به گزارش شفا آنلاین، موكد اين مهم نيز اخبار مختلفي است كه روزانه در مورد بيکاري و وضعيت
اشتغال منتشر مي‌شود. کافي است که سري به پايگاه‌هاي خبري يا رسانه‌هاي
نوشتاري و غير نوشتاري بزنيم تا از درددل جواناني بخوانيم و بشنويم که داد
بيکاري سر داده‌اند.
جواناني كه در گوشه گوشه شهر از سر بيكاري پرسه مي‌زنند و ماحصل اين پرسه‌زني‌ها نيز دستاوردي ندارد جز اعتياد، دزدي و انواع و اقسام آسيب‌هاي اجتماعي.
آسيب‌هايي كه به گفته نمايندگان مجلس در
شوراي اسلامي ناشي از نبود منبع كسب درآمد در جوانان است و سرخوردگي‌هايي
را به وجود مي‌آورد كه اثرات سوء آن سلامت جامعه را به خطر مي‌اندازند.
نبود فرصت‌هاي شغلي و رواج اعتياد
«مهم‌ترين
عامل بروز اعتياد در جامعه نبود فرصت اشتغال براي جوانان و بيکاري آنها
است. چراكه اگر جواني شغل و درآمد مناسبي داشته باشد، بي‌شك به فكر تشكيل
خانواده مي‌افتد، نه اينكه روزها تا دير وقت بخوابد و بعدازظهرها از سر
سرخوردگي روحي و نداشتن پايگاه اقتصادي، به سراغ مواد مخدر برود.»
اين مهم
را صفر نعيمي زر، عضو کميسيون امنيت ملي مجلس شوراي اسلامي در حالي مي‌گويد كه فضاي كنوني جامعه را متاثر از بيكاري شمار قابل توجهي از
نيروهاي كار مي‌داند و مي‌افزايد: «درست است كه مجلس اعتبارات قابل توجهي
در زمينه مسدود کردن مرزها جهت جلوگيري از ورود مواد مخدر به کشور اختصاص
داده است، اما از يك سو اعتبارات در اين زمينه کافي نيست از سويي ديگر
انگيزه جامعه به ويژه جوانان به قدري پويا نيست كه به سراغ مواد مخدر
نروند.»
وي با انتقاد از اينكه در تمام دنيا اين مهم ثابت شده كه بيكاري سبب رشد آسيب‌هاي اجتماعي و در پي آن افزايش شمار نيروهاي كاري مي‌شود كه به استعمال مواد مخدر روي مي‌آورند، تصريح مي‌كند: «جوانان ما شاد نيستند.
در
واقع جامعه كنوني از کمبود دلخوشي و شادي رنج مي‌برد. دو عاملي كه سبب
گرايش بيش از پيش جوانان به مصرف مواد مخدر مي‌شود.
اما نبايد فراموش كنيم
كه نبود فرصت‌هاي شغلي مناسب آنهم در شرايطي كه جوانان سال‌هاي پويايي‌‌شان
را در پشت نيمكت‌هاي دانشگاه طي كرده‌اند به اميد آنكه وارد بازار كار
شوند، مشكلي است كه امروز سبب آن شده جامعه از پويايي و توانمندي لازم
برخوردار نباشد.»
نعيمي
زر با تاكيد بر اينكه اگر بخواهيم استقلال کشور را حفظ کرده و در راستاي
اقتصاد مقاومتي گام برداريم، بي‌هيچ ترديدي به نيروي جوان رشيد و برومند
نياز داريم، خاطر نشان مي‌كند: «وقتي به تقويت توليد توجه کنيم، شاهد کاهش
اعتياد در کشور و رونق چرخه اقتصادي خواهيم بود. چراكه به چرخش درآمدن
چرخ‌هاي اقتصادي كشور، خود عاملي خواهد بود براي رونق بازار كار.»
عضو کميسيون امنيت ملي مجلس شوراي اسلامي اما يكي از معضلات كنوني بازار كار را بازگشت مجدد نيروي بازنشسته به فرصت‌هاي شغلي مي‌داند و متذكر مي‌شود: «با وجود آنكه جمعيت کارمندي کشور سن‌شان بالا رفته و شمار قابل توجهي از اين گروه مشتغل به سمت بازنشستگي پيش مي‌روند، اما همچنان شاهد به کارگيري مجدد بازنشستگان هستيم.
آنهم در شرايطي كه جوانان بيش از هر زمان ديگري
نيازمند توجه و ورود به بازار كار و چرخه اقتصادي‌اند. از همين رو است كه
معتقدم اگر مي‌خواهيم فضاي كنوني جامعه متحول شود و حجم قابل توجهي از
مشكلات و معضلات از جنس آسيب‌هاي اجتماعي كاهش يابد، بايد سياست‌هاي اشتغال
را بازبيني كنيم و بيش از هر زمان ديگري فرصت اشتغال را براي جوانان فراهم
كنيم.»
