سقف مجاز سزارین در جهان 19درصد!

به گزارش شفا آنلاین،  در حال حاضر، جراحی سزارین شایع‌ترین نوع جراحی است که در دنیا انجام می‌شود. میزان تولد از راه سزارین از کشوری به کشور دیگر کاملا متفاوت است، به طوریکه از 0/6 درصد در سودان جنوبی تا 55/5 درصد در برزیل نوسان دارد. سازمان جهانی بهداشت توصیه کرد میانگین این جراحی بیشتر از 10 تا 15 درصد کل تولدها نشود تا مادر و نوزاد به حداکثر میزان ایمنی خود برسد.

       براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، بیش از 30 درصد تولدها در آمریکا بوسیله سزارین انجام می‌شود. به‌طور طبیعی، برای آنکه مادر یا نوزاد ایمنی بیشتری داشته باشند و زایمان سلامتی را پشت سر بگذارند، جراحی سزارین انتخاب می‌شود، اگر:
        پیشرونده نباشد. به‌طور مثال اگر سرویکس باز نشود یا سر نوزاد به اندازه‌ای بزرگ باشد که نتواند از کانال زایمان رد شود.
       ذخیره و منبع اکسیژن نوزاد در معرض خطر باشد.
        نوزاد وضعیت غیرطبیعی، مانند بریچ یا ترانسورس داشته باشد.
        چندقلویی یا تولد زودرس باشد.
        جفت، ورودی سرویکس را بپوشاند (placenta previa)
        بند ناف تحت فشار باشد.

        بیمار مبتلا به مشکلات پیچیده قلبی باشد، فشار خون بالا داشته باشد که زایمان اورژانس را اجتناب‌ناپذیر می‌کند یا عفونتی داشته باشد که اگر نوزاد از کانال زایمان عبور کند، او را هم مبتلا می‌کند، مانند هرپس ژنیتال یا HIV.

        انسدادی در مسیر زایمان وجود داشته باشد، مانند فیبروئید بزرگ، شکستگی لگن که شدیدا بدجوش خورده باشد و جابجایی زیادی ایجاد کرده باشد یا اگر هیدروسفالی شدیدی دیده شود که باعث شود سر نوزاد به‌طور غیرطبیعی بزرگ بوده و نتواند از کانال زایمان عبور کند.

        مادر در زایمان قبلی سزارین شده باشد که همین موضوع، وی را در معرض خطر عوارض قرار می‌دهد.

       بر این اساس، محققان Brigham، بیمارستان زنان و مدرسه چان در ماساچوست و مدرسه پزشکی استانفورد در کالیفرنیا، همگی دور هم جمع شده و میزان جراحی سزارین، مورتالیتی مادری و نوزادی ملی را برای سال 2012 برای همه 194 کشور عضو سازمان جهانی بهداشت مرتبط کردند. این میزان، 97/6 درصد از کل تولدها را در جهان پوشش می‌دهد، یعنی 22/9 میلیون تولد.

       به منظور تخمین میزان سزارین و مرگ و میر مادر و نوزاد در کشورهایی که داده‌های آنها در دسترس نبود، همچنین برای داشتن برآوردی از دیگر عوامل دخیل مانند هزینه‌های سلامت، از مدل‌های ریاضی استفاده شد.

       این مطالعه، نخستین آنالیز جامع از میزان جراحی سزارین برای همه کشورهای عضو سازمان جهانی بهداشت در یک سال است. رویکرد یک ساله از تورش‌های ایجاد شده در اثر استفاده از داده‌های سال‌های مختلف پیشگیری می‌کند، زیرا میزان سزارین و مورتالیتی در طول زمان فرق می‌کند.

       این تیم تحقیقاتی دریافت که اگر درصد انجام جراحی سزارین به 19 درصد برسد، مورتالیتی مادر و نوزاد کاهش می‌یابد. بالای 19 درصد، پیشرفت بیشتری در میزان مورتالیتی مادری و نوزادی دیده نمی‌شود.

       محقق ارشد و نویسنده مسئول این مطالعه، دکتر الکس هاینس، معتقد است که سزارین در بعضی کشورها به اندازه‌ای که باید، انجام نمی‌شود و همین امر، پیشنهاد می‌کند دسترسی به مراقبت‌های زایمانی ایمن و به‌موقع کافی نیست. وی می‌افزاید که این موضوع در بعضی کشورها برعکس است و سزارین بسیار بیشتر از آنچه لازم است، انجام می‌شود.

       دوره نقاهت پس از جراحی سزارین طولانی‌تر از زایمان واژینال است و مانند هر جراحی بزرگی، خطرات خاص خود را یدک می‌کشد.

       نوزادانی که بوسیله سزارین متولد می‌شوند، بیشتر دچار مشکلات تنفسی می‌شوند. مادر ممکن است دچار عفونت زخم محل برش یا لایه‌های رحم شود. از سوی دیگر، مادر ممکن است افزایش خونریزی، لخته‌های خون، صدمه به ارگان‌های نزدیک رحم و اگر در بارداری‌های بعدی بخواهد زایمان واژینال داشته باشد، عوارضی را در زایمان‌های بعدی تجربه کند.

       دکتر هاینس پیشنهاد می‌کند که معیارها برای تعیین میزان مطلوب سزارین در سطح کشوری باید مجددا ارزیابی شده و میزان آن احتمالا بیشتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، در نظر گرفته شود.

       دکتر توماس ویزر، نویسنده همکار و استادیار جراحی مدرسه پزشکی دانشگاه استنفورد می‌گوید یک استدلال قوی برای ارتقای ظرفیت جراحی در کشورهایی وجود دارد که میزان دسترسی به مراقبت‌ها در آنها اندک است. سیستم‌های مراقبت سلامت در این کشورها باید به سطحی قوی‌تر و بهبودپذیرتر برسند.

       وی می‌افزاید: «همه آن چیزی که شما نیاز دارید، ساخت ظرفیت‌های جراحی است، مانند آموزش پرسنل، بهبود زنجیره‌های تامین، فراهم آوردن آب تمیز و محیط استریل که همه این موارد در قوی‌تر ساختن سیستم‌های مراقبت سلامت دخیل هستند. Medical News Today