اما و اگرها درباره انسولین‌های بدون سوزن در ایران

ترس از سوزن انسولین همیشه دغدغه بیماران دیابتی است براین اساس تلاش برای ساخت ابزار تزریق بدون سوزن نیز همیشه مطرح بوده است کما اینکه در کشور ما نیز اقداماتی برای ساخت چنین وسیله‌ای شده است ولی دکتر کامران نیکو سخن مدیرعامل انجمن دیابت ایران درباره استفاده از انسولین‌های بدون سوزن نظر متفاوتی دارد و عنوان می‌کند: این وسایل چیز جدیدی نیست، برای نخستین‌بار در زمان جنگ ویتنام ساخته شدند؛ سربازهای که به جنگ می‌رفتند بدن‌های استریلی نداشتند و باید تزریق بدون سوزن را از طریق پوست انجام می‌دادند. بنابراین داستان این ابزارهای بدون سوزن از اینجا شروع شد.

نیکوسخن ادامه داد: بعدها خواستند که تزریق انسولین هم استفاده کنند که متاسفانه هیچ موفقیت خاصی ایجاد نشد زیرا داروهای که در زمان جنگ به‌مانند آندرنالین استفاده می‌شد دُوز خاصی مطرح نبود و اگر مقداری هم جذب نمی‌شد مشکلی ایجاد نمی‌کرد.

مدیرعامل انجمن دیابت ایران عنوان کرد: ولی درباره انسولین، حتی یک و یا نیم واحد کم و زیاد شود برای بچه‌ها تاثیر زیادی در قند خونشان ایجاد می‌کند؛ برای همین وقتی از انسولین‌های بدون سوزن استفاده می‌شود ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم تمام آن انسولین جذب خون می‌شود یا خیر؛

نیکوسخن در خاتمه خاطرنشان کرد: بنابراین ابزارهای بدون سوزن واقعاً به عنوان یک وسیله مناسب برای انسولین استفاده نمی‌شود و سالها پیش ایده آن مطرح شده بود و حتی ساخته شد ولی هیچ وقت از محبوبیت خاصی برخوردار نشد و مطالعات علمی نیز نشان داد که متاسفانه نمی‌تواند به عنوان یک وسیله دقیق برای دُوز انسولین بکار گرفته شود.تسنیم