پيوند ژنتيکي مصرف سيگار و بيماري ريوي

در اين مطالعه که به‌وسيله دانشمندان انگليسي انجام شده، محققان به دنبال آن بودند که بفهمند پايه ژنتيکي انسداد جريان هوا و رفتارهاي مربوط به سيگار کشيدن چيست، زيرا به عقيده آنها اين مساله کليد تعيين و شناسايي عواملي است که باعث ايجاد بيماري انسدادي ريوي مزمن COPD مي‌شود. در واقع، اين مطالعه به بررسي معماري ژنتيکي رفتار سيگار کشيدن و فنوتيپ‌هاي عملکرد ريوي پرداخته است.

از آنجا که سيگار و آلودگي هواي فضاي سربسته از عوامل خطر شناخته شده COPD هستند، اين اعتقاد هم وجود دارد که يک جزء ژنتيکي قوي، هم در رفتار سيگار کشيدن و هم خطر COPD و ديگر بيماري‌هاي ريوي، وجود دارد. در اين گزارش، شواهدي ارائه مي‌شود که بين سيگار کشيدن زياد و افرادي که هيچگاه سيگار نکشيده‌اند، عوامل ژنتيکي مشترکي وجود دارد که باعث مشکلات ريوي مي‌شوند.

همچنين پيشنهاد مي‌شود که سيگار کشيدن و اثرات ژنتيکي، به‌طور جداگانه، باعث بروز COPD مي‌شوند. علاوه براين، اين مطالعه استدلال مي‌کند که عوامل ژنتيکي مشترک که انسداد جريان هوا ايجاد مي‌کنند، ميان افراد مبتلا به آسم وجود دارد، چه آسم به‌وسيله پزشک تشخيص داده شود و چه نشود.

در اين مطالعه، 152 هزار و 30 فرد سيگاري و غيرسيگاري بررسي شدند. آنها مبتلا به طيفي از بيماري‌هاي ريوي با عملکردهاي مختلف ريه بودند. سپس، محققان به دنبال علل ژنتيکي مشترک ميان فنوتيپ‌هاي مختلف بيماري‌هاي ريوي گشتند. محققان در اين مطالعه، 6 واريانت ژنتيکي مستقلي را يافتند که با سلامت ريه و COPD در ارتباط بودند. همچنين، واريانت‌هاي ژنتيکي مرتبط با COPD در افرادي که هيچگاه سيگاري نبودند، يافت شد.

اين تيم تحقيقاتي دريافت، تعدادي از کپي‌هاي توالي‌ تکراري ژنوم روي کروموزوم 17، با ريه سالم در افرادي که بسيار سيگار مي‌کشند، و همچنين در افرادي که اصلا سيگار نکشيده‌اند، مرتبط است.