دکتر
لوپز-جيمنز اشاره مي‌کند که ايستادن در حين انجام کار داراي مزاياي سلامت
است و اين چيزي نيست که بگوييم در همين سال‌هاي اخير کشف‌شده است، بلکه در
تحقيقات خيلي قبل‌تر نيز به مزيت سلامت ايستادن در حين کار پي برده شده
است. در سال 1953در مجله پزشکي بريتانيا تحقيقي به چاپ رسيد که بر اساس
نتايج آن کمک‌راننده‌هاي اتوبوسي که در طول کار خود غالبا ايستاده بودند،
در مقايسه با راننده‌هاي اتوبوس که بيشتر نشسته بودند، کمتر در معرض بيماري
شريان قلبي بودند و ميزان مرگ‌ومير آنها نيز کمتر بود.
باوجوداين،
در جامعه امروز ما اکثر مردم بر اين تصور هستند که شغل‌هاي پشت ميزي و
نشستني در مقايسه با شغل‌هاي ايستادني پيشرفته‌تر و مترقي‌تر هستند. جوامع
امروزي به نشستن ارزش داده‌اند و در نظر آنها ارزش نشستن از تحرک بيشتر
است. اين ارزش غلط روي افکار مردم تاثير گذاشته و آنها را طوري بار آورده
است که براي نشستن بيش‌ازحد ارزش قائل شوند و نسبت به آنها نظر مثبت‌تري
داشته باشند.
برداشت‌هاي
موجود در جامعه ما از اهميت خاصي برخوردار هستند. صاحبان شرکت‌هاي بزرگ
غالبا دفترهايي دارند که در آن اکثر کارمندها از صندلي‌هاي راحت و بزرگ
استفاده مي‌کنند. علاوه بر اين، در ورودي اين دفترها مبل‌ها و صندلي‌هاي
بزرگي وجود دارند. دکتر لوپز جيمنز مي‌گويد: «در هر کشوري هر چه يک شغل
مهم‌تر باشد، صندلي آن نيز بزرگ‌تر و راحت‌تر است. جالب اينجاست که در زبان
انگليسي معناي ديگر کلمه Chair (به‌معني صندلي) مدير و رئيس هست و همين معناي صندلي آن را با قدرت و مقام مترادف مي‌کند.»
پرواضح است که جوامع امروزي به نشستن ارزش داده‌اند، اما متاسفانه اکنون با نتايج منفي اين ارزش امروزي مواجه شده‌ايم.
در
بسياري از جوامع پيشرفته بيماري‌هايي همچون ديابت، قطع تنفس در خواب،
چاقي، بيماري قلبي و سکته مغزي همه‌گير شده‌اند. چاقي نيز باعث افزايش آمار
بسياري از سرطان‌ها شامل سرطان پستان، سرطان رحم، سرطان لوزالمعده و سرطان
روده بزرگ مي‌شود. حتي در کشورهاي کمتر توسعه‌يافته نيز افراد ثروتمندتر
دچار ميزان بالاتري از اين بيماري‌ها هستند: جايگاه اجتماعي يا اقتصادي اين
افراد باعث شده است تا کارهاي نشستني و فعاليت کمتري داشته باشند.
اکثر
افراد به زمان‌هاي نشستن خود توجهي نمي‌کنند و از اثرات منفي نشستن
طولاني‌مدت و اثرات مثبت جايگزين کردن نشستن طولاني‌مدت با ايستادن آگاهي
ندارند. در يک تحقيق جديد محققان استراليايي دريافته‌اند که نشستن بيش‌ازحد
با بدتر شدن وضع سلامت در ارتباط است. آنها اين سوال را مطرح کردند که آيا
جايگزين کردن ايستادن با نشستن براي جلوگيري از خطرات نشستن کافي است يا
براي جلوگيري از خطرات نشستن به فعاليت و تحرک بيشتري نياز است. در اين
تحقيق 698نفر حضور داشتند که 57درصد آنها زن بودند. ميانگين سني اين
شرکت‌کننده‌ها58بود.
بنا
بر نتايج اين تحقيق محققان استراليايي دريافتند که اگر دو ساعت از وقت
نشستن روزانه خود را صرف ايستادن کنيم، با تغييرات فاحشي در عوامل خطرساز
براي بيماري قلبي مواجه خواهيم شد:
1. کاهش 2 درصدي قندخون
2. کاهش11درصدي تري‌گليسيريد
3. کاهش 6 درصدي کلسترول کل
4. افزايش سطوح کلسترول HDL (کلسترول خوب) تا ميزان 06/0 ميلي‌مول بر ليتر
با
توجه به آنچه در بالا بيان شد مي‌توان نتيجه گرفت که افزايش زمان ايستادن
در طول روز به‌طور چشمگيري عوامل خطرساز بيماري قلبي را تحت تاثير قرار
مي‌دهد.
سپس،
محققان استراليايي اين موضوع را بررسي کردند که جايگزين کردن دو ساعت از
وقت نشستن با قدم زدن چه تاثيري روي فرد خواهد گذاشت. نتايج حاصل از اين
بررسي نشان داد که اگر دو ساعت از وقت نشستن روزانه خود را صرف قدم زدن
کنيم، با تغييرات چشمگير زير مواجه مي‌شويم:
1. کاهش 11 درصدي قندخون
2. کاهش11درصدي شاخص توده بدني
3. کاهش 5/7 سانتي‌متري دور کمر
4. کاهش 14 درصدي تري‌گليسيريد
5. افزايش سطوح کلسترول خوب تا ميزان 1/0 ميلي‌ميليون بر ليتر
ايستادن
و قدم زدن مزاياي ديگري نيز دارند که شامل کاهش استرس و اضطراب، خواب
بهتر، کاهش خطر فقدان عضله و استخوان، بهبود ظاهر بدن، بهبود مکانيسم تنفسي
و ... است.
دکتر لوپز –جيمنز مي‌گويد: «براي زندگي سالم‌تر بايد بايستيم.» علاوه بر اين، اين را نيز بايد درک کنيم که در جوامع امروزي به نادرستي به نشستن ارزش داده‌اند و همين نشستن بيش‌ازحد باعث آسيب عمومي شده است.
