کشيدن
سيگار تا حدي به جزئي مرسوم از فرهنگ ملي چين تبديل شده است، بهطوري که
حتي 23درصد از پزشکان سيگاري هستند. با اين حال، آمار مصرف دخانيات بين
جمعيت عظيم پرستاران همانند عموم جمعيت زنان بسيار کم است. آيا ممکن است
پرستاران راهحلي براي ترک سيگار در چينيها باشند؟
در
يک مطالعه دوقسمتي که بهصورت آنلاين در مجله پرستاري پيشرفته منتشر شده
است، گروهي بينالمللي از محققان به سرپرستي ليندا سارنا، رئيس دانشکده
پرستاري UCLA و استلا بيالوس دانشيار دانشکده پرستاري سانفرانسيسکو پي
بردند که پرستاران ميتوانند نقشي کليدي در ترک سيگار بازي کنند اما
بهمنظور انجام آن، به دانش و مهارت نياز دارند.
به
گفته سارنا: «سيگاري نبودن، پرستاران را در موقعيت بهتري براي پرداختن به
مداخلات ترک دخانيات نسبت به همکاران پزشکشان که بيشتر تمايل به سيگار
کشيدن دارند، قرار ميدهد. ولي در ابتدا بايد بفهميم پرستاران اغلب چگونه
تلاش ميکنند بيماران ترک دهند.»
در
نخستين مطالعه، پژوهشگران بيش از 2هزار پرستار از 8 بيمارستان در پکن و
هفي را بررسي کردند. آنها دريافتند درحاليکه 64 درصد پرستاران از بيماران
پرسيدند آيا سيگار ميکشند و به 85 درصد مريضهاي سيگاري توصيه کرده بودند
تا ترک کنند، تنها 17درصد از پرستاران براي اقدامات بعدي توافق کردند.
بااينوجود هنگاميکه از آنان پرسيده شود آيا بايد در کنترل دخانيات شرکت
کنند، تقريباً 90 درصد از پرستاران گفتند که باور دارند، ميتوانند، نقشي
مهم در اين کار انجام دهند.
سارنا
ميگويد: «ما با اين نتايج، يک برنامه آموزشي ترک سيگار مبتني بر وب را
تهيه کرديم تا به پرستاران سراسر چين ابزارهاي لازم براي حمايت از کوششهاي
فرد سيگاري براي ترک کردن را بدهيم.»
برآيندهاي
بررسي نخست به محققان اجازه داد تا اولين برنامه آموزش دوربرد مبتني بر
وب را با تمرکز بر ترک دخانيات طراحي کنند. با بهکارگيري مدلي برپايه
تحقيقات قبلي اجرا شده در ايالات متحده آمريکا، يک بومي گوينده زبان
ماندارين، وبکستي را با استفاده از دستخطي که توسط همکاران چيني بررسي و
تاييد ميشود، ثبت ميکند. مضمون آن شامل تاثير استعمال دخانيات بر سلامتي و
قرار گرفتن در معرض سيگار کشيدن غيرفعال در چين، دادههاي شيوع استفاده از
تنباکو، اطلاعات راجع به اعتياد به نيکوتين و ترک آن و دخالتهاي بر اساس
شواهد که ميتوانند بهوسيله پرستاران براي کمک به ترک بيماران استفاده
شوند.
همه شرکتکنندگان اين بررسي يعني 1400 نفر از کساني که دادههاي
تکميلي را فراهم ميکنند، دعوتنامهاي همراه يک لينک به وبکست ميفرستند.
از پرستاران در 3 و 6 ماه پرسيده شده که آيا تغييراتي در شيوه آنها بوده
است و در 3 ماه، 84درصد گزارش کردهاند که وب کست را ديدهاند.
نتايج
مطالعه دوم نشان داد که 6 ماه بعد از شرکت در اين برنامه آموزشي، پرستاران
گزارش کردند بيشتر تمايل دارند تا در يک طرح ترک دادن همکاري و محيط خانه
بدون سيگار را توصيه کنند. همچنين پيشرفت چشمگيري در رفتارها پيرامون
کنترل دخانيات به وجود آمد. اکثريت پرستاران احساس کردند آنها بايد
الگوهايي غير سيگاري باشند و به بيماران ياري دهند کشيدن سيگار را قطع
کنند.
بنا
به گفته سارنا: «اين نخستين باري بود که مداخلههاي يک برنامه آموزش از
راه دور مبتني بر وب درباره ترک سيگار با هدف پرستاران چيني انجام و
ارزيابي شد. پژوهش ما نشان داد که اين عملي است که با آموزش از راه دور
مبتني بر وب براي افزايش دخالتهاي ترک پرستاران استفاده کرد.»
«در
طولانيمدت ميدانيم که تمام متخصصان سلامت نياز دارند، آموزشهاي مربوط
به ترک دخانيات بر پايه شواهد را فراگيرند. هرچند بيشتر دانشکدههاي
پرستاري درباره خطرات دخانيات برنامه آموزشي دارند، کمتر ديده ميشود که
در برنامههاي آموزشي آنها مداخلات مربوط به ترک گنجانده شود.»
همچنان
سيگار کشيدن بخش معمولي از زندگي روزمره در چين بهحساب ميآيد. بر طبق
پژوهشهاي منتشره در 2012، پذيرش فرهنگي سيگار همانند قدرت صنعت دخانيات در
چين مانعي جدي براي موفقيت هستند. 42 درصد از سيگارهاي جهان در چين توليد
ميشوند و شرکتهاي دخانيات از حدود 10درصد درآمدهاي دولت مرکزي اثر دارند.
سارنا ميافزايد: «محيطهاي بيشتري در اين کشور، همانطور که اخيرا در پکن اعلام شد، عاري از سيگار شدهاند. ما انتظار داريم که تقاضا براي خدمات ترک سيگار افزايش يابد. با مداخله آموزشي صحيح، پرستاران نقش مهمي در کاهش مقدار استعمال دخانيات پيدا خواهند کرد.»