نکاتی در دارودرمانی آسیب مغزی

به گزارش شفا آنلاین، در دارودرمانی طولانی‌مدت تشنج، باید به میزان احتمال عود تشنج و نوع تشنج توجه شود. در حال حاضر، هیچ داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان علائم عصبی-روانی آسیب مغزی ناشی از ضربه وجود ندارد و مطالعات بالینی روی درمان این جمعیت از بیماران اندک‌اند.

بنابراین مهم است که فقط علائمی را هدف درمانی قرار دهیم که بیمار تجربه کرده است. پیش از شروع هرگونه دارودرمانی، همیشه امکان برطرف شدن خودبخودی علائم را در نظر بگیرید. تیتراسیون آهسته دارو در این گروه از بیماران به‌دلیل حساسیت افزایش یافته به اثرات داروها بسیار مهم است.
«با دوز کم شروع کن و دوز را آهسته افزایش بده» بهترین شعار درمانی است. اگر که پاسخ درمانی خوبی از دارو به دست نمی‌آید، نیازی به ادامه درمان دارویی نیست. همیشه داروهایی را انتخاب کنید که احتمال بروز عوارضی نظیر خواب‌آلودگی، مشکلات شناختی، اثرات آنتی‌کولینرژیک، اکستراپیرامیدال، تشنج و تداخلات دارویی به دنبال مصرف آنها اندک باشد.

برخی از علائمی که باید درمان شوند عبارتند از اختلال شناختی، افسردگی، بی‌قراری، تهاجم، سایکوز و اختلالات خواب. پیگیری بیمار بسیار مهم است؛ بسیاری از بیماران درمان شده آسیب مغزی ناشی از ضربه، دچار اختلالاتی نظیر ضعف در مهارت‌های حل مشکل، تحریک‌پذیری و توانایی کم در ارتباط با سایرین و بر هم خوردن سریع تمرکز در فعالیت‌های روزانه و وضعیت‌های اضطراب‌زا می‌شوند.

محدود کردن تعداد داروها و به کار بردن کمترین دوز موثر دارویی در صورت امکان، در به حداقل رساندن خطر بروز عوارض ناخواسته موثر است. درمانگران باید برنامه درمانی ترتیب دهند که کیفیت زندگی بیمار را تا جای ممکن بهبود بخشند. US.Pharmacist