نقش زنان شاغل در دستیابی به اهداف توسعه كشور

وی گفت: قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با حمایت از حقوق انسانی، اجتماعی و فرهنگی همه افراد، اعم از زن و مرد، سلامت افراد را یك حق اساسی دانسته و تامین نیازهای سلامت آنها را تكلیف اصلی دولت شمرده است.

مولاوردی با بیان اینكه امروزه سلامت تنها به نبود بیماری و معلولیت اطلاق نمی‌شود ،خاطرنشان كرد: سلامت عبارت است از رفاه كامل جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی و حق سلامت زنان به معنای برخورداری از سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی با توجه به ویژگی‌های آنان در مراحل مختلف زندگی است.

معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با اشاره به یافته‌های علمی جدید درباره سلامت زنان و نظام‌های سلامت خاطرنشان كرد: این یافته‌ها در رویكردهای ادغام یافته سلامت در طی دوره‌های زندگی تاكید دارد و آن را نكته‌ای كلیدی و با اهمیت در برنامه‌های پژوهشی و برنامه‌ریزی به شمار می‌آورند.

وی ادامه داد: در چنین رویكردی ابعاد فیزیكی، روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و معنوی زندگی زنان با در نظر گرفتن نقش‌های چندگانه فردی، اجتماعی و خانوادگی آنان مدنظر قرار می‌گیرد.

مولاوردی در ادامه عنوان كرد: همچنین امروزه اشتغال برای بسیاری از زنان یك انتخاب نیست بلكه اجباری برای تأمین زندگی خود یا یكی از اعضای خانواده است معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده گفت: طیف متنوعی از عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، سازمانی و نیز عوامل بیولوژیكی، فیزیكی شیمیایی، سبك زندگی و سواد سلامتی در سلامت زنان در محیط كار، شامل منزل و محیط‌های رسمی كار تأثیر می‌گذارد.

وی از جمله مهمترین این عوامل را عامل فرهنگی عنوان كرد و گفت: این عامل علاوه بر عوامل زیستی، زنان را در محیط‌های كاری آسیب‌پذیرتر از مردان می‌كند.

مولاوردی با اشاره به تعریف نادرست حقوق و نقش‌های زن و مرد در خانه و اجتماع و نیز توزیع ناعادلانه منابع و فرصت‌ها در محیط‌های كاری ، ریشه این موارد را در شرایط فرهنگی و ساختاری دانست و اظهار كرد: این موارد نگرش نامناسب مردان و زنان به نقش، جایگاه و حقوق خود و جنس دیگر در محیط كار را تولید كرده و تداوم می‌بخشد.

معاون رئیس جمهور با بیان اینكه تجارب و شواهد علمی بیانگر این است كه در برخی محیط‌های كاری تبعیض بین زن و مرد در نظام پرداخت، دسترسی به منابع و فرصت‌های شغلی، تسهیلات رفاهی و پیشرفت‌های شغلی، متفاوت است اذعان كرد: همچنین ایفای نقش در سطوح تصمیم‌گیری، مدیریتی و ارزشیابی از جمله واقعیت‌هایی است كه نه تنها بر رضایت شغلی و سلامت روانی زنان در محیط كار اثرگذاشته بلكه منجر به بازتولید یا تداوم بسترهای نامناسب فرهنگی و قانونی، ساختاری و سازمانی برای ارتقاء سلامت زنان در محیط‌های كاری می‌شود.

وی تأكید کرد: اگر ارتقاء سلامت را فرآیند توانمندسازی افراد جهت افزایش سلامت خود و بهبود آن بدانیم افزایش آگاهی جامعه و خانواده از دانش و نیازهای سلامت زنان امری مهم است .

مولاوردی افزود: همچنین آگاهی جامعه با سلامت زنان در دستیابی به اهداف توسعه نیز اثرگذار است. لذا تقویت نقش محوری زنان در تامین سلامت خود، خانواده و جامعه و افزایش مشاركت آنان در سطوح مختلف تصمیم‌گیری و اجرا می‌تواند این فرآیند را تصریح كند.

معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده با تاكید براینكه سلامت محور توسعه است ، خاطرنشان كرد: از سوی دیگر زنان سالم محور خانواده و نسل سالم هستند و زنان شاغل بخش مهمی از سرمایه انسانی و نیروی كار كشور محسوب می‌شوندبنابراین اتخاذ تدابیر مناسب جهت ارتقاء سلامت آنان باید محور برنامه‌های توسعه از جمله برنامه ششم توسعه باشد.

وی افزود: تلاش در ایجاد توازن میان كار و زندگی زنان و ارائه بسته جامع حمایتی از زنان شاغل و نیز آموزش برنامه‌های پایش و خودمراقبتی از جمله برنامه‌هایی است كه باید در فرآیند تصمیم‌گیری‌های كلان به آن توجه كرد.

معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با بیان اینكه تقویت نقش و جایگاه دفاتر مشاوران امور زنان و خانواده در حساس‌سازی مسئولان نسبت به لزوم توجه عملی به سلامت زنان در محیط كار مؤثر است، عنوان كرد: همچنین این دفاتر نقش بسزایی در جلب حمایت‌های لازم جهت اعمال تغییرات قانونی و ساختاری به عنوان حلقه واسط بین حوزه زنان، خانواده و نظام سلامت و نیز جلب حمایت همه‌جانبه سایر دستگاه‌ها و سازمان‌های موثر بر امر سلامت زنان دارند كه این اقدامات نقش مؤثری در حفظ و ارتقاء سلامت زنان در محیط‌های كار دارد.