‌آی‌تی) و همکارانش شواهدی یافته‌اند که بر مبنای آنها فشارهای سیاسی سبب شده است تا شرکت‌های داروسازی آهنگ رشد قیمت دارو را کند کنند. در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 رشد قیمت دارو سه برابر میزان تورم بود، اما مطالعات آنها نشان می‌دهد تنها با مطرح شدن برنامه سلامت بیل کلینتون رشد قیمت دارو تا 1993 همپای تورم شد.

       امروز هم قیمت دارو نگرانی عمده‌ای است که توجه کنگره را نیز به خود جلب کرده است. در سال 1990، شرکت اسمیت‌کلینبیکام قیمت داروی دیازید، داروی ضدفشارخون، را 11 درصد کاهش داد. در 1991 که کنگره برخی اقدامات کنترل قیمت‌ها را در پیش گرفت، شرکت مرک و فایزربه‌طور داوطلبانه و برای حفظ حسن شهرت صنایع داروسازی میزان رشد قیمت‌ها را کاهش دادند. در سال 1993 طرح اصلاحات سلامت کلینتون شامل پیشنهادی می‌شدکه از قدرت خرید مدیکر (بیمه سالمندان آمریکا) استفاده می‌کرد تا قیمت داروها را تعدیل کند. براساس این طرح،‌مدیکربرای داروهای نسخه‌ای مزایایی قائل می‌شد – کاری‌که تا سال 2006 محقق نشد- و برای گرفتن تخفیف در قیمت داروها در کل به‌طور مستقیم وارد مذاکره می‌شد – کاری که هنوزانجام نشده است.بر اساس برنامه مزایای مدیکر که از سال 2006 آغاز و تا امروز هم ادامه دارد، قیمت دارو می‌تواند بین تولیدکنندگان و طرح‌های بیمه خصوصی یا شرکت‌های مدیریت مزایای دارویی به مذاکره گذاشته شود.

کنترل قیمت دارو، امری که بعید به نظر می‌رسد
       چشم‌انداز کنترل قیمت‌های داروهای مدیکر توجه شرکت‌های تولیدکننده و سرمایه‌گذاران را به خود جلب کرد. بین ژانویه 1992 و اکتبر 1993 که به نظر رسید «گروه کاری درمان» هیلاری کلینتون در پی اعمال قوانینی برای کنترل قیمت دارو است، قیمت سهام شرکت‌های داروسازی 50 درصد کاهش یافت. خانم الیسون و همکارانش قیمت بیش از 100 مورد ازسودآورترین برندهای دارویی را از تولیدکنندگانی که بیشترین نظارت بر قیمت آنها شده بود، بررسی کردند. یافته‌های آنان نشان داد شرکت‌های بزرگ و تولیدکننده داروهای برند تمایل دارند رشد قیمت‌های محصولات خود را دراین دوره فشار سیاسی نزدیک به میزان تورم نگه‌دارند. این تمایل در بین برخی شرکت‌ها که نسبت به امواج سیاسی حساس‌ترند بیشتر دیده می‌شود، مثلاًشرکت‌هایی که فروش بیشتری به مصرف‌کنندگانی دارند که در سن پوشش به‌وسیله مدیکرهستند یا آنهایی که با احتمال کمتری با رقابت برای کاهش قیمت مواجه هستند.

       در سال 1993، گروه‌های تجارتی شرکت‌های بزرگ داروسازی از وزارت دادگستری خواستند در قانون ضدانحصار برای آنها استثنا قائل شود تا آنهادر هماهنگی با یکدیگر به‌طور داوطلبانه قیمت دارو را کاهش دهند. این درخواست موردقبول واقع نشد، اما 20 شرکت داروسازی آن سال قول دادند که افزایش قیمت دارو نزدیک به میزان تورم یا پایین‌تر از آن باقی بماند.

فشارهای سیاسی بر سهام دارویی اثر دارند
       امروز با توجه به رشد فزاینده قیمت بسیاری از داروها، نشانه‌هایی مبنی بر حساسیت دوباره شرکت‌های داروسازی نسبت به فشارهای سیاسی دیده می‌شود. درست مانند آنچه در دهه 1990 اتفاق افتاد، رسیدگی کنگره به قیمت‌های دارو از نظر سرمایه‌گذاران دور نمانده است و در ماه سپتامبر سال گذشته که دموکرات‌های کنگره سوالی را درباره افزایش ناگهانی قیمت داروی قلب شرکت والئانت مطرح کردند، قیمت سهام دارو ۵/16 درصد کاهش پیدا کرد.

       علاوه بر آن، سهام شرکت‌های داروسازی هم از زمانی که نامزدهای حزب دموکرات برای ریاست جمهوری پیشنهاد تغییر شیوه پرداخت‌های مدیکر برای داروها مطرحکردندِ، از هنگامی‌که سنا تحقیقاتی را در مورد قیمت داروها را شروع کرد و از هنگامی‌که دولت اوبا مابر موضوع قیمت دارو متمرکز شد، ارزش خود را از دست دادند. در کالیفرنیا، نظرسنجی‌ها نشان دادند که مردم آن ایالت هوادار نوعی کنترل بر قیمت‌های دارو هستند.

اتحاد یکپارچه شکسته شد
       شرکت‌های داروسازی نسبت به فشارهای سیاسی پاسخ‌هایی روشن داده‌اند.در حرکتی که در مقایسه با اتحاد دیرپای شرکت‌های داروسازی غیرمعمول دانسته شد، انجمن تولیدکنندگان و تحقیقات دارویی، اصلی‌ترین حامی این صنایع، از برخی «کنشگران بد» این عرصه که با افزایش قیمت دارو چهره این صنف را مخدوش می‌کنند، انتقاد کرد. درهرصورت، راه برون‌رفت از این مشکلات تعدیل رشد قیمت دارو است. درحال حاضر، میزان رشد قیمت برخی از داروها کاهش یافته است. مثلاً، رشد قیمت داروهای ژنریک از 9/4 درصد در سال 2014 به زیر 3 درصد در سال 2015 رسید. در نوامبر سال گذشته، مدیر یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های حامی تولیدکنندگان دارو پیشنهاد داد که قیمت دارو باید متناسب با هزینه تولید آن تعیین شود که نسبت به سیاست قبلی که قیمت باید بر اساس تحمل بازار تعیین شود، چرخشی چشمگیر بود.

       برای آنها که از قیمت دارو عصبانی هستند، دو شیوه برای نگرش به این کاهش قیمت دارو در مواجهه با فشارهای سیاسی وجود دارد. یکی آن‌که این پاسخ را حرکتی کوتاه‌مدت از سوی شرکت‌های دارویی تلقی شود برای فرار از یک موج فشارهای سیاسی. یا می‌توان آنها را پاداش‌هایی تسلی‌دهنده در نظر گرفت. New York Times