تاثیر ديابت مادر بر فعاليت مغز جنين

محققان بريتانيايي در مطالعه‌اي که پزشکان باليني را جامعه هدف خود قرار داده بود، دريافتند که آنان حتي احتمال ابتلا به ديابت نوع 2 را در مادراني که ديابت بارداري دارند چندان جدي نمي‌گيرند و اين درحالي است که بريتانيا و بسياري از کشورهاي ديگر بر روي چکاپ اين زنان و بررسي خطر ابتلاي آنان به ديابت نوع 2 تأکيد زيادي کرده‌اند. آنان در اين تحقيق دريافته‌اند که 4 نفر از هر 5 ماما و نيمي از متخصصين زنان و زايمان به خطر ابتلاي اين زنان به ديابت نوع 2 اطمينان نداشتند يا اين آسيب‌ها را بي‌اهميت مي‌شمردند.

گريش رايانا گودر، استاد دانشگاه کوئين مري مي‌گويد: «اگرچه اغلب پزشکان مي‌دانند ديابت بارداري براي مادر يک تهديد به‌شمار مي‌رود اما جاي نگراني است که بسياري از آنها اين خطر را دست‌کم مي‌گيرند يا نسبت به آن چندان مطمئن نيستند.»

او و همکارانش در سال 2014 در مطالعه‌اي اين خطر، 106 پزشک خانواده را در شرق لندن و غرب ميدلندز در بريتانيا مورد مطالعه قراردادند و تقريباً تمام آنها اظهار کردند که به زناني که ديابت بارداري داشته‌اند تنها توصيه کرده‌اند رژيم غذايي مناسب داشته باشند و ورزش کنند؛ اغلب آنها هم اظهار کرده‌اند زنان را از 6 هفته تا 3ماه پس از زايمان مورد معاينه قراردادند و اگر نتايج آزمايش‌هايشان طبيعي بود سالانه آنها را آزمايش مي‌کردند.

تأثير ديابت روي مغز جنين

پيش ‌از اين گمان مي‌شد که ديابت دوره بارداري تنها سبب افزايش احتمال ابتلاي مادر به ديابت پس از زايمان، زايمان زودرس، اضافه‌وزن و کم‌بودن قند خون جنين در مدت کوتاهي پس از تولد مي‌شود اما محققين به‌تازگي دريافته‌اند که اين اختلال روي مغز هم تأثير مي‌گذارد. براساس مطالعه جديدي که در نشريه غدد و متابوليسم به چاپ رسيده است، زماني که يک مادر ديابت بارداري دارد و نوشيدني‌ها و غذاهاي شيرين مي‌خورد، جنين با تأخير بيشتري نسبت به جنين مادري که به اين بيماري دچار نيست به صداها واکنش نشان مي‌دهد. در اين تحقيق 50 زن باردار که 12 نفر از آنها ديابت بارداري داشتند شرکت کردند.

آنان در نيمه‌شب يک محلول 75 گرمي گلوکز نوشيدند و محققين قبل، 1ساعت بعد و 2ساعت بعد از نوشيدن اين محلول، قند خون آنان را اندازه‌گيري کردند.

سپس زماني که قند خون مادر افت مي‌کرد از يک محرک شنوايي استفاده کردند تا واکنش جنين نسبت به آن را بسنجند. اين صدا توسط يک بلندگو ايجاد مي‌شد و سپس با استفاده از يک روش تصويربرداري عصبي غيرتهاجمي به نام MEG، هريک از واکنش‌هاي جنين به محرک‌هاي شنوايي اندازه‌گيري شد.

آنان دريافتند جنين مادراني که ديابت بارداري نداشته‌اند يک ساعت پس ‌از آنکه مادر محلول شيرين را نوشيد با متوسط فاصله زماني 206 ميلي‌ثانيه به صدا واکنش نشان مي‌دادند، درحالي‌که اين زمان براي جنين مادراني که ديابت بارداري داشته‌اند به‌طور متوسط 296 ميلي‌ثانيه بود. به گفته هوبرت پريسل، پزشک مرکز تحقيقاتي ديابت در دانشگاه توبينگن آلمان، اين نخستين باري است که يک تحقيق نشان مي‌دهد ديابت مادر بلافاصله بعد از غذا روي واکنش جنين نسبت به محرک‌هاي بيروني تأثير مي‌گذارد و اين مي‌تواند سرنخي براي اثبات تأثير ديابت بارداري بر مغز جنين باشد.:

مايو کلينيک، رويترز و MNT