به گزارش شفا آنلاین،آیا می‌توانیم ادعا کنیم که ما شهرداری تهران را در سال‌های اخیر در
مسیر صحیح هدایت و کنترل کرده‌ایم و اگر شهرداری خدایی‌ناکرده در مسیری
ناصحیح قدم برداشته با ابزار قانونی در اختیار، شهرداری را در مسیر قانونی
قرار داده‌ایم؟
چرا دولت‌ها با کلان‌شهر تهران با ساختارهای بسیار پیچیده و
متفاوتش در مواجهه با مشکلات و نارسایی‌هایی آن، همانند یک شهر
پنج‌هزارنفره برخورد می‌کند؟ قرار نبود دستور کارهای ما به جای مشکلات
اصلی شهر، مسائل موردی یا امور داخلی شهرداری باشد. چه کسانی از اصلاح امور
در مدیریت شهری پرهیز دارند و دلیل آنها چیست؟
مگر می‌توان محیط زیست و
سلامت شهروندان را معامله کرد؟ در این مدت فعالیت، چه سازوکاری برای انجام
این مهم تدارک دیده‌ایم؟ باید سؤال شود که بعد از ١٨١ جلسه در دوره چهارم
شورای شهر تهران، چند طرح و لایحه تصویب کرده‌ایم؟ چند درصد آن اجرائی شده
است؟
اولویت‌ها چیست و اصلا معنای اولویت در کلان‌شهری مثل تهران چیست؟ آیا
ما به عنوان اعضای شورا از ابزارهای حداقلی که قانون برای اعمال نظارت بر
شهرداری در اختیارمان گذاشته حداکثر استفاده را می‌کنیم؟
آیا از سازوکارهای نحوه هزینه‌کرد حدود ١٢ هزار میلیارد تومان از بودجه شهرداری که از سوی سازمان‌ها و شرکت‌ها کارسازی می‌شود هیچ اطلاع فنی و کارشناسی داریم؟ این عدد جدای از بودجه مصوب سازمان‌ها و شرکت‌هاست. باید پرسید که کدام گزارش حسابرسی یا بازرسی سنواتی از شهرداری یا سازمان‌ها و شرکت‌های وابسته، در زمان مناسب، رسیدگی شده و نتایج کدام گزارش منجر به اصلاح روند امور اجرائی شهرداری شده است؟ چرا نکات مختلف در حسابرسی هر سال تکرار می‌شوند و عزمی برای بهبود و اصلاح آنها نیست؟
درباره کدام‌یک از تخلفات
آشکار مندرج در گزارشات چه در صحن علنی و چه در مراجع قانونی پیگیری و سؤال
شده است؟ چرا ما بدون توجه به این موضوعات به ذی‌حسابان رأی
می‌دهیم؟ قرار نبود همه هنگامی که به یکدیگر می‌رسیم از نارسایی‌ها
در شهر گله و شکایت کنیم، اما در زمان رأی‌دادن به‌جای مصالح مردم، مصالح
دیگری رأی ما را به طرح‌ها و لوایح تغییر دهد. قرار نبود کارشناسان و
نخبگان را به محض همراه‌نبودن با یک جریان از گردونه خدمت حذف کنیم.
قرار
نبود اولویت در اداره شورای شهر خط سیاسی باشد. قرار نبود وقتی شهردار در
شورای شهر می‌گوید با پنج هزار میلیارد تومان شهر را اداره می‌کنم، لایحه
بودجه را جدا از منابع و مصارف تبصره‌ها با ١٧ هزار میلیارد تومان تصویب
کنیم و متمم بودجه ٣٥درصدی را با وجود معوق‌بودن میلیاردها دیون سنواتی، به
تصویب برسانیم.
سازو کار شورا در بررسی لوایح بودجه چیست؟ کدام
دستگاه ناظر و مقررات‌گذار را در دنیا می‌شناسید که اجازه دهد در پایان هر
سال، نهاد اجرائی تحت نظارت آن، عملکرد مالی خود را با بودجه مصوب مقایسه و
انحرافات خود را با ارائه لوایح اصلاحی و متمم، آن هم در روزهای پایانی
سال برطرف کند؟ کدام گزارش سنواتی حسابرسی درباره تفریغ بودجه شهرداری، در
زمان مناسب خود، به دقت بررسی شده و به آن پاسخ گفته شده است؟
کدام‌یک از تخلفات احتمالی مندرج در این گزارشات پیگیری و اصلاح شده‌اند؟ ما با سکوت خود در مقابل برخی آرای کمیسیون ماده پنج و شورای معماری مناطق که هیچ محمل قانونی ندارد به تضییع حقوق عامه مردم که طبقه ضعیف و متوسط این شهر هستند، کمک کرده‌ایم.
چرا در مقابل خارج شدن سازمان‌ها و شرکت‌های شهرداری از مسیر و ریل قانونی خود سکوت می‌کنیم و با مصوباتی دست‌چندمی که هیچ نسبتی با سیاست‌های کلی نظام ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) در حوزه مسکن، شهرسازی، سوانح طبیعی و حوادث غیرمترقبه و اقتصاد مقاومتی ندارد، زمان و فرصت اصلاح امور مدیریت شهری را از دست می‌دهیم؟
آیا
اعضای شورا نمی‌دانند طرح موضوعی باغات و اراضی مزروعی شهر تهران تهیه و
بایگانی شده است. آیا می‌دانید طرح موضوعی و راهبردی ساماندهی روددره‌های
هفت‌گانه شهر تهران از سوی معاونت معماری و شهرسازی در سال ٩٢ به‌عنوان
طرحی غیرضرور و فاقد اولویت لغو قرارداد شد؟ آیا می‌دانید طرح موسوم به
برج‌باغ‌ها در اجرا به بیراهه کشیده شد و آتش به باغ‌ها زد؟
چرا تذکرات رهبری در روز دیدار با معظم‌له درباره صیانت از باغات و فضای سبز شهر تهران فراموش شده است؟ وقتی طرح صیانت و حفاظت از باغات به کمک ریاست محترم شورا، جناب آقای مهندس چمران، یک فوریت آن لب‌مرزی و ناپلئونی مصوب شد، چرا برخی به آن رأی ندادند؟
آیا هنوز هم باید منتظر ماند تا ته‌مانده باغات
سوهانک، ونک، طرشت و باغات کن نیز به همان سرنوشت ٨٠ درصدی که از بین
رفته‌اند، دچار شوند؟ این سیاست چه نسبتی با دغدغه مقام معظم رهبری در حفظ
باغات و فضای سبز تهران دارد؟ این روند نه امکان تداوم دارد و نه
می‌شود از آن دفاع کرد؛ دگرگونی اساسی لازم است تا نقش نمایندگی به‌درستی
محقق شود.
براساس تجربه و درکم از شهر تهران، بدون دگرگونی بنیادی در سازوکار مدیریتی و نظارتی شورای شهر و مدیریت شهری، آینده شهر از این شرایط ناپایدار و بد، بدتر خواهد شد و عهد ما با مردم این نبود.
محمد حقانی.
نایب‌رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست شورای شهر تهران
