به گزارش شفاآنلاین : درباره ميزان مزاحمت خياباني در ايران و آسيب‌هاي اجتماعي ناشي از آن آمار و ارقام درستي وجود ندارد، اما عمده برخوردها با آن سلبي است. بنابر نظرات جامعه شناسان بروز هرگونه بزه يا معضل اجتماعي به علل و عوامل خاصي بستگي دارد و بايد با بررسي آن به كاهش اين نارسايي‌ها پرداخت. اما در سال‌هاي اخير فقط شاهد اعمال رفتارهاي سلبي براي كنترل و كاهش مزاحمت‌هاي خياباني بوده‌ايم، اين در حالي است كه اگر فرهنگ‌سازي و آگاهي‌سازي عمومي در اين زمينه انجام شود بي‌شك تاثيرگذارتر از رفتارهاي سلبي خواهد بود.
آمار و ارقام نامشخص مزاحمت‌هاي خياباني
آبان امسال بود كه نماينده معاونت راهبردي قوه قضائيه درباره ميزان مزاحمت‌هاي خياباني گفت: براساس آمار ناجا افزايش 98 درصدي مزاحمت زنان و دختران در سال گذشته را شاهد بوده‌ايم. اين در حالي است كه معاونت اجتماعي نيروي انتظامي‌از 40 برابر شدن گشت‌هاي ارشاد خبر داد. قنبرنژاد از افزايش ناگهاني 200 تا 300 موردي تجاوز به عنف از سال 89 خبر داد و گفت: در سال 93 حدود يك هزار و 313 مورد تجاوز به عنف گزارش شده است كه اين آمار اگرچه در مقايسه با سال 92 كاهش 30 فقره‌اي را نشان مي‌دهد، اما در مجموع از سال 89 تجاوز به عنف يك افزايش ناگهاني 200 تا 300 موردي داشته و همان رقم تقريبا ثابت است. او با بيان اينكه ميزان مزاحمت زنان و دختران در سال 89، حدود 72 هزار مورد بوده است، گفت: براساس آمار نيروي انتظامي‌مزاحمت زنان و دختران در سال 93 به 142 هزار و 933 مورد رسيد كه افزايش 98 درصدي داشته است. يك روز بعد فرمانده انتظامي تهران بزرگ در واكنش به اظهارات معاون راهبردي قوه قضائيه مبني بر افزايش 98 درصدي تعرضات كلامي و مزاحمت‌هاي خياباني اظهار داشت: ما در تهران اين آمار را تأييد نمي‌كنيم. سردار حسين ساجدي‌نيا عالي‌ترين مقام انتظامي تهران بزرگ افزود: طرح‌هاي امنيت محلي ادامه دارد و با توجه به برودت زودرس هوا طرح‌هاي زمستاني راهور نيز اطلاع‌رساني خواهد شد. به گزارش فارس، او درباره اخباري مبني بر اينكه گشت ارشاد افزايش يافته، بيان داشت: گشت ارشاد تهران بزرگ همان برنامه قبلي را دارد و بحث افزايشي نداشته فقط اجراي ماموريت‌ها را ادامه مي‌دهيم.
هزينه اجتماعي مزاحمان‌خياباني افزايش يابد
روز گذشته مديركل آسيب‌هاي اجتماعي وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي با اشاره به اينكه مزاحمت خياباني و متلك پراني يك واقعيت اجتماعي است، گفت: براي مهار مزاحمت خياباني نمي‌توان فقط به اقدامات دولت و نيروي انتظامي متكي بود. بايد يك عزم جدي مردمي به وجود آيد تا هزينه اجتماعي افرادي كه مرتكب مزاحمت خياباني مي‌شوند بالا برود. روزبه كردوني در پاسخ به اينكه بزرگ‌ترين آسيب اجتماعي كه در كشور ما وجود دارد چيست؟ اظهار كرد: مي‌توان ليست متعددي از آسيب‌ها را نام برد كه روند آنها نامطلوب است يا در برخي مناطق وضعيت بحراني است. او ادامه داد: اما به عقيده بنده گسترش گفتمان و احساس «تحقير» در جامعه يكي از عواملي است كه مي‌توان به عنوان يكي از عوامل ايجاد و تشديد خشونت از آن نام برد و اين از آسيب‌هاي مهمي است كه بايد براي مواجهه با آن چاره‌انديشي كرد. كردوني همچنين درباره علت و سرمنشأ ناهنجاري‌هاي اجتماعي مثل مزاحمت‌هاي فيزيكي و جنسي خياباني، متلك پراني و... گفت: نمي‌توان انكار كرد كه مزاحمت خياباني و متلك پراني يك واقعيت اجتماعي است كه در كشور وجود دارد؛ اما براي مواجهه با آن بايد رويكرد انتظامي و قضائي در كنار رويكرد اجتماعي فرهنگي وجود داشته باشد. به گزارش ايسنا، او افزود: براي مهار مزاحمت خياباني نمي‌توان فقط به اقدامات دولت و نيروي انتظامي متكي بود. بايد يك عزم جدي مردمي به وجود آيد تا هزينه اجتماعي افرادي كه مرتكب مزاحمت خياباني مي‌شوند بالا برود. از سوي ديگر دانشگاهيان بايد تحقيقات كاربردي و ميداني براي بررسي علل گسترش اين پديده‌ها داشته باشند.
اقدام‌هاي فرهنگي براي مقابله با مزاحمت‌ها
يك پژوهشگر مسائل اجتماعي درباره مقابله با مزاحمت‌هاي خياباني مي‌گويد: تاكنون در مديريت اين مساله شاهد بروز رفتارهاي قهري بوده‌ايم، اما بايد از اين ديدگاه سنتي در نحوه برخورد با اين معضل دوري كرد. ثريا عزيز پناه مي‌افزايد: بايد در اين زمينه اقدامات فرهنگي لحاظ شود و با اعتماد به زنان و دختران از آنها به عنوان خط مقدم اين حفاظت استفاده كرد. به گفته او فاصله گرفتن از ديدگاه‌هاي سنتي و آموزش صيانت نفس اين قضيه مي‌تواند موثر باشد. اين روانشناس تاكيد مي‌كند: در برخي از نقاط كشور گاهي پاسخگويي به اين مزاحمت‌ها از سوي زنان پرخاشگرانه است، اين در حالي است كه اگر بتوان اين آسيب را با آموزش گذر با آرامش از مقابل بسياري از مزاحمت‌ها در بين افراد نهاديه كرد به اين ترتيب از بروز هرگونه واكنش‌هاي آني، خشونت‌آميز و پيامدهاي آن در جامعه جلوگيري مي‌شود. عزيز پناه تاكيد مي‌كند: اين فرهنگ را با اقدامات آموزشي مي‌توان تغييرداد. براي مثال اگر رسيدگي به اين قضيه فقط به مداخله قهرآميز محدود شود در چنين وضعيتي چگونه مي‌توان در همه معابر، كوچه و پس كوچه‌هايي كه از ديد عموم خارج هستند آن را مديريت كرد. اقدامات فرهنگي، آموزشي و نحوه مقابله با اين آسيب‌ها مي‌تواند تنها راه چاره براي مديريت اين معضل اجتماعي باشد. به گفته او هم‌اكنون در جامعه نورافكن آسيب‌هاي اجتماعي روي مزاحمت‌هاي خياباني مي‌تابد، اما اگر اين مزاحمت‌ها در شرايطي محدود نسبت به ديد عمومي همچون مزاحمت‌ها در محيط‌هاي كاري زنان، در خانواده يا ديگر مراكز رخ دهد ديگر چگونه مي‌توان اين امر را مديريت كرد؟ اين پژوهشگر مسائل اجتماعي مي‌گويد: مهم‌ترين كار در عرصه پيشگيري آسيب‌هاي اجتماعي آموزش است و اينكه فرد بايد با جنس ديگر چگونه رفتار كند تا با صيانت نفس و با احترام بتوان در جامعه به اهداف خود دست يافت، نيازمند يادگيري مهارت‌هاي اجتماعي است. او مي‌افزايد: اين امر بايد از سوي والدين و مسئولان نظام آموزشي كشور در طول 12سال تحصيلي به افراد آموزش داده شود. براي مثال از قديم الايام ساعت تعطيلي مراكز آموزشي و مدارس دخترانه هميشه مورد توجه بوده است و اغلب نيز شاهد مداخله‌اي قهرآميز با آن بوده‌ايم. عزيزپناه تصريح مي‌كند: بايد زنان و مردان با اقدامات آموزشي و فرهنگ‌سازي به رعايت رفتار خود بپردازند و يادگيري اين مهارت‌ها به شكل في البداهه محقق نمي‌شود، بلكه احترام به ديگران و رعايت حقوق ديگران نيازمند فرهنگ‌سازي است و بايد نسبت به آنچه كه در جامعه اتفاق مي‌افتد در قالب تدوين متون آموزشي براي كاهش اين آسيب ها، در راستاي آموزش مهارت‌هاي زندگي و مديريت رفتار خود محقق شود. به گفته او با كنترل رفتارها و آشنايي با عواقب هرگونه رفتار مي‌توان به مديريت رفتار خود پرداخت و به اين ترتيب از بروز هرگونه آسيب در همان مراحل اوليه جلوگيري كرد.آرمان
