نوزادان چه کشوری سالم‌تر هستند؟

    این نقصان می‌تواند از بیماری‌های جزئی باشد که حتی به درمان یا مراقبت خاص احتیاج ندارند، تا نواقص ساختاری که منجر به ناتوانی و انجام جراحی‌های جدی می‌شوند. به صورت کلی چهار هزار نوع نقصان و بیماری وجود دارد که امکان دارد نوزادان در بدو تولد همراه خود داشته باشند.

     از بین شایع‌ترین نواقص ساختاری که ادامه زندگی را بدون کمک‌های درمانی و جراحی برای نوزاد غیرممکن می‌کند، مشکلات قلبی و عروقی است. هرچند گفته می‌شود ژنتیک و سبک زندگی مادر در دوران بارداری و یا پیش از آن از عوامل اصلی نقصان‌های قلبی است، اما در کشورهای شمالی کره زمین مانند شمال و شمال‌شرق آسیا و اروپا، این نقصان حین تولد، شیوع بیشتری دارد.

    پس از مشکلات قلبی و عروقی، نقص شایع دیگر، مشکلات اسکلتی و استخوانی است. بخشی از این نواقص و مشکلات اسکلتی در حین زایمان به وجود می‌آیند. امکان دارد هنگام زایمان طبیعی، پای نوزاد از لگن خود جدا شود. این اتفاق درگذشته بسیار زیادتر دیده می‌شده است. اما هنوز هم نوزادانی هستند که استخوان لگن آنها هنگام زایمان از جایش جدا می‌شود. هرچند این اتفاق آسیب جدی به نوزاد وارد نمی‌کند و با رسیدگی به موقع و درست می‌توان استخوان را به حالت اولیه بازگرداند. بخش دیگر این نقصان‌ها می‌تواند مربوط به ساختار ناسالم اسکلت بدن باشد. امکان دارد استخوان‌های نوزاد به درستی در جای خود رشد نکرده باشند. گاهی هم نوزاد بدون یک اندام مشخص مانند دست یا پا یا استخوان‌های محکم به دنیا می‌آید.
مشکلات تنفسی نیز از جمله نواقص شایعی است که نوزادان را بیش از بیماری‌های دیگر درگیر می‌کند. هرچند گفته می‌شود

    43 درصد، یعنی نزدیک به نیمی از این نقصان‌های تنفسی قابل پیشگیری است. اکثر این نوزادان مادرانی داشته‌اند که در دوران بارداری خود در محیطی با هوای آلوده رفت و آمد می‌کرد، یا سیگار می‌کشیده‌اند.

    سایت مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، در گزارشی که سال 2013 منتشر کرده است، اعلام کرده کشورهای مسلمان بیشترین میزان تعداد آمار کودکان به دنیا آمده با نقصان جسمی را دارند. این سایت، علت را ازدواج‌های فامیلی و کمبود مواد معدنی و پروتئینی در بدن مادر در دوران بارداری می‌داند. هند بالاترین میزان نوزاد آسیب دیده در حین تولد را دارد.

سازمان بهداشت جهانی هم در سال 2005 به این دولت هشدار داده است که زنان و نوزادان این کشور به رسیدگی و توجه جدی و فوری دارند. در هند، سن مادران بسیار پایین است و اکثر زنان و دختران هندی، تغذیه نامناسب دارند. عدم رعایت کافی بهداشت در این کشور هم عامل دیگری برای افزایش بیماری‌های عفونی در زنان است که خود مقاومت بدنی آنان را پایین می‌آورد. در نتیجه کودک در شرایط مناسبی رشد نمی‌کند و در حین تولد با نواقص و مشکلات داخلی درگیر است.

   آمار این نواقص در شهرهای پیشرفته‌تر هند به مراتب پایین‌تر است. اما با همه اینها، در هند سالیانه یک درصد از نوزان به علت همین نواقص جسمانی، هنگام زایمان یا پس از آن جان خود را از دست می‌دهند.