به گزارش شفا آنلاین،دکتر رضا یعقوبی در ارتباط با بیماری پیسه توضیح داد: بیماری پیسه یا ویتیلیگو که در گویش عامیانه پیسی و به زبان عربی برص نیز نامیده می‌شود، ناشی از اختلال رنگ دانه‌های پیگمان پوست است. در طول این بیماری، سلول‌هایی که سازنده پیگمان یا رنگ‌دانه هستند از بین می‌روند و در نتیجه نابودی این سلول‌های رنگ‌دانه یا ملانویست‌ها و خالی ماندن جای آن، پوست بدون رنگ و سفید می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: از بین رفتن سلول‌ها و تعداد آن با توجه به وسعت بیماری متفاوت است. گاهی وسعت بیماری به اندازه یک سر سوزن و گاهی به اندازه کف دست است و گاه تمام بدن را شامل می‌شود. بیماری پیسه با سطح‌های مختلف با لکه‌هایی بدون رنگ و سفید و یا مایل به صورتی مشخص می‌شود که ضایعات و لکه‌ها در بدن به شکل قرینه هستند، بدین صورت که اگر ضایعه روی زانوی چپ ایجاد شود متقابلا بر روی زانوی راست نیز به وجود خواهد آمد.
یعقوبی درباره نقش ملانویست‌ها ادامه داد: نقش ملانویست‌ها در ساختن رنگ‌دانه یا پیگمان‌ها است. پیگمان موجب می‌شود اشعه ماورابنفش به هنگام تابیدن به پوست، به لایه‌های زیرین پوست نفوذ نکند، به این صورت که پیگمان‌ها خاصیت فیلتر کردن یا نقش محافظتی در برابر تشعشعات زیان‌بار خورشید ایفا می‌کنند.
وی افزود: در افرادی که مبتلا به بیماری پیسه یا ویتیلیگو هستند، نقطه‌ای که پیسه شده و فاقد سلول‌های رنگ‌دانه است، به راحتی دچار آفتاب‌سوختگی می‌شود. این بیماران مستعد انواع بدخیمی و سرطان‌های پوستی هستند زیرا یکی از عواملی که در ایجاد این بیماری می‌تواند نقش زیادی داشته باشد، نور خورشید است. بنابراین پیسه یک بیماری گرمسیری است و در استان خوزستان نسبت به سایر استان‌ها افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، بسیار زیاد هستند. همچنین بیماری افراد مبتلا به پیسه در تابستان و در نواحی گرمسیر مانند خوزستان تشدید می‌شود.
یعقوبی درباره علت بیماری پیسه یا ویتیلیگو عنوان کرد: علت اصلی بیماری پیسه ناشناخته است ولی از جمله عوامل موثری که در ایجاد بیماری به آن دست یافته‌ایم، یکی نقش ژن است که در 30 تا 40 درصد از موارد مشاهده شده است که در ابتلا به این بیماری، نوعی استعداد خانوادگی داشته‌اند. همچنین به نظر می‌رسد که بیماری پیسه، یک بیماری خودایمنی باشد. در بیماری‌های خودایمنی، بدن بیمار علیه سلول‌های خود وارد عمل می‌شود و موادی را می‌سازد که موجب آسیب رساندن به سلول‌های بدن می‌شود.
این متخصص پوست با اشاره به طیف سن و جنس افرادی که در معرض ابتلا به پیسه هستند، گفت: این بیماری از نوزادان تا اشخاص بالغ را شامل می‌شود و انواع گروه سنی به بیماری پیسه مبتلا می‌شوند ولی به نظر می‌رسد افراد زیر 20 سال بیشتر در معرض به آن ابتلا هستند. بیماری پیسه در هر دو جنس زن و مرد نیز به یک میزان قابل مشاهده است.
وی افزود: بیماری پیسه یک بیماری اکتسابی است که خیلی به ندرت ممکن است مادرزادی باشد و حدود 40 درصد از مبتلایان، استعداد فامیلی در ابتلا به این بیماری دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز با اشاره به چگونگی مصرف دارو و انواع درمان بیماری پیسه توضیح داد: مصرف داروها و نوع آنها به وسعت بیماری و محل انتشار آن بستگی دارد و از انواع درمان‌ها، داروهای موضعی، نوردرمانی یا فتوتراپی و در مواردی نیز از جراحی برای اصلاح نواحی بدون رنگ استفاده می‌شود. در مجموع، پیسه یک بیماری صعب‌العلاج است ولی درمان آن روی نواحی صورت معمولا خوب جواب می‌دهد و همچنین قسمت‌هایی از بدن که دارای موهای مشکی و نه سفید باشند، امید به درمان شدن زیاد است.
وی اظهار کرد: بهترین راه ممکن، مخفی کردن لکه‌ها و ضایعات با کرم است زیرا کم‌هزینه است و عوارض ندارد.
یعقوبی گفت: در این بیماری بیشترین موردی که موجب آزار بیمار می‌شود، برقراری ارتباط اجتماعی است زیرا افراد بی‌اطلاع، از مبتلا شدن به این بیماری در برخورد با شخص بیمار می‌ترسند. این در حالی است که بیماری پیسه به هیچ عنوان مسری نیست. این بیماری به خصوص برای افرادی که دارای پوست تیره هستند، مانند یک تراژدی است به این دلیل که دو رنگ شدن پوست آنها و سیاه و سفید شدن بدن بسیار مشخص است و فرد از لحاظ ظاهری وضع نامناسب‌تری پیدا می‌کند.ایسنا