بزهكاري در كمين جوانان بيكار
«وقتي
جوانان هدف ندارند، خيابان‌ها پر مي‌شود از دور دور کردن‌هاي بيخودي. پرسه
زدن تحصيل کرده‌ها در داخل پارك‌ها که با واسطه و بي‌واسطه به دنبال شغل
مناسبي براي كسب درآمد هستند. وقتي شغل نباشد، هزاران معضل جايگزين‌اش
مي‌شود. وقتي اقتصاد خانواده‌ها پاسخگوي نيازها نباشد، افكار پر مي‌شود از
تصميم‌هاي غلطي كه هم به خود آسيب مي‌زند، هم به خانواده و هم جامعه.»
اين
بخشي از چرايي بروز انواع آسيب‌هاي اجتماعي در بين جوانان جوياي كار است كه
مصطفي آب روشن، عضو انجمن جامعه‌شناسي كشور مي‌گويد: «بررسي آمارهاي مربوط به بيکاري استان‌ها در دو سال
گذشته نشان مي‌دهد اوضاع بيکاري در ?? استان کشور بدتر از گذشته شده و نرخ
بيکاري در شمار قابل توجهي از مناطق بالاتر رفته است. آمارهايي كه نشان
مي‌دهند در نيمي از کشور، بيکاران و جويندگان شغل با مسائل و چالش‌هاي
جديدي دست و پنجه نرم مي کنند كه تمامي اين مشكلات منجر به بروز بزهكاري و
جرائمي اجتناب‌ناپذير مي‌شوند.» وي مي‌افزايد: «اگر در اين زمينه به صورت
خاص به آمار بيكاري به استان‌هاي همچون سمنان بيندازيم، مي‌بينيم كه در طول
سه سال گذشته آمار بيکاري از حدود 4درصد به 11 درصد رسيده يا در استان
کهگيلويه و بويراحمد اين آمار از حدود 5/5 درصد به 5/12 درصد رسيده و اين
وضعيت در استان هرمزگان نيز مشابه است به طوريكه ميزان بيكاري جوانان از
4/7 درصد به 4/10 درصد رسيده است. اين يعني بروز مشكلاتي بيشتر، رشد
فرصت‌هاي اقدام به خطا از سوي جوانان و نبود زمينه اشتغال در چارچوب‌هاي
استاندارد.»
اين
استاد علم جامعه‌شناسي بر اين باور است، از همين رو است كه شاهد هستيم
روحيه سخت کوشي و همت اجتماعي در فضاي كنوني جامعه رو به افول است و جوانان
دچار نوعي سرخوردگي روحي و تجربه حس رها شدن از سوي مسئولان وقت هستند.»
فضاي كسب و كار نيازمند تحول است
حسن
راغفر، تحليلگر مسائل اجتماعي از بعد نظرات اقتصادي نيز نسبت به وضعيت
بيكاري و نبود پشتوانه درآمد در ميان نيروي پوياي جامعه ابراز نگراني
مي‌كند و مي‌گويد: «نرخ بيکاري جوانان در نقطه بحران قرار گرفته است.
شاهد
اين اتفاق ناخوشايند نيز رشد نرخ بيکاري جوانان 15 تا 29 سال است كه به
8/21 درصد رسيده آنهم در شرايطي كه بايد ميانگين نرخ بيکاري 5/10 درصد
باشد.»
اين استاد دانشگاه الزهرا با تاكيد بر اينكه تمامي مسئولان كشور به
معضلات بيكاري جوانان واقفند، اما توان ايجاد فرصت‌هاي شغلي در كشور بسيار
محدود و كم است، مي‌افزايد: « در اينكه ناآرامي‌هاي اجتماعي تا بروز انواع
تنش‌هاي عصبي در بطن جامعه ناشي از معضل بيكاري است، بر كسي پوشيده نيست به
ويژه در ميان گروهي از جوانان که در سن ازدواج قرار دارند و قادر به تامين
هزينه‌هاي گزاف تشكيل خانواده نيستند، اما مسئولان نبايد فراموش كنند هم
مي‌توانند از ظرفيت‌هاي مردمي براي پيشبرد اهداف در زمينه ايجاد فرصت‌هاي
شغلي استفاده كنند، و هم تصحيح فضاي كنوني حاكم بر کسب و کار کشور بايد در
دستور کار مسئولان قرار گيرد تا سرمايه‌ها و منابع بانکي به سمت بخش‌هاي
مولد هدايت شوند. در غير اينصورت روز به روز مشكلات جوانان كه پايه‌ساز
كشور هستند، بيشتر مي‌شود و در پي آن اين جامعه است كه از ابعاد مختلف دچار
خسارت‌هايي جبران‌ناپذيرمي‌شود.»
