به گزارش شفا آنلاین، سوال اصلي در اين زمينه اين است که
آيا به‌طور روتين جمعيت عمومي از نظر کمبود ويتامين D غربالگري شوند يا خير
يا بايد مصرف مکمل‌هاي ويتامين D با دوز بالا براي افراد مختلف توصيه شود؟
سوالاتي از اين دست، مسائلي گيج‌کننده و آزاردهنده در کار باليني هستند و
بسياري از پزشکان به دنبال راهنما در اين زمينه مي‌گردند. در
حال حاضر، به نظر مي‌رسد ارتباط ميان مطالعات مشاهده‌اي و کارآزمايي‌هاي
باليني تصادفي شده در مورد ويتامين D به‌طور روزافزوني قطع مي‌شود. به‌طور
مثال، مطالعات مشاهده‌اي نشان مي‌دهند که ارتباط نسبتا پايداري ميان کمبود
ويتامين D در بدن و افزايش خطر بيماري‌هاي قلبي، سرطان، ديابت و بسياري
بيماري‌هاي مزمن ديگر وجود دارد، در حالي که کارآزمايي‌هاي باليني تصادفي
شده در زمينه مکمل‌هاي ويتامين D به‌طور کلي نااميدکننده هستند.
مطالعات
مختلف و متعددي به اين موضوع پرداخته‌اند، از جمله يک متاآناليز از
کارآزمايي‌هاي تصادفي شده مکمل‌هاي ويتامين D، حاکي از مزاياي اندک آن در
کاهش فشار خون (1) بوده است. همچنين يک مطالعه در مورد مکمل‌هاي ويتامين D
ارتباطي را ميان اين مکمل‌ها و افزايش قدرت عضلاني، توده استخواني، يا حتي
خطر افتادن نشان نداده است (2). اخيرا نيز يک کارآزمايي باليني از مکمل‌هاي
ويتامين D، با يا بدون کلسيم، هيچ منفعتي را براي بيماران در کاهش خطر
آدنوم‌هاي کولورکتال نداشته است (3). اين کارآزمايي آخر در نشريه New England Journal of Medicine
منتشر شده است. موسسه پزشکي و کارگروه خدمات پيشگيرانه ايالات متحده
غربالگري روتين را براي کمبود ويتامين D تائيد و پيشنهاد نمي‌کنند. آنها
همچنين مصرف معتدل‌تر ويتامين D را پيشنهاد مي‌کنند. به‌طور مثال، موسسه
پزشکي توصيه مي‌کند بزرگسالان 600 تا 800 واحد بين‌المللي ويتامين D در روز
مصرف کنند. از سوي ديگر، مصرف بيشتر از 4000 واحد بين‌المللي را از اين
ويتامين در روز منع مي‌کند. 4000 واحد بين‌المللي، بالاترين سطح دريافت
قابل تحمل روزانه است.
به
هر حال، مهم است که به ياد داشته باشيم، توصيه‌هاي منتشر شده براي جمعيت
عمومي سالم است و نبايد مانعي باشد براي تصميم‌گيري‌هاي شخصي پزشکان براي
افرادي که ممکن است بيماري خاص يا عامل خطري داشته باشند و از غربالگري
هدفمند کمبود ويتامين D يا مصرف مکمل‌هاي با دوز بالا سود مي‌برند.
به‌طور
مثال، افراد مبتلا به سندرم‌هاي سوء‌جذب يا بيماراني که داروهايي مصرف
مي‌کنند که با متابوليسم ويتامين D تداخل پيدا مي‌کنند (مانند
گلوکوکورتيکوئيدها، داروهاي ضدصرع، داروهاي ضد سل).
بنابراين، هميشه بايد
تصميم‌گيري‌هاي شخصي در زمينه غربالگري کمبود ويتامين D در بيماراني که
مشکلات خاص سلامت يا عوامل خطر اختصاصي دارند يا حتي درمان با دوزهاي بالاي
ويتامين D که ممکن است بيشتر از 4000 واحد در روز شود، کامل شوند. از سوي
ديگر، اين نتايج بايد منتشر شوند، زيرا به ديگر پزشکان هم کمک مي‌کنند که
هميشه اطلاعات به روزي داشته باشند.
منبع: Medscape
