دو داروي جـديـد براي مبتلايان به علایم روده تحريک‌پذير

«زيفاکسان»، براي درمان درد شکمي و اسهال در بيماران مبتلا به IBS-D، 3 بار در روز، به مدت 14 روز خورده مي‌شود. اگر بيماران دچار عود علائم شدند، مي‌توانند يک دوره 14 روزه ديگر را تا دو بار امتحان کنند. «زيفاکسان»، آنتي‌بيوتيکي است که از ريفامپين گرفته شده که قبلا براي درمان اسهال مسافران ايجاد شده در اثر E.Coli و همچنين کاهش خطر عود انسفالوپاتي کبدي آشکار در بيماران بزرگسال مورد تاييد قرار گرفته بود. مکانيسم دقيق اين دارو براي درمان IBS-D شناخته شده نيست، اما تصور مي‌شود به دليل تغييراتي که در محتواي باکتريايي دستگاه گوارش ايجاد مي‌کند، عمل خود را انجام مي‌دهد.

ايمني و اثربخشي «وايبرزي» در درمان IBS-D در دو مطالعه دو سو کور و با کنترل پلاسبو، با حضور 2425 بيمار بررسي شد که به‌طور تصادفي به دو گروه گيرنده «وايبرزي» يا پلاسبو تقسيم شدند.

نتايج نشان داد «وايبرزي» در کاهش درد شکمي و بهبود قوام مدفوع، طي 26 هفته درمان، بهتر از پلاسبو عمل مي‌کند.

ايمني و اثربخشي «زيفاکسان» در درمان IBS-D در 3 کارآزمايي دوسويه‌کور، با کنترل پلاسبو مورد بررسي قرار گرفت. در دو مطالعه نخست، 1258 بيمار به‌طور تصادفي به دو گروه دريافت کننده «زيفاکسان» و پلاسبو براي مدت 14 روز تقسيم شدند. پس از پايان دوره درمان، به مدت 10 هفته پيگيري شدند. اکثر بيماران درمان شده با «زيفاکسان» بهبود قابل‌توجهي را در درد شکمي و قوام مدفوع در مقايسه با گروه پلاسبو، گزارش کردند. در کارآزمايي سوم، تکرار دوره درمان با «زيفاکسان» مورد ارزيابي قرار گرفت، زيرا بيماران مبتلا به IBS-D، پس از دريافت يک دوره درمان مي‌توانند دچار عود علائم شوند. در اين مطالعه، 636 بيمار با عود علائم، به دو گروه دريافت کننده «زيفاکسان» يا پلاسبو براي دو دوره 14 روزه ديگر، به فاصله 10 هفته تقسيم شدند. اکثر بيماران درمان شده با «زيفاکسان» نسبت به پلاسبو، در اين فاز مطالعه بهبود قابل‌توجهي را در درد شکمي و قوام مدفوع احساس کردند.

شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده با «وايبرزي»، شامل يبوست، تهوع و درد شکمي بود. جدي‌ترين عارضه شناخته شده با اين دارو نيز خطر اسپاسم اسفنکتر ادي بود که مي‌تواند باعث پانکراتيت شود. بنابراين، اين دارو نبايد در بيماران با سابقه انسداد مجراي صفراوي، پانکراتيت، نارسايي شديد کبدي يا يبوست شديد و در بيماراني که بيش از 3 بار در روز از نوشيدني‌هاي الکلي استفاده مي‌کنند، مورد استفاده قرار گيرد.

شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده با «زيفاکسان» عبارت بودند از تهوع و افزايش آنزيم ALT. اگر اسهال بهبود نيافت يا پس از درمان بدتر شد، بايد بيمار تحت ارزيابي ابتلا به اسهال عفوني شديد و انتروکوليت C. difficile قرار گيرد. همچنين هنگام استفاده از اين دارو در بيماران مبتلا به نارسايي شديد کبدي يا در ترکيب با بعضي داروهاي خاص بايد احتياط‌هاي لازم صورت گيرد.