فلاويا
بوسترو، دستيار دبير کل براي بهداشت خانواده، زنان و کودکان در سازمان
جهاني بهداشت دراينباره گفت: «خطر مردن يک زن ناشي از علل مربوط به
بارداري تقريباً نصف شده است.»
کشورهاي
عضو سازمان ملل در سال 2000 قول دادند تا ميزان مرگومير مادران، به معناي
مرگ يک زن در طول بارداري، زايمان يا شش هفته پس از زايمان را تا سال 2015
بهعنوان بخشي از «اهداف توسعه هزاره» (MDGS) تا سهچهارم کاهش دهند.
بر اساس اين گزارش فقط کشورهاي مالديو، بوتان، کامبوج، کيپ ورد، تيمور شرقي، ايران، مغولستان و روآندا مرگومير مادران را بين 78 تا 90 درصد کاهش دادهاند.
اين
گزارش ميگويد، در سطح جهان شمار مرگومير مادران با کاهشي 43 درصدي از
حدود 000/532 مورد مرگومير در سال 1990 به شمار تخميني 000/303 مورد
مرگومير يا بهعبارتديگر از 385 مورد مرگ مادر در هر 000/10 تولد زنده در
سال 1990 به 216 مورد مرگ مادر رسيده است.
کشورهاي
آسياي شرقي با رسيدن به 27 مورد مرگ مادر در هر 100000 تولد زنده نسبت به
90 مورد در سال 1990 بيشترين کاهش ازلحاظ اين شاخص بهداشتي را تجربه
کردهاند.
مجموعه
جديدي از اهداف که در ماه سپتامبر امسال بهوسيله رهبران جهان پذيرفته شد-
«اهداف توسعه پايدار»- شامل کاهش ميزان مرگومير مادران در جهان به کمتر
از 70 مورد در هر 000/100 تولد زنده است.
بر
اساس اين گزارش، براي اينکه بتوان به اين هدف رسيد، بايد سرعت کاهش ميزان
مرگومير مادران از شروع سال 2016 نسبت به 3/2 درصد بهبود سالانه ميان
سالهاي 1990 تا 2015 سه برابر شود و به 5/7 درصد در سال برسد.