» عمومی
شفا آنلاین>سلامت>در مجموع، 2 نوع تومور اولیه پلور مطرح هستند: مزوتلیوم موضعى و مزوتلیوم بدخیم منتشر. مزوتلیوم موضعى در بیشتر موارد از پلور احشایى منشاء مى‌گیرد، ممکن است پایه‌دار یا بدون پایه باشد و به درون فضاى پلور برآمده یا به درون بافت ریه فرو رفته باشد.
به گزارش شفا آنلاین،در نماى میکروسکوپی، این تومور از
سلول‌هاى دوکى‌شکل تشکیل شده، و به‌نظر کاملا بدخیم مى‌آید ولى معمولا این
تومور، کپسول خوبى دارد. بهترین درمان، برداشتن موضعى آن است چون تنها حدود
30 درصد از مزوتلیوم‌هاى منفرد بدخیم هستند.
درد استخوان و مفصل، تورم و آرتریت در دوسوم از موارد مزوتلیوم موضعى گزارش شده است. عود غالبا با بازگشت علائم آرتریت بروز مى‌کند و ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشد. مزوتلیوم منتشر ممکن است از هرجایى از پلور منشاء بگیرد. این تومور ممکن است پس از منشاء گرفتن از سلول مزوتلیال به‌سرعت در امتداد سطح پلور افزایش یابد و ریه را در درون خود محبوس کند.
افیوژن پلور تقریبا در تمام موارد وجود دارد و معمولا خونى است. در مواردى که افیوژن وجود ندارد، این ضایعه ممکن است به‌صورت ضخیم‌شدن منتشر پلور بروز کند. شواهد اندکى وجود دارد که نشان مى‌دهد این ضایعات از مزوتلیوم موضعى خوش‌خیم منشاء مى‌گیرند. مزوتلیوم منتشر ممکن است در تمام گروه‌هاى سنى بروز کند ولى اغلب در بیماران جوان و به‌ویژه مردان بین ۴۰ تا ۵۰ سال دیده مى‌شود. بروز مزوتلیوم با مواجهه قبلى با عناصر معدنى خاص که در تولید آزبست تجارتى به‌کار مى‌روند، ارتباط مستقیم دارد. بیماران از درد پلور، بى‌حالی، کاهش وزن، کم‌خونی، ضعف، تب، سرفه آزارنده یا تنگى‌نفس شکایت دارند. درمان مزوتلیوم منتشر به‌ندرت جراحى و عمدتا شامل علامت درمانی و برطرف کردن افیوژن پلور - که ممکن است به‌سرعت تشکیل شود - است. گاهی بیمارى با پرتودرمانى و ایزوتوپ‌هاى رادیواکتیو در داخل پلور به مدت طولانى خاموش مى‌شود. به‌نظر مى‌رسد که استفاده از رژیم‌هاى شیمى‌درمانى حاوى دوکسوروبیسین (آدریامایسین) شانس بقای مبتلایان به تومورهاى نوع اپى‌تلیال را افزایش می‌دهد. افیوژن پلور تقریبا در تمام موارد وجود دارد و معمولا خونى است. در مواردى که افیوژن وجود ندارد، این ضایعه ممکن است به‌صورت ضخیم‌شدن منتشر پلور بروز کند. شواهد اندکى وجود دارد که نشان مى‌دهد این ضایعات از مزوتلیوم موضعى خوش‌خیم منشاء مى‌گیرند. مزوتلیوم منتشر ممکن است در تمام گروه‌هاى سنى بروز کند ولى اغلب در بیماران جوان و به‌ویژه مردان بین ۴۰ تا ۵۰ سال دیده مى‌شود. بروز مزوتلیوم با مواجهه قبلى با عناصر معدنى خاص که در تولید آزبست تجارتى به‌کار مى‌روند، ارتباط مستقیم دارد. بیماران از درد پلور، بى‌حالی، کاهش وزن، کم‌خونی، ضعف، تب، سرفه آزارنده یا تنگى‌نفس شکایت دارند. درمان مزوتلیوم منتشر به‌ندرت جراحى و عمدتا شامل علامت درمانی و برطرف کردن افیوژن پلور - که ممکن است به‌سرعت تشکیل شود - است. گاهی بیمارى با پرتودرمانى و ایزوتوپ‌هاى رادیواکتیو در داخل پلور به مدت طولانى خاموش مى‌شود. به‌نظر مى‌رسد که استفاده از رژیم‌هاى شیمى‌درمانى حاوى دوکسوروبیسین (آدریامایسین) شانس بقای مبتلایان به تومورهاى نوع اپى‌تلیال را افزایش می‌دهد.US.Pharmacist
درد استخوان و مفصل، تورم و آرتریت در دوسوم از موارد مزوتلیوم موضعى گزارش شده است. عود غالبا با بازگشت علائم آرتریت بروز مى‌کند و ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشد. مزوتلیوم منتشر ممکن است از هرجایى از پلور منشاء بگیرد. این تومور ممکن است پس از منشاء گرفتن از سلول مزوتلیال به‌سرعت در امتداد سطح پلور افزایش یابد و ریه را در درون خود محبوس کند.
