امکـان تعـويـض مفصـل زانـو در سـنين پاييـن‌تـر

پژوهش‌گران دريافتند که ميزان افراد ميانسال و مسن‌تر آمريکايي، چه زن و چه مرد، که اين عمل جراحي را انجام دادند، تقريبا به 2 برابر افزايش يافته‌است. مردم ديگر انجام اين عمل را به آينده موکول نمي‌کنند. يافته‌ها حکايت از اين دارند که در سال 2000، سن متوسط بيماران تعويض زانو حدود 69 ساله بوده، اما در سال 2010 سن اين بيماران به بالاي 66 سال کاهش يافته است.

يکي از پزشکان متخصص از تغيير نگاه در ميان پزشکان و بيماران نسبت به زمان تعويض مفصل زانو خبر مي‌دهد.

دکتر نيل راث که جراح ارتوپد بيمارستان لنوکس هيل در شهر نيويورک است، چنين مي‌گويد: «در گذشته، روند متداول در ميان جراحان ارتوپدي اين بود که انجام تعويض مفصل زانو تا زماني که بيمار از شدت درد در فعاليت‌هاي روزمره خود ناتوان مي‌شد، به تاخير مي‌افتاد.»

اين پزشک متخصص در ادامه «از تحول در اين نگرش» سخن گفت، به‌طوري‌ که «امروزه جراحان، انجام تعويض مفصل را هر چه زودتر انجام مي‌دهند تا از تخريب جسمي و تحليل عضلاني جلوگيري و سطح فعاليت بيماران حفظ شود.»

رهبري اين پژوهش جديد به عهده سونجا ويليامز از مراکز کنترل بيماري‌ها و مرکز ملي پيشگيري براي آمار بهداشتي (NCHS) بوده است و نتايج آن در شماره ماه سپتامبر ديتا بريف NCHS منتشر شده است.

اعضاي گروه با بررسي اين داده‌ها، دريافتند که در ميان کساني که عمل جراحي زانو انجام داده‌اند، يک شکاف جنسيتي به چشم مي‌خورد: شمار زنان با عمل تعويض مفصل زانو به‌طور قابل‌توجهي در مقايسه با مردان بيشتر است. در سال 2010، حدود 65 نفر از هر 10000 زن 45 ساله يا مسن‌تر، عمل جراحي تعويض مفصل زانو انجام داده‌اند؛ در ميان مردان با سن و سالي مشابه، اين آمار حدود 45 مرد از ميان 10000 نفر است.

چرا عمل جراحي در ميان هر دو جنس متداول‌تر شده است؟ راث اظهار مي‌دارد که «افرادي که در آستانه سالخوردگي قرار دارند، هر چه بيشتر پا به سن مي‌گذارند، خواستار تحرک بيشتري هستند. مردم مايل‌اند همچنان فعال باقي بمانند، اما در دهه 8 و 9 زندگي، درد مفاصل از اين فعاليت مي‌کاهد و از سوي ديگر کيفيت عمل جراحي تعويض مفصل نيز در حال بهتر شدن است»، ازنظر فن‌آوري، ماندگاري ايمپلنت زانو و مفصل ران گاهي اوقات تا 15 سال يا حتي بيشتر افزايش يافته، «با اين ‌حال، ممکن است براي آن دسته از بيماراني که در گروه‌هاي سني پايين‌تر يعني بين 45 تا 64 هستند، عمل جراحي ترميمي ضرورت داشته باشد، اما نيازي به دو عمل جراحي ترميمي وجود ندارد.»

راث در ادامه مي‌افزايد: «اعمال جراحي در حال حاضر پيچيده‌تر شده‌اند، به‌ويژه هنگامي‌که استفاده از سيستم‌هاي ناوبري [در جراحي] و همچنين امکان ساخت سفارشي مفصل زانو و مفصل ران وجود دارد.»

نتيجه اينکه «همه اين عوامل به افزايش کاربرد تعويض مفصل براي کساني انجاميده است که در سنين جوان‌تر به آن نياز دارند و شعار «انتظار تا آخرين زمان ممکن» نيز به کناري نهاده شده است.»

راث تاکيد کرد اين روش‌ها که هنوز هم تهاجمي و پيچيده باقي مانده‌اند، در عين ‌حال خالي از خطر نيست، و نبايد دست‌کم گرفته شود، «جراحي تعويض مفصل هنوز هم يک عمل جراحي بزرگ با خطرات قابل‌توجهي مانند لخته شدن خون، عفونت و از دست دادن حرکت همراه است.»

دکتر اريک گراسمن يکي از مديران بخش عمل جراحي تعويض مفصل در بيمارستان وستچستر شمالي در مانت کيسکوي نيويورک است. او اذعان مي‌کند که افزايش شمار جراحي‌هاي جايگزيني مفصل تا حد زيادي به‌دليل تقاضاي بيماران است.

گراسمن گفت: «امروز بيماران مايل‌اند که ضمن ادامه فعاليت‌هاي خود، زندگي جسماني بانشاطي داشته باشند، براي بيماران مبتلا به آرتريت شديد و ناتوان‌کننده، تعويض کامل مفصل زانو، به ‌راستي مي‌تواند به تسکين چشمگير درد و بهبود سطح فعاليت کمک کند از جمله امکان مجدد پياده‌روي، دوچرخه‌سواري، تنيس، گلف، اسکي و فعاليت‌هاي ديگر.»

علاوه بر همه اينها، بهبود يک عامل ديگر نيز در افزايش ميزان اين عمل جراحي موثر بوده است.

گراسمن گفت: «طول زمان بستري در بيمارستان در نتيجه‌ بهبود خدمات توان‌بخشي کاهش يافته است. پيش‌ از اين، بيماران هفته‌ها در بيمارستان بستري مي‌شدند حال ‌آنکه امروزه در برخي موارد اين عمل جراحي به ‌صورت سرپايي انجام مي‌شود، اما به‌طور معمول، بيماران فقط يک تا سه شب در بيمارستان مي‌مانند.»