محققان در آزمایش های رده های سلولی موش ، دریافتند که داروی ترکیبی ساخته شده در مقایسه با داروی تکی که در حال حاضر برای درمان سرطان لوزالمعده به کار می رود ، در حدود پنجاه درصد بیشتر قابلیت زیستی سلول های سرطانی را کاهش می دهد.
لازم به توضیح است که پیدا کردن روش های درمانی جدید برای درمان سرطان لوزالمعده از اهمیت بسیار بالای برخوردار است چرا که کمتر از پنج درصد بیماران مبتلا به تومورهای نورواندوکرین لوزالمعده (pancreatic neuroendocrine tumours) به داروی درمانی everolimus واکنش نشان می دهند.
رونی فرانسواس (Rony Francois) از کالج پزشکی دانشگاه فلوریدا (University of Florida College of Medicine) در ایالات متحده امریکا در رابطه با اثر داروی ترکیبی ساخته شده می گوید که یک داروی ترکیبی می تواند برای درمان این بیماری موثرتر باشد . لازم به توضیح است که ترکیب مصنوعی که با داروی درمانی everolimus جفت شده در حال حاضر تحت آزمایش های کلینیکی انسانی قرار دارد.
او در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: « این مساله بسیار مهم است چرا که ما در حال حاضر بر روی داروی درمانی everolimus که تایید شده و برای مصرف بیماران ، غیر سمی است ، متمرکز شده ایم. هر کاری که در مسیر بهتر شدن اثر این دارو انجام دهیم نشان دهنده یک بهبودی بزرگ در عمل است.»
قابل توجه است ، پژوهشگران در این بررسی ها نشان داده اند که یک پروتئین خاص وارد تومورهای نورواندوکرین لوزالمعده شده و باعث رشد سلول های سرطانی می شود. بر اساس گزارش های موسسه ملی سرطان (National Cancer Institute) ایالات متحده امریکا ، تومورهای نورواندوکرین لوزالمعده که از سلول های ساخت هورمون جزایر لانگرهانس ترشح می شود، در حدود سه تا پنج درصد بدخیمی لوزالمعده را سبب می شود و یک بقای پنج ساله را به میزان حدودا 42 درصد در بر دارد.
این ترکیب مصنوعی که محققان با داروی everolimus همراه کردند ، یک ترکیب مولکولی کوچک بوده که به عنوان PF-04554787 شناخته شده است. پژوهشگران دریافتند که این ترکیب مصنوعی باعث می شود تا اثر داروی everolimus افزایش پیدا کند.
در خاتمه لازم به توضیح است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله موسسه ملی سرطان (Journal of the National Cancer Institute) به چاپ رسیده و قابل دسترسی است.