از
مريم قايمي، دستيار داخلي دانشگاه تهران در خصوص مشکلات آموزش پزشکي سوال
کرديم. او مي‌گويد: «حجم کار در بيمارستان بسيار بالاست و تعداد مراجعين
زياد هستند. همين مسئله يکي از مهم‌ترين چالش‌هاي آموزشي ما شده و باعث شده
انترن‌ها و دستيار فقط براي بيماران پرونده تشکيل دهند.»
وي
از خاطرات دوران انترني مي‌گويد: «در آن دوران ما مي‌توانستيم روند تشخيص
بيمار را دقيق بررسي کنيم. استاد براي ما توضيح مي‌داد که با مشاهده چه
علائمي بيماري افراد را تشخيص داده است. در همين حين ما به کتاب‌هايمان
مراجعه مي‌کرديم و آن دوران براي من بسيار مفيدتر از دوران دستياري است که
استاد فقط فرصت مي‌کند داروهاي لازم را تجويز کند و ديگر فرصتي براي توضيح
روند درمان و تشخيص و آموزش نيست.»
وي
ادامه مي‌دهد: «اين در حالي است که درگذشته فرصت داشتيم، راجع به روند
بيمار فکر کنيم و دلايل تجويز داروها را پيدا کنيم. اما درحال حاضر شرايط
طوري شده که همان راند آموزشي هم عملا از آموزش باليني حذف‌شده است.»
حقوق دستياران ،کمتر از پزشک عمومي
عليرغم
اينکه دانشجويان دوران تخصص پزشک هستند و اجازه انجام برخي فرايندهاي
درماني را دارند، اما عليرغم حضور مداوم در بيمارستان و حضور در کنار
اساتيد دريافتي کمي دارند، حتي کمتر از پزشکان عمومي که در بيمارستان مشغول
فعاليت هستند و اين‌يکي از همان مواردي است که باعث گله و شکايت اين
دانشجويان را فراهم کرده و نسبت به آن معترض هستند.
سامان
مهرابي يکي از دستياران دانشگاه تهران دوره تخصص را تقريبا هم‌سطح با
پزشکان عمومي مي‌داند و مي‌گويد: «باوجودآنکه سطح يک دانشجوي دوره تخصص با
پزشک عمومي فرقي ندارد اما حقوق دستيار ها خيلي کمتر است و اين در حالي
است که مجبوريم 15 شب در ماه شيفت باشيم و درنهايت ماهي 800 هزارتومان
دريافتي داريم، البته برخي دانشگاه‌ها مبلغي به‌عنوان کارانه اختصاص
مي‌دهند، اما اين کارانه به ما تعلق نمي‌گيرد.»
اما
قائم‌مقام وزير بهداشت در امور دانشگاه‌ها نظر ديگري دارد. وي در گفت‌وگوي
اختصاصي با سپيد حضور دانشجو بر بالين بيمار را فرصتي مناسب و ارزشمند
مي‌داند و در پاسخ به اين سؤال که آيا دريافتي دستياران نسبت به خدماتي که
ارائه مي‌شوند کمتر است، مي‌گويد: « من فکر مي‌کنم به‌جاي طرح اين مطلب که
از دستياران استفاده ابزاري مي‌شود و از آنها بيگاري کشيده مي‌شود،
بهتربود مي‌پرسيديد که اگر دستياران از بيمارستان حذف شوند، آيا ميزان
ارائه خدمات درماني کاهش مي‌يابد؟ در تمام دنيا، دانشجوي دستيار يا دستيار
هم آموزش‌گيرنده و هم ارائه‌کننده خدمت زير نظر استاد است.»
اما
يکي از دستياران در توضيح شرايط شيفت‌ها مي‌گويد: «براي مثال ما يک روز از
7 صبح تا 2 بعدازظهر فردا شيفت هستيم و يک روز درميان همين داستان تکرار
مي‌شود. بنابراين در اين مدت يک‌شب درميان در بيمارستان هستيم و فرصت کمي
براي استراحت داريم.»
حقوق صنفي دستياران را در نظر بگيريد
دستياري
که چند لحظه پيش در اورژانس بيمارستان به يک بيمار بدحال رسيدگي مي‌کرد،
بعد از ساعاتي باخبر ناگوار فوت آن بيمار مواجه مي‌شود و متوجه مي‌شود
خانواده بيمار از او شکايت مي‌کنند. اين اتفاقي است که بارها براي دستياران
رخ‌داده و آنها بدون هيچ پشتوانه‌اي در اين ماجرا تنها مانده‌اند.با
رفتاري که شايسته يک پزشک نيست.
مريم
قايمي برخورداري از بيمه مسئوليت را يکي از حقوق اوليه دستيار مي‌داند و
تصريح مي‌کند: «زماني که در دانشگاه تحصيل مي‌کنيم، به‌عنوان دانشجوي
دستيار و يکي از اعضاي بيمارستان به‌حساب مي‌آييم، در چنين شرايطي اگر
خطايي رخ دهد و خداي‌نکرده بيماري فوت کند نه بيمارستان و نه دانشگاه از ما
حمايت نخواهد کرد. در چنين شرايطي بايد نهادها ما را حمايت کنند و اگر
خطايي از سوي دستيار‌ها رخ داد، مسائل و خطا و اعتراضات را بررسي کنند و
اجازه ندهند که دستيار به زندان برود.»
يکي
از مهم‌ترين دليل رخ دادن قصور پزشکي را کشيک‌هاي طولاني مي‌داند و
مي‌گويد: «اگر نتوانيم درست فکر کنيم امکان بروز خطا درروند درمان بيشتر
مي‌شود و اين در حالي است که يک روزدرميان نبايد بخوابيم، تا فردا ظهر آن
روز وظايف سنگيني به عهده ماست و از سوي ديگر اگر خطايي رخ داد هيچ نهادي
از ما حمايت نخواهد کرد.»
مشکلات
صنفي نظير پاويون‌هاي کثيف، عدم بهره‌مندي از بيمه درمان، حقوق کم و
کارانه‌هاي به تعويق افتاده از ديگر چالش‌هاي است و اين، تنها گوشه‌اي از
توصيف شرايط کنوني اين دانشجويان است.سپید