جوانان تن به مشاغل سنتي نمي‌دهند
بسياري
از جامعه شناسان به اين نکته تاكيد دارند كه روحيه جامعه نيز در زمينه
اشتغال تغيير كرده است. يعني ديگر مشاغل سنتي جايي در دنياي امروزه جوانان
ايراني ندارند و اين مثل قديمي كه مشاغل از پدر به پسر منتقل مي‌شود، چندان
راه به جايي نمي‌برد. دليل اين مهم را مي‌توان در ارائه مدارك رنگ به رنگ
تحصيلي از واحدهاي آموزشي مختلف ريشه‌يابي كرد.
مسئله مهمي كه به اعتقاد محسن سرخو، رئيس كميته اشتغال شوراي شهر تهران سبب شده سليقه جامعه در انتخاب شغل تغيير كندو وي با تاكيد بر اينكه بارها فرصت‌هاي شغلي براي شمار قابل توجهي از جوانان جوياي كار به وجود آمده، اما سلايق جوانان مانع از اشتغال‌شان در آن شغل شده است، تصريح مي‌كند: «به طور مثال جواني را در نظر بگيريد كه در رشته طراحي ساختماني با تكنيك گرافيكي تحصيل كرده است.
اگر به وي بگوييد بايد به جاي طراحي با تكنولوژي‌هاي كامپيوتري به صورت دستي اقدام به طراحي كند، هم ممكن است سواد لازمه را نداشته باشد و بيش از پيش متكي به نرم‌افزارهاي هوشمند باشد و هم نحوه پرورش علمي‌اش به نحوي باشد كه نتواند از پس كار بربيايد.
اين مشكل خود باعث مي‌شود فرصت شغلي به وي تعلق
نگيرد و بر شمار جويندگان كار افزوده شود. حال آنكه نحوه پرورش دانشجويان
در گذشته به نحوي بوده است كه آمادگي برخورد با هرگونه سختي شغل را
داشتند.»
اين
عضو شوراي شهر معتقد است، بسياري از جويندگان كار ابتدا به ساكن شناخت
دقيقي از توانايي‌هاي خود ندارند و نمي‌دانند دقيقا چه چيزي مي‌خواهند.
همين نداشتن اطلاعات دقيق از خواسته‌شان باعث مي‌شود هم فرصت‌هاي شغلي
مناسب را از دست بدهند و هم منابع غلطي را براي جستجوي كار دنبال كنند. از
همين رو است كه شاهد هستيم برخي جوانان سال‌هاي سال است كه در كنج خانه
نشسته‌اند و نتوانسته‌اند به بازار كار راه يابند.»
بيكاري هم عالمي دارد
با وجود کاهش 544هزار نفري از تعداد جمعيت غيرفعال کشور، همچنان 5/39 ميليون نفر که توان فعاليت اقتصادي دارند، کار نمي‌کنند. 39 ميليون و 530 هزار و 756 نفر از کل جمعيتي كه در سن کار کشور به سر مي‌برند، اما در جامعه غيرفعال محاسبه مي‌شوند و هيچ اثري از خود در جريان اقتصاد کشور بر جاي نگذاشته‌اند. ندارند.
از اين ميزان نيز 12 ميليون مرد به طور كامل
و صرفا خانه‌نشين به حساب مي‌آيند و مشخص نيست چگونه امرار معاش مي‌کنند.
هرچند كه برخي از تحليلگران بر اين باورند اين گروه از مردان بيكار، در
مشغالي همچون دستفروشي، خريد و فروش مواد و مخدر و ساير مشاغل كاذب، اما در
آمدزا فعال هستند كه روزانه تبعات منفي را متوجه جامعه مي‌كنند.
جامعه‌اي
كه اين روزها گرفتار اعتياد و تبعات منفي خريد و فروش، قاچاق و استعمال
مواد مخدر است و زنگ‌هاي هشدارش به صدا در آمده هر چند كه به نظر مي‌رسد با
توجه به اقتصاد بيمار جامعه، هم دست مسئولان در فرصت‌سازي‌هاي شغلي بسته
است و هم جوانان چندان ذوق و شوق اشتغال ندارند و روحيه پويا و جوياي
كارشان را از دست داده‌اند و ترجيح مي‌دهند اگر از هر كدام‌شان پرسيده شود
چه كاره‌اي، پاخس دهند working at هيچ.سپید
