خلاصه‌اي از شواهد پيشگيري از بيماري قلبي‌عروقي در بيماران ديابتي

آنچه در اين توصيه‌ها بيش از همه مهم هستند، به شرح زير خلاصه مي‌شوند:

1) پزشکان بايد به افراد چاق يا داراي اضافه‌وزن مبتلا به ديابت آگاهي دهند که تغييرات سبک زندگي مي‌تواند منجر به 3 تا 5 درصد کاهش وزن شود که مي‌شود آن را ثابت نگاه داشته و از مزاياي باليني آن بهره‌مند شد.

2) جراحي کاهش وزن (بارياتريک) ممکن است وضعيت سلامت را در بيماران با شاخص توده بدني حداقل 35 که وضعيت‌‌هاي مرتبط با چاقي را هم يدک مي‌کشند، بهبود دهند.

3) اغلب بيماران بايد سطح هموگلوبين A1C خود را در حد 7 درصد يا کمتر نگاه دارند. در بعضي بيماران خاص (به‌طور مثال، افرادي که اميد به زندگي بيشتر دارند) بايد اين هدف را به سطح کمتري برسد، در حالي که در ديگر بيماران (به‌طور مثال، بيماراني که اميد به زندگي محدودي دارند)، مي‌توانند هموگلوبين A1C خود را در سطح بالاتري نگاه دارند و برخورد ملايم‌تري با آنها شود.

4) در اغلب بيماران، هدف رساندن فشار خون زير 90/140 ميلي‌متر جيوه قابل قبول به نظر مي‌رسد.
5) بزرگسالان 40 تا 75 سال با سطح کلسترول LDL 70 تا 189 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر، بايد درمان را با استاتين‌هاي با قدرت متوسط آغاز کنند. بيماراني هم که خطر تخميني 10 ساله بيماري آترواسکلروتيک قلبي‌عروقي آنها حداقل 5/7 درصد برآورد مي‌شود، بايد با بالاترين دوز ممکن استاتين‌ها تحت درمان قرار گيرند.

انجمن‌هاي فوق بر استفاده از آسپيرين در پيشگيري از CVD، انجام تست‌هاي مفيد غربالگري براي بيماري عروق کرونر و نقاط قوت و محدوديت‌هاي استفاده از هموگلوبين A1C در تشخيص ديابت تاکيد مي‌کنند.