افیوژن پلور تقریبا در تمام موارد وجود دارد و معمولا خونى است. در مواردى که افیوژن وجود ندارد، این ضایعه ممکن است به‌صورت ضخیم‌شدن منتشر پلور بروز کند. شواهد اندکى وجود دارد که نشان مى‌دهد این ضایعات از مزوتلیوم موضعى خوش‌خیم منشاء مى‌گیرند. مزوتلیوم منتشر ممکن است در تمام گروه‌هاى سنى بروز کند ولى اغلب در بیماران جوان و به‌ویژه مردان بین ۴۰ تا ۵۰ سال دیده مى‌شود. بروز مزوتلیوم با مواجهه قبلى با عناصر معدنى خاص که در تولید آزبست تجارتى به‌کار مى‌روند، ارتباط مستقیم دارد. بیماران از درد پلور، بى‌حالی، کاهش وزن، کم‌خونی، ضعف، تب، سرفه آزارنده یا تنگى‌نفس شکایت دارند. درمان مزوتلیوم منتشر به‌ندرت جراحى و عمدتا شامل علامت درمانی و برطرف کردن افیوژن پلور - که ممکن است به‌سرعت تشکیل شود - است. گاهی بیمارى با پرتودرمانى و ایزوتوپ‌هاى رادیواکتیو در داخل پلور به مدت طولانى خاموش مى‌شود. به‌نظر مى‌رسد که استفاده از رژیم‌هاى شیمى‌درمانى حاوى دوکسوروبیسین (آدریامایسین) شانس بقای مبتلایان به تومورهاى نوع اپى‌تلیال را افزایش می‌دهد. افیوژن پلور تقریبا در تمام موارد وجود دارد و معمولا خونى است. در مواردى که افیوژن وجود ندارد، این ضایعه ممکن است به‌صورت ضخیم‌شدن منتشر پلور بروز کند. شواهد اندکى وجود دارد که نشان مى‌دهد این ضایعات از مزوتلیوم موضعى خوش‌خیم منشاء مى‌گیرند. مزوتلیوم منتشر ممکن است در تمام گروه‌هاى سنى بروز کند ولى اغلب در بیماران جوان و به‌ویژه مردان بین ۴۰ تا ۵۰ سال دیده مى‌شود. بروز مزوتلیوم با مواجهه قبلى با عناصر معدنى خاص که در تولید آزبست تجارتى به‌کار مى‌روند، ارتباط مستقیم دارد. بیماران از درد پلور، بى‌حالی، کاهش وزن، کم‌خونی، ضعف، تب، سرفه آزارنده یا تنگى‌نفس شکایت دارند. درمان مزوتلیوم منتشر به‌ندرت جراحى و عمدتا شامل علامت درمانی و برطرف کردن افیوژن پلور - که ممکن است به‌سرعت تشکیل شود - است. گاهی بیمارى با پرتودرمانى و ایزوتوپ‌هاى رادیواکتیو در داخل پلور به مدت طولانى خاموش مى‌شود. به‌نظر مى‌رسد که استفاده از رژیم‌هاى شیمى‌درمانى حاوى دوکسوروبیسین (آدریامایسین) شانس بقای مبتلایان به تومورهاى نوع اپى‌تلیال را افزایش می‌دهد.US.Pharmacist
نظرشما
آخرین اخبار