رمز و راز طول عمر حضرت نوح

به گزارش شفا آنلاین،  شاید این سرنخ‌ها بتواند به آنها کمک کند راهکارهایی را برای افزایش طول عمر انسان بیابند. به دنبال مطلب شماره گذشته، در زیر به ادامه مباحث در این زمینه خواهیم پرداخت.

       بعضی دانشمندان در حال حاضر به دنبال شکارهای دیگری به غیر از نهنگ آلاسکا هستند، مثلا می‌خواهند از رمز و راز زندگی واقعی حضرت نوح به عنوان راهنما استفاده کنند. در رده پستانداران، می‌توان انتظار داشت که طول زندگی میان گونه‌های مختلف تا 100 سال فرق وجود داشته باشد. مثلا shrewها بیشتر از 1/5 سال عمر نمی‌کنند، اما نهنگ bowhead می‌تواند بیشتر از 200 سال هم زندگی کند. این مساله دلایل مختلفی دارد و انتخاب طبیعی به نحوی بعضی گونه‌ها را تحت فشار قرار داده تا اکسیر زندگی خود را تکامل دهند.

       متفورمین طول عمر موش را تا حدی بیشتر می‌کند، اما وقتی به گونه‌های مختلف نگاه می‌کنید، ظرفیت و قدرت انتخاب طبیعی برای طولانی کردن طول عمر موجودات فوق‌العاده قدرتمندتر است. آنها احتمالا به روش‌های کاملا متفاوتی زندگی طولانی‌تر خود را تکامل می‌بخشند و در مقابل سرطان و دیگر بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مقاومت به خرج می‌دهند.

شناخت هر یک از این مکانیسم‌ها می‌تواند به بهتر شدن و ارتقای علم پزشکی کمک کند. در واقع باید گفت، طبیعت قادر است طول عمر را در هر زمانی تغییر ‌دهد، اما سوالی که مطرح می‌شود این است که، چگونه این کار را انجام می‌دهد؟ آیا ما می‌توانیم آن مکانیسم‌ها را هدف قرار داده و به دنبال آن، طول عمر انسان را افزایش دهیم؟

       جالب‌ترین مخلوقات اغلب در نقاط بسیار پرت این مساله ایستاده‌اند. گونه‌های تکی که به نظر می‌رسد حتی از نزدیک‌ترین وابستگانشان هم بیشتر عمر می‌کنند. آنها همیشه به اندازه نهنگ bowhead شناخته شده نیستند. موش مول برهنه با پوستی پر از چین و چروک‌ و بدون مو، تا 30 سال هم زندگی می‌کند، بسیار بیشتر از 2 یا 3 سال که یک موش خانگی خوب تغذیه شده می‌تواند زنده بماند. خصوصا آنکه موش مول برهنه به سرطان مقاوم است و هنوز هیچ توموری در هزاران مورد موشی که در آزمایشگاه بررسی شده‌اند، دیده نشده است. حتی زمانی که در معرض کارسینوژن‌های قوی قرار می‌گیرند، باز هم به سرطان مبتلا نمی‌شوند.

       شاید بتوان این حقیقت را اینطور توجیه کرد که، سلول‌های آنها زمانی که بسیار متراکم می‌شوند، رشد خود را متوقف می‌کنند، مکانیسمی که تزاید و رشد خارج از کنترل تومورها را متوقف می‌کند. به نظر می‌رسد این ویژگی از فرم سنگین یک ماده شیمیایی به نام هیالورونان گرفته شده است. امروزه تصور می‌شود این ویژگی، قسمتی از روند سیگنال‌دهی است که سلول‌ها را از تزاید بدون کنترل محافظت می‌کند. به بیان د یگر، حتی اگر یک موتاسیون باعث شود توموری تشکیل شود، هیالورونان آن را از رشد بیشتر بازمی‌دارد.

محققان در بررسی‌های دیگر خود به مطالعه خفاش «برانت» پرداخته‌اند. یک مخلوق کوچک که علیرغم وزن کم آن که کمی بیشتر از یک حبه قند است، بیش از 40 سال عمر می‌کند. با توجه به اندازه‌اش، این خفاش موردی جالب است. محققان در این موجود خارق‌العاده موتاسیون‌های غیرمعمولی یافته‌اند که در اطراف گیرنده‌هایش برای هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین جای گرفته‌اند. این تغییرات می‌تواند سرنخ‌های بیشتری را در مورد روش‌های کنترل متابولیسم در پستانداران به دست دهد و صدماتی را که به‌طور طبیعی با افزایش سن ایجاد می‌شوند، محدود کند.