سینه زنی مرد کوچک با دست مصنوعی

به گزارش شفا آنلاین،  با زبان کودکی از پشت تلفنی در شهر دهلران می‌گوید: «اصلاً دستی که دکتر داده خراب است.» چرا؟ «چون انگشت‌هاش جمع نمی‌شه.»

 5 سال بیشتر ندارد. مادرش  می‌گوید: «به خاطر بیماری پدر معین به شهر دزفول رفتیم. آنجا دکتر دست معین را که دید پرسید چرا اینجوری شده. گفتم که مادر زادیه.» دکتر دزفولی او را به «عباس عرب زاده» عکاس و مستندساز در تهران معرفی می‌کند.

او سال‌هاست که با کمک دوستان و شاگردانش سعی می‌کند بر دردهای بی‌شمار کسانی که مشکل مالی دارند، مرهمی بگذارد. عرب‌زاده می‌گوید: «معین به خاطر دستش خجالت می‌کشید و نمی‌خواست پیش دبستانی برود.» دست مصنوعی حدود 4 میلیون تومان هزینه داشت. نزدیک به 750 هزار تومان هم پزشک معالج تخفیف می‌دهد. دو ماه طول می‌کشد تا پروتز مصنوعی از آلمان وارد کشورمی‌شود.

به گفته عرب‌زاده دست مصنوعی ظاهر کاملاً طبیعی دارد: «وقتی فشار می‌دهی کف آن فرو می‌رود و انگشتانش کج می‌شوند.» معین به تهران می‌آید و دست مصنوعی را می‌گیرد. از خوشحالی سر از پا نمی‌شناسد. اما انتظار مرد کوچک، از این دست مصنوعی بیشتر از این حرف‌هاست. می‌خواهد به سینه‌زنی برود.

با هر دو دستش بازی و انگشتانش را باز و بسته کند. همین است که وقتی حاضر نمی‌شود پشت تلفن بیاید و مادرش تلفن را روی آیفون می‌گذارد در پاسخ به اینکه می‌گویم: «باید با دستت دوست باشی تا وقتی که بزرگ شدی دست الکترونیک برایت بگذارند» می‌گوید: «اصلاً من باهاش قهرم». بعد هم می‌رود که ماشین بازی کند. عرب‌زاده می‌گوید: «معین هنوز به دستش عادت نکرده است. قالبش یک کم برایش گشاد است.» از دهلران تا تهران فاصله زیاد است.

آنها وضعیت مالی خوبی ندارند که بخواهند هزینه کنند ومدام این مسیر را بیایند وبروند. عرب‌زاده به مادر معین گفته که با استفاده از جوراب دست مصنوعی را روی آرنج معین نگه دارد: «تا دوباره دکتر ببیند و فکری به حال آن بکند.» عرب‌زاده در پاسخ به این سؤال که چرا دست الکترونیک برای او نگرفته‌اید؟ می‌گوید: «معین در حال رشد است و نمی‌تواند بیشتر از یکسال از این دست استفاده کند. باید بزرگ شود.

پس از اینکه سن رشد را پشت سر گذاشت، آن زمان می‌شود برای او دست الکترونیکی گذاشت.» دست الکترونیک چیزی حدود 17 تا 20میلیون تومان می‌شود. عباس عرب‌زاده و شاگردانش که بخشی از هزینه‌ها را با فروش تابلوهای عکاسی خود جمع می‌کنند، بیشتر از هرچیزی می‌خواهند تا معین با پیدا کردن ظاهر مشابه کودکان دیگر اعتماد به نفس لازم را برای ورود به مدرسه پیدا کند تاوقتی که بزرگ شد از یک دست مصنوعی مناسب استفاده کند. معین اما می‌خواهد کودکی کند با هر دو دست‌هایش.