ماده اصلی تشکیل دهنده این شیشه سخت ماده ای به نام "آلومینا" است. آلومینا در واقع اکسیدی از آلومینیوم و مخلوطی از آن با سیلیکون دی اکسید است که منجر به ایجاد شیشه ای به چنین سختی شده است
آتسونوبو ماسونو، از پروفسور های دانشگاه توکیو، در این باره بیان کرد: «ما به دنبال راهی هستیم که از طریق آن بتوانیم این تکنیک را در طول مدت زمان 5 سال برای تجاری شدن آماده کنیم.»
ماده اصلی تشکیل دهنده این شیشه سخت ماده ای به نام "آلومینا" است. آلومینا در واقع اکسیدی از آلومینیوم و مخلوطی از آن با سیلیکون دی اکسید است که منجر به ایجاد شیشه ای به چنین سختی شده است. مشکل اینجاست که زمانی که دانشمندان در گذشته از مقدار زیادی از این ماده استفاده کردند به محض این که این ماده با بدنه ظرف حامل برخورد می کرد فرایند تبلور در آن به سرعت انجام می شد و این پدیده باعث شده بود که دانشمندان نتوانند به این نوع از شیشه ها شکل بدهند.
برای حل این مشکل، دانشمندان دانشگاه توکیو روشی را پیشنهاد دادند که به استفاده از ظرف حامل نیازی نداشت. دانشمندان این ترکیبات شیمیایی را با استفاده از گاز به هوا وارد کردند به این ترتیب این ترکیبات شیمیایی در آنجا شروع به واکنش کردند. نتیجه انجام این کار تولید شیشه شفاف و بسیار مقاومی بود که نیمی از مواد تشکیل دهنده آن ماده آلومینا بود.
استفاده عملی از این شیشه بسیار گستره است. ورقه های
آیرودینامیکی تولید شده توسط شیشه های آلومینایی می توانند منجر به تولید
محصولاتی ظریف و کم وزنی شوند که خواص نوری بسیار زیادی دارند